ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ผักกาดหัว"
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
| บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
{{ต้องการอ้างอิง}} |
|||
{{taxobox |
{{taxobox |
||
|name = ผักกาดหัว |
|name = ผักกาดหัว |
||
| บรรทัด 17: | บรรทัด 16: | ||
|}} |
|}} |
||
'''ผักกาดหัว''' |
'''ผักกาดหัว''' {{ชื่อวิทยาศาสตร์| Raphanus sativus}} subsp. ''longipinnatus'') หรือชื่ออื่น ๆ เช่น '''หัวผักกาด''', '''หัวไช้เท้า''' หรือ '''หัวไชเท้า''' เป็นสปีชีส์ย่อยของ [[ผักกาดหัวสีแดง]] (''Raphanus sativus'') <ref name="WebsterNinthNewCollege" /> ใน[[อาหารญี่ปุ่น]]หัวไช้เท้าดิบมาขูดฝอยลงใน[[ซีอิ๊ว]]และซอสต่างๆ ใช้เป็นน้ำจิ้ม ใส่ในต้มเค็ม ชาวจีนนำมาดองแล้วตากแห้งเป็น[[หัวไช้โป๊]] ใช้กินกับข้าวต้ม แกงจืดหรือผัดไข่ หัวผักกาดขาวสดในอาหารจีนใช้ใส่ในแกงจืด [[ขนมหัวผักกาด]] ในอาหารไทยใช้ทำแกงจืด [[แกงส้ม]] ใน[[อาหารกัมพูชา]]ใช้เป็นผักสด กินกับน้ำพริกปลาร้าผัด ใน[[อาหารพม่า]]นำไปทำ[[ส้มตำ]] ดองแล้วนำมายำ ใน[[อาหารเกาหลี]]ใช้ทำ[[กิมจิ]] ใน[[อาหารเวียดนาม]]ใช้ซอยใส่ในน้ำจิ้มต่างๆ ใส่ในต้มจืด ต้มเค็ม<ref>นิดดา หงส์วิวัฒน์. หัวผักกาดขาว. ครัว. ปีที่ 20 ฉบับที่ 240 มิถุนายน 2557</ref> |
||
ทางแพทย์แผนจีนมองว่า หัวไช้เท้าอยู่ในกลุ่มหยาง (yang) คือเป็นอาหารร้อน ไม่ควรทานเวลามีไข้ ส่วนในตำรายาพื้นบ้านอินเดียแนะว่า เมื่อทานแล้วจะช่วยให้นอนหลับรวมถึงแก้โรคประสาท |
|||
ผักกาดหัวสีขาว (''Raphanus sativus'' subsp. ''longipinnatus'') เป็นสปีชีส์ย่อยของ [[ผักกาดหัวสีแดง]] (''Raphanus sativus'') <ref name="WebsterNinthNewCollege" /> |
|||
== อ้างอิง == |
== อ้างอิง == |
||
| บรรทัด 26: | บรรทัด 25: | ||
[[หมวดหมู่:ผัก]] |
[[หมวดหมู่:ผัก]] |
||
[[หมวดหมู่:วงศ์ผักกาด]] |
[[หมวดหมู่:วงศ์ผักกาด]] |
||
{{โครงพืช}} |
|||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 15:05, 24 ธันวาคม 2557
| ผักกาดหัว | |
|---|---|
| |
| ผักกาดหัว (สีขาว) | |
| การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
| อาณาจักร: | Plantae |
| ไม่ได้จัดลำดับ: | Angiosperms |
| ไม่ได้จัดลำดับ: | Eudicots |
| ไม่ได้จัดลำดับ: | Rosids |
| อันดับ: | Brassicales |
| วงศ์: | Brassicaceae |
| สกุล: | Raphanus |
| สปีชีส์: | R. sativus |
| สปีชีส์ย่อย: | R. sativus subsp. longipinnatus[1] |
| Trinomial name | |
| Raphanus sativus subsp. longipinnatus L. | |
ผักกาดหัว ชื่อวิทยาศาสตร์: Raphanus sativus subsp. longipinnatus) หรือชื่ออื่น ๆ เช่น หัวผักกาด, หัวไช้เท้า หรือ หัวไชเท้า เป็นสปีชีส์ย่อยของ ผักกาดหัวสีแดง (Raphanus sativus) [1] ในอาหารญี่ปุ่นหัวไช้เท้าดิบมาขูดฝอยลงในซีอิ๊วและซอสต่างๆ ใช้เป็นน้ำจิ้ม ใส่ในต้มเค็ม ชาวจีนนำมาดองแล้วตากแห้งเป็นหัวไช้โป๊ ใช้กินกับข้าวต้ม แกงจืดหรือผัดไข่ หัวผักกาดขาวสดในอาหารจีนใช้ใส่ในแกงจืด ขนมหัวผักกาด ในอาหารไทยใช้ทำแกงจืด แกงส้ม ในอาหารกัมพูชาใช้เป็นผักสด กินกับน้ำพริกปลาร้าผัด ในอาหารพม่านำไปทำส้มตำ ดองแล้วนำมายำ ในอาหารเกาหลีใช้ทำกิมจิ ในอาหารเวียดนามใช้ซอยใส่ในน้ำจิ้มต่างๆ ใส่ในต้มจืด ต้มเค็ม[2]
ทางแพทย์แผนจีนมองว่า หัวไช้เท้าอยู่ในกลุ่มหยาง (yang) คือเป็นอาหารร้อน ไม่ควรทานเวลามีไข้ ส่วนในตำรายาพื้นบ้านอินเดียแนะว่า เมื่อทานแล้วจะช่วยให้นอนหลับรวมถึงแก้โรคประสาท
อ้างอิง
- ↑ 1.0 1.1 Mish, Frederick C., Editor in Chief. “Daikon.” Webster’s Ninth New Collegiate Dictionary. 9th ed. Springfield, MA: Merriam-Webster Inc., 1985. ISBN 0-87779-508-8, ISBN 0-87779-509-6 (indexed), and ISBN 0-87779-510-X (deluxe).
- ↑ นิดดา หงส์วิวัฒน์. หัวผักกาดขาว. ครัว. ปีที่ 20 ฉบับที่ 240 มิถุนายน 2557