ผลต่างระหว่างรุ่นของ "กลุ่มภาษากะเหรี่ยง"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ล อัปเดตลิงก์ข้ามภาษาด้วยบอต |
ขยายความ |
||
| บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
{{กล่องข้อมูล ภาษา |
|||
'''ภาษากะเหรี่ยง'''เป็นภาษาในตระกูลจีน-ทิเบต สาขาทิเบต-พม่า แบ่งเป็นภาษาย่อยได้ 3 ภาษา คือ |
|||
|name=ภาษากะเหรี่ยง |
|||
|familycolor=Sino-Tibetan |
|||
| ⚫ | |||
|states= [[รัฐกะเหรี่ยง]]และ[[รัฐกะยา]] [[ประเทศพม่า]], ภาคเหนือและภาคตะวันตกของ[[ประเทศไทย]] |
|||
| ⚫ | * ภาษากะเหรี่ยงกะยัน มีเสียงพยัญชนะต้น 22 เสียง เป็นตัวสะกดได้ 7 เสียง เสียงควบกล้ำมี 3 เสียง คือ l r w สระมี 13 เสียง และวรรณยุกต์ 4 เสียง |
||
|fam2=[[ภาษาทิเบต-พม่า]] |
|||
|script= [[อักษรพม่า]]และ[[อักษรละติน]]ในพม่า อักษรละตินและ[[อักษรไทย]]ในไทย |
|||
|nation= รัฐกะเหรี่ยง ประเทศพม่า |
|||
|iso1=|iso2b=|iso2t= |
|||
}} |
|||
'''ภาษากะเหรี่ยง'''เป็นภาษาในตระกูลจีน-ทิเบต สาขาทิเบต-พม่า มีผู้พูดภาษากะเหรี่ยงอยู่ในไทยและพม่า แบ่งเป็นภาษาย่อยได้ 8 ภาษา คือ <ref>เรืองเดช ปันเขื่อนขัติย์. ภาษาถิ่นตระกูลไทย. กทม. สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเพื่อการพัฒนาชนบทมหาวิทยาลัยมหิดล. 2531.</ref> |
|||
| ⚫ | |||
* [[ภาษากะเหรี่ยงโป]] |
|||
| ⚫ | * ภาษากะยา หรือภาษากะเหรี่ยงบาเว ยังแบ่งย่อยได้อีกหลายภาษา เช่น ภาษากะเหรี่ยงกะยัน มีเสียงพยัญชนะต้น 22 เสียง เป็นตัวสะกดได้ 7 เสียง เสียงควบกล้ำมี 3 เสียง คือ l r w สระมี 13 เสียง และวรรณยุกต์ 4 เสียง <ref>สมทรง บุรุษพัฒน์และสรินยา คำเมือง. สารานุกรมกลุ่มชาติพันธุ์: กะเหรี่ยงกะยัน. สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเพื่อพัฒนาชนบท. มหาวิทยาลัยมหิดล. 2542</ref> |
||
* ภาษากะเหรี่ยงเฆโก |
|||
* ภาษากะเหรี่ยงมอบวา แบ่งเป็นภาษาถิ่นได้อีก 2 ภาษา คือ ภาษากะเหรี่ยงบิลีจีและภาษากะเหรี่ยงเดอมูฮา |
|||
* ภาษากะเหรี่ยงปาไลชิ |
|||
* ภาษากะเหรี่ยงต้องสู้หรือตองทู |
|||
* ภาษากะเหรี่ยงเวเวา |
|||
==อ้างอิง== |
==อ้างอิง== |
||
<references/> |
<references/> |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 08:50, 6 มิถุนายน 2550
| ภาษากะเหรี่ยง | |
|---|---|
| ประเทศที่มีการพูด | รัฐกะเหรี่ยงและรัฐกะยา ประเทศพม่า, ภาคเหนือและภาคตะวันตกของประเทศไทย |
| ตระกูลภาษา | จีน-ทิเบต
|
| ระบบการเขียน | อักษรพม่าและอักษรละตินในพม่า อักษรละตินและอักษรไทยในไทย |
| สถานภาพทางการ | |
| ภาษาทางการ | รัฐกะเหรี่ยง ประเทศพม่า |
| รหัสภาษา | |
| ISO 639-3 | – |
ภาษากะเหรี่ยงเป็นภาษาในตระกูลจีน-ทิเบต สาขาทิเบต-พม่า มีผู้พูดภาษากะเหรี่ยงอยู่ในไทยและพม่า แบ่งเป็นภาษาย่อยได้ 8 ภาษา คือ [1]
- ภาษากะเหรี่ยงสะกอ
- ภาษากะเหรี่ยงโป
- ภาษากะยา หรือภาษากะเหรี่ยงบาเว ยังแบ่งย่อยได้อีกหลายภาษา เช่น ภาษากะเหรี่ยงกะยัน มีเสียงพยัญชนะต้น 22 เสียง เป็นตัวสะกดได้ 7 เสียง เสียงควบกล้ำมี 3 เสียง คือ l r w สระมี 13 เสียง และวรรณยุกต์ 4 เสียง [2]
- ภาษากะเหรี่ยงเฆโก
- ภาษากะเหรี่ยงมอบวา แบ่งเป็นภาษาถิ่นได้อีก 2 ภาษา คือ ภาษากะเหรี่ยงบิลีจีและภาษากะเหรี่ยงเดอมูฮา
- ภาษากะเหรี่ยงปาไลชิ
- ภาษากะเหรี่ยงต้องสู้หรือตองทู
- ภาษากะเหรี่ยงเวเวา