ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ราชวงศ์อ็องฌู"
ล แทนที่ ‘ภาษาฝรั่งเศสโบราณ’ ด้วย ‘ภาษาฝรั่งเศสเก่า’ |
ลไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
{{ใช้ปีคศ|width=240px}} |
{{ใช้ปีคศ|width=240px}} |
||
[[ไฟล์:Gilgenkreuz.jpg|thumb|240px|สัญลักษณ์ที่ใช้บนเหรียญโดยชาร์ลส์ที่ 2 แห่งอ็องฌูและพระมหากษัตริย์แห่ง[[ราชอาณาจักรเนเปิลส์]]]] |
[[ไฟล์:Gilgenkreuz.jpg|thumb|240px|สัญลักษณ์ที่ใช้บนเหรียญโดยชาร์ลส์ที่ 2 แห่งอ็องฌูและพระมหากษัตริย์แห่ง[[ราชอาณาจักรเนเปิลส์]]]] |
||
'''ราชวงศ์อ็องฌู''' หรือ '''ราชวงศ์อ็องเฌอแว็ง''' ({{ |
'''ราชวงศ์อ็องฌู''' หรือ '''ราชวงศ์อ็องเฌอแว็ง''' ({{lang-fr|Andegavinus}}, {{IPA-fr|ˈændʒəvɪn}} (จากภาษาฝรั่งเศสเก่าจากภาษาละตินยุคกลางที่มาจากคำว่า Andegavia, [[อ็องฌู]], [[ฝรั่งเศส]]); {{lang-en|House of Anjou}}) เป็นชื่อที่ใช้สำหรับผู้ที่พำนักอยู่ที่อ็องฌูที่เดิมเป็นส่วนหนึ่งของ[[การปกครองระบบโบราณในฝรั่งเศส|ราชอาณาจักรฝรั่งเศส]] และรวมทั้งผู้ที่พำนักอยู่ที่[[อ็องเฌ]] (Angers) ด้วย |
||
นอกจากนั้นแล้วก็ยังเป็นคำที่ใช้สำหรับตระกูลจาก[[สมัยกลาง]]หลายตระกูลที่เริ่มมาจาก[[เคานท์|เคานต์]] (หรือดยุคตั้งแต่ ค.ศ. 1360) ของทางตะวันตกของอ็องฌู ซึ่งใช้คำว่า “อ็องเฌอแว็ง” (angevin) เป็นคำคุณศัพท์ ราชวงศ์อ็องฌูสืบเชื้อสายมาจากขุนนางชื่อ “[[แองเชลแจร์]]”<ref name="vauchezsixtyfive">Vauchez, ''Encyclopedia of the Middle Ages'', 65.</ref> (Ingelger) |
นอกจากนั้นแล้วก็ยังเป็นคำที่ใช้สำหรับตระกูลจาก[[สมัยกลาง]]หลายตระกูลที่เริ่มมาจาก[[เคานท์|เคานต์]] (หรือดยุคตั้งแต่ ค.ศ. 1360) ของทางตะวันตกของอ็องฌู ซึ่งใช้คำว่า “อ็องเฌอแว็ง” (angevin) เป็นคำคุณศัพท์ ราชวงศ์อ็องฌูสืบเชื้อสายมาจากขุนนางชื่อ “[[แองเชลแจร์]]”<ref name="vauchezsixtyfive">Vauchez, ''Encyclopedia of the Middle Ages'', 65.</ref> (Ingelger) |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 17:34, 28 พฤษภาคม 2558
ราชวงศ์อ็องฌู หรือ ราชวงศ์อ็องเฌอแว็ง (ฝรั่งเศส: Andegavinus, เสียงอ่านภาษาฝรั่งเศส: [ˈændʒəvɪn] (จากภาษาฝรั่งเศสเก่าจากภาษาละตินยุคกลางที่มาจากคำว่า Andegavia, อ็องฌู, ฝรั่งเศส); อังกฤษ: House of Anjou) เป็นชื่อที่ใช้สำหรับผู้ที่พำนักอยู่ที่อ็องฌูที่เดิมเป็นส่วนหนึ่งของราชอาณาจักรฝรั่งเศส และรวมทั้งผู้ที่พำนักอยู่ที่อ็องเฌ (Angers) ด้วย
นอกจากนั้นแล้วก็ยังเป็นคำที่ใช้สำหรับตระกูลจากสมัยกลางหลายตระกูลที่เริ่มมาจากเคานต์ (หรือดยุคตั้งแต่ ค.ศ. 1360) ของทางตะวันตกของอ็องฌู ซึ่งใช้คำว่า “อ็องเฌอแว็ง” (angevin) เป็นคำคุณศัพท์ ราชวงศ์อ็องฌูสืบเชื้อสายมาจากขุนนางชื่อ “แองเชลแจร์”[1] (Ingelger)
ราชวงศ์อ็องฌูต่อมาขยายอำนาจการปกครองในบริเวณที่กว้างออกไปจากอ็องฌูเป็นอันมากที่รวมทั้งราชอาณาจักรอังกฤษ, ราชอาณาจักรไอร์แลนด์, ราชอาณาจักรฮังการี, ราชอาณาจักรโครเอเชีย, ราชอาณาจักรโปแลนด์, ราชอาณาจักรเนเปิลส์และซิซิลี, ราชอาณาจักรอัลเบเนีย และ ราชอาณาจักรเยรูซาเลม
- ราชวงศ์อ็องฌูที่หนึ่ง (ค.ศ. 1128-ค.ศ. 1485) หรือที่เรียกว่าราชวงศ์แพลนทาเจเน็ทปกครองราชอาณาจักรอังกฤษตั้งแต่รัชสมัยของสมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่ 2 ที่เริ่มตั้งแต่ปี ค.ศ. 1154 จนกระทั่งเมื่อราชวงศ์ทิวดอร์ขึ้นมามีอำนาจหลังจากการเสด็จสวรรคตของสมเด็จพระเจ้าริชาร์ดที่ 3ในยุทธการบอสเวิร์ธฟิลด์ในปี ค.ศ. 1485 นอกจากอังกฤษแล้วราชวงศ์อ็องฌูที่หนึ่งก็ยังปกครองไอร์แลนด์และอ้างสิทธิในเยรูซาเลม
- ราชวงศ์อ็องฌูที่สอง (ค.ศ. 1246-ค.ศ. 1435) หรือสายอาวุโสของราชวงศ์อ็องฌูเป็นสาขาหนึ่งของราชวงศ์กาเปเตียงที่ก่อตั้งโดยชาร์ลส์ เคานท์แห่งอ็องฌูพระราชโอรสองค์สุดท้องในพระเจ้าหลุยส์ที่ 8 แห่งฝรั่งเศส ในช่วงนี้ราชวงศ์กาเปเตียง-อ็องฌูปกครองราชอาณาจักรฮังการี, ราชอาณาจักรโครเอเชีย, ราชอาณาจักรโปแลนด์ และราชอาณาจักรเนเปิลส์และซิซิลี
- ราชวงศ์อ็องฌูที่สาม (ค.ศ. 1350-ค.ศ. 1480) หรือสายเล็กของราชวงศ์อ็องฌูที่ปกครองเนเปิลส์
อ้างอิง
- ↑ Vauchez, Encyclopedia of the Middle Ages, 65.