ผลต่างระหว่างรุ่นของ "แม่น้ำบีอาส"
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 39: | บรรทัด 39: | ||
* {{commons category-inline|Beas River|แม่น้ำบีอาส}} |
* {{commons category-inline|Beas River|แม่น้ำบีอาส}} |
||
{{แม่น้ำ |
{{แม่น้ำแห่งปัญจาบ}} |
||
[[หมวดหมู่:ภูมิศาสตร์อินเดีย]] |
|||
[[หมวดหมู่:แม่น้ำในประเทศอินเดีย]] |
[[หมวดหมู่:แม่น้ำในประเทศอินเดีย]] |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 01:52, 1 พฤศจิกายน 2559
แม่น้ำบีอาส | |
---|---|
ลักษณะทางกายภาพ | |
ปากน้ำ | แม่น้ำสตลุช |
ความยาว | 470 กิโลเมตร (290 ไมล์) |
แม่น้ำบีอาส (อังกฤษ: Beas River; ฮินดี: ब्यास; ปัญจาบ: ਬਿਆਸ) เป็นแม่น้ำทางตอนเหนือของประเทศอินเดีย เป็นหนึ่งในแม่น้ำใหญ่ทั้งห้าสาย (ปัญจนที) ของภูมิภาคปัญจาบและเป็นแม่น้ำสาขาของแม่น้ำสินธุ มีความยาวรวม 470 กิโลเมตร (290 ไมล์) มีพื้นที่ลุ่มน้ำกว้างถึง 20,303 ตารางกิโลเมตร (7,839 ตารางไมล์)[1] แม่น้ำบีอาสมีต้นน้ำอยู่ทางทิศใต้ของช่องเขาโรห์ตัง (Rohtang Pass) ในเทือกเขาหิมาลัย รัฐหิมาจัลประเทศ ตัดผ่านเขตมัณฑี (Mandi) และเข้าเขตคางกรา (Kangra) ก่อนจะอ้อมเนินเขาศิวาลิกในเมืองโหศยารปุระ (Hoshiarpur) และไหลผ่านเป็นพรมแดนระหว่างเมืองอมฤตสาร์กับเมืองกปูรถลา (Kapurthala) ไปบรรจบกับแม่น้ำสตลุชที่พื้นที่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของเมืองกปูรถลา[2] แม่น้ำบีอาสเป็นแม่น้ำสายหนึ่งในสนธิสัญญาแม่น้ำสินธุ ซึ่งเป็นข้อตกลงด้านทรัพยากรน้ำระหว่างอินเดียกับปากีสถาน[3]
ในพระเวทเรียกแม่น้ำบีอาสว่า "อรชิกิยา" (Arjikiya) อินเดียโบราณเรียก "วิปาศา" (Vipasha) และกรีกโบราณเรียก "ฮิฟาซิส" (Hyphasis)[4] ในปีที่ 326 ก่อนคริสต์ศักราช หลังการต่อต้านของกองทหาร พระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราชทรงกำหนดให้แม่น้ำสายนี้เป็นพรมแดนด้านตะวันออกสุดของจักรวรรดิของพระองค์ และทรงสั่งให้สร้างแท่นบูชาสิบสองแห่งเพื่อระลึกถึงการขยายพระราชอำนาจ[5][6] ช่วงศตวรรษที่ 20 แม่น้ำบีอาสมีบทบาทในด้านการชลประทานและการผลิตไฟฟ้าจากกระแสน้ำ มีการสร้างเขื่อนสองแห่งคือเขื่อนพอง (Pong Dam) และเขื่อนแพนโดห์ (Pandoh Dam) เพื่อใช้ประโยชน์จากแม่น้ำสายนี้[7][8]
เมื่อวันที่ 8 มิถุนายน ค.ศ. 2014 เกิดเหตุกลุ่มนักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์จากสถาบันแห่งหนึ่งในไฮเดอราบาดและผู้นำเที่ยวถูกกระแสน้ำในแม่น้ำบีอาสพัดพา จนมีผู้เสียชีวิต 25 ราย คาดว่าสาเหตุมาจากการปล่อยน้ำจากเขื่อนลาร์จิ (Larji Dam) โดยไม่ได้มีการประกาศเตือน[9]
อ้างอิง
- ↑ Jain, Sharad K.; Agarwal, Pushpendra K.; Singh, Vijay P. (5 March 2007). Hydrology and water resources of India. Springer. p. 481. ISBN 978-1-4020-5179-1. สืบค้นเมื่อ 15 May 2011.
- ↑ Beas River | river, India | Britannica.com
- ↑ The Indus Water Treaty - transboundarywaters
- ↑ Beas The Imperial Gazetteer of India, v. 7, p. 138..
- ↑ Travels into Bokhara, Lieut. Alex. Burnes FRS, London, John Murray, 1834, page 6
- ↑ "The Empire and Expeditions of Alexander the Great". World Digital Library. 1833. สืบค้นเมื่อ 2013-07-26.
- ↑ "Developmental History of Beas Project". Bhakra Beas Management Board. สืบค้นเมื่อ 27 November 2011.
- ↑ "India: National Register of Large Dams 2009" (PDF). Central Water Commission. สืบค้นเมื่อ 22 November 2011.
- ↑ http://www.hindustantimes.com/punjab/chandigarh/silent-river-beas-turned-into-watery-grave-within-seconds/article1-1227660.aspx
แหล่งข้อมูลอื่น
- วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ แม่น้ำบีอาส