ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เรือประจัญบานชั้นมอนแทนา"
ลไม่มีความย่อการแก้ไข |
ลไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
| บรรทัด 59: | บรรทัด 59: | ||
}} |
}} |
||
|} |
|} |
||
'''เรือประจัญบานชั้นมอนแทนา''' ({{Lang-en|Montana-class battleships}}) แห่ง[[กองทัพเรือสหรัฐ]]เป็นเรือประจัญบานชั้นต่อจาก[[เรือประจัญบานชั้นไอโอวา]] แม้จะไม่รวดเร็วเท่าแต่กอปรไปด้วยระวางขับน้ำที่ใหญ่กว่า อาวุธที่หนักกว่า เกราะที่หนากว่า และความสามารถต่อสู้อากาศยานที่เหนือกว่าชั้นไอโอวา ซึ่งแน่นอนว่านี่จะเป็นเรือประจัญบานที่ใหญ่และแข็งแกร่งที่สุดเท่าที่สหรัฐอเมริกาเคยออกแบบและวางแผนที่จะสร้าง และจะเป็นเรือรุ่นเดียวที่สามารถเทียบชั้นได้กับเรือประจัญบานชั้น[[เรือประจัญบานชั้นยะมะโตะ|ยามาโตะ]]แห่งกองทัพเรือจักรวรรดิญี่ปุ่นในแง่ของเกราะและขนาดของระวางขับน้ำ |
'''เรือประจัญบานชั้นมอนแทนา''' ({{Lang-en|Montana-class battleships}}) แห่ง[[กองทัพเรือสหรัฐ]]เป็นเรือประจัญบานชั้นต่อจาก[[เรือประจัญบานชั้นไอโอวา]] แม้จะไม่รวดเร็วเท่าแต่กอปรไปด้วยระวางขับน้ำที่ใหญ่กว่า อาวุธที่หนักกว่า เกราะที่หนากว่า และความสามารถต่อสู้อากาศยานที่เหนือกว่าชั้นไอโอวา ซึ่งแน่นอนว่านี่จะเป็นเรือประจัญบานที่ใหญ่และแข็งแกร่งที่สุดเท่าที่สหรัฐอเมริกาเคยออกแบบและวางแผนที่จะสร้าง และจะเป็นเรือรุ่นเดียวที่สามารถเทียบชั้นได้กับเรือประจัญบานชั้น[[เรือประจัญบานชั้นยะมะโตะ|ยามาโตะ]]แห่งกองทัพเรือจักรวรรดิญี่ปุ่นในแง่ของเกราะและขนาดของระวางขับน้ำ |
||
| บรรทัด 68: | บรรทัด 67: | ||
==อ้างอิง== |
==อ้างอิง== |
||
{{รายการอ้างอิง}} |
{{รายการอ้างอิง}} |
||
[[หมวดหมู่:Montana-class battleships| ]] |
|||
[[หมวดหมู่:Abandoned military projects of the United States]] |
|||
[[หมวดหมู่:ชั้นเรือประจัญบาน]] |
|||
[[หมวดหมู่:Cancelled ships of the United States Navy]] |
|||
[[หมวดหมู่:1940s ships]] |
|||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 10:27, 12 เมษายน 2557
 แบบจำลองเรือประจัญบานชั้นมอนแทนาในปี 1944
| |
| ชั้นเรือโดยสรุป | |
|---|---|
| ชื่อ: | เรือประจัญบานชั้นมอนแทนา |
| สร้างที่: | New York Naval Shipyard Philadelphia Naval Shipyard Norfolk Naval Shipyard |
| ผู้ใช้งาน: |  กองทัพเรือสหรัฐ |
| ชั้นก่อนหน้า: | เรือประจัญบานชั้นไอโอวา |
| ชั้นถัดไป: | ไม่มี |
| แผนที่จะสร้าง: | 5 |
| สร้างเสร็จ: | 0 |
| ยกเลิก: | 5 มอนแทนา (BB-67) โอไฮโอ (BB-68) เมน (BB-69) นิวแฮมป์เชียร์ (BB-70) ลุยเซียนา (BB-71) |
| ลักษณะเฉพาะ | |
| ขนาด (ระวางขับน้ำ): |
66,040 ตัน (ปกติ);[1] 72,104 ตัน (เต็มที่)[2][3][4] |
| ความยาว: | 920 ft 6 in (280.57 m)[2] |
| ความกว้าง: | 121 ft 0 in (36.88 m)[2] |
| กินน้ำลึก: | 36 ft 1 in (11.00 m)[2] |
| ระบบขับเคลื่อน: | 8 × Babcock & Wilcox 2-drum express type boilers powering 4 sets of Westinghouse geared steam turbines 4 × 43,000 hp (32 MW)[2] – 172,000 shp (128 MW) total power |
| ความเร็ว: | 28 kn (32 mph; 52 km/h) (สูงสุด)[2][5] |
| พิสัยเชื้อเพลิง: | 15,000 ไมล์ทะเล (17,000 ไมล์; 28,000 กิโลเมตร) ที่ 15 kn (17 mph; 28 km/h)[1] |
| อัตราเต็มที่: |
ปกติ: 2,355 คน[2] เรือธง: 2,789 คน[2] |
| ยุทโธปกรณ์: |
12 × ปืนใหญ่มาร์ค 7 16-นิ้ว (406-มิลลิเมตร)/50 cal[2] 20 × ปืนใหญ่มาร์ค 16 5-นิ้ว (127-มิลลิเมตร)/54 cals[2] 10–40 × ปืนต่อสู้อากาศยาน Bofors 40 mm[2] 56 × ปืนต่อสู้อากาศยาน Oerlikon 20 mm[2] |
| เกราะ: |
Side belt: 16.1 นิ้ว (409 มิลลิเมตร) tapering to 10.2 นิ้ว (259 มิลลิเมตร) on 1-นิ้ว (25-มิลลิเมตร) STS plate inclined 19° Lower side belt: 7.2 นิ้ว (183 มิลลิเมตร) tapered to 1 นิ้ว (25 มิลลิเมตร) inclined 10°[1] Bulkheads: 18 นิ้ว (457 มิลลิเมตร) forward, 15.25 นิ้ว (387 มิลลิเมตร) aft[1] Barbettes: 21.3 นิ้ว (541 มิลลิเมตร), 18 นิ้ว (457 มิลลิเมตร) (aft)[1] Turrets: up to 22.5 นิ้ว (572 มิลลิเมตร) Decks: up to 6 นิ้ว (152 มิลลิเมตร) |
| อากาศยาน: | 3–4 × เครื่องบินน้ำ Vought OS2U Kingfisher/Curtiss SC Seahawk |
| อุปกรณ์สนับสนุนการบิน: | 2 × เครื่องปล่อยเครื่องบินน้ำ[3] |
| หมายเหตุ: | เป็นเรือประจัญบานชั้นสุดท้ายที่ออกแบบโดยสหรัฐอเมริกา แม้จะมีแผนการสร้างแต่ถูกยกเลิกเสียก่อน |
เรือประจัญบานชั้นมอนแทนา (อังกฤษ: Montana-class battleships) แห่งกองทัพเรือสหรัฐเป็นเรือประจัญบานชั้นต่อจากเรือประจัญบานชั้นไอโอวา แม้จะไม่รวดเร็วเท่าแต่กอปรไปด้วยระวางขับน้ำที่ใหญ่กว่า อาวุธที่หนักกว่า เกราะที่หนากว่า และความสามารถต่อสู้อากาศยานที่เหนือกว่าชั้นไอโอวา ซึ่งแน่นอนว่านี่จะเป็นเรือประจัญบานที่ใหญ่และแข็งแกร่งที่สุดเท่าที่สหรัฐอเมริกาเคยออกแบบและวางแผนที่จะสร้าง และจะเป็นเรือรุ่นเดียวที่สามารถเทียบชั้นได้กับเรือประจัญบานชั้นยามาโตะแห่งกองทัพเรือจักรวรรดิญี่ปุ่นในแง่ของเกราะและขนาดของระวางขับน้ำ
สหรัฐอเมริกาได้วางแผนที่จะสร้างเรือชั้นมอนแทนาไว้ถึง 5 ลำด้วยกันคือ มอนแทนา, โอไฮโอ, เมน, นิวแฮมป์เชียร์ และลุยเซียนา ทั้งห้าลำได้รับอนุมัติให้สร้างเรียบร้อยแล้วระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง แต่การต่อเรือถูกยกเลิกเสียก่อนเนื่องจากมีความต้องการเรือบรรทุกเครื่องบินชั้นเอสเซ็กซ์ และเรือประจัญบานอื่น ๆ ในชั้นไอโอวามากกว่า จึงทำให้ไม่มีเรือชั้นมอนแทนาลำใดถูกวางกระดูกงูเพื่อก่อสร้างจนถึงปัจจุบัน
การวางแผนการต่อเรือชั้นมอนแทนาถูกวางไว้ตั้งแต่ก่อนที่สหรัฐจะเข้าร่วมสงครามโลกครั้งที่สอง และเรือในชั้นนี้สองลำแรกได้รับการอนุมัติให้สร้างจากสภาคองเกรสในปี 1939 ภายหลังจากการโจมตีที่อ่าวเพิร์ลฮาร์เบอร์โดยจักรวัรรดิญี่ปุ่นทำให้สหรัฐอเมริกาเลื่อนแผนการต่อเรือชั้นนี้ออกไป หลังจากนั้น ความสำเร็จจากการต่อสู้ทางอากาศในการรบที่ทะเลคอรัล (Coral Sea) และต่อด้วยยุทธนาวีเกาะมิดเวย์ ก็แสดงให้เห็นถึงแสนยานุภาพของเรือบรรทุกเครื่องบินที่มีความสำคัญในการรบเหนือกว่าเรือประจัญบาน ประกอบกับความต้องการเรือบรรทุกเครื่องบิน เรือสะเทินน้ำสะเทินบก เรือต่อต้านเรือดำน้ำ และยังมีความต้องการเรือประจัญบานชั้นไอโอวาเพิ่มเติมเนื่องจากสามารถเคลื่อนที่ได้เร็วพอที่จะใช้คุ้มกับเรือบรรทุกเครื่องบินชั้นเอสเซ็กซ์ ด้วยเหตุผลทั้งหมดนี้ทำให้เรือประจัญบานชั้นมอนแทนาถูกยกเลิกการสร้างถาวร และสหรัฐก็ไม่มีแผนในการสร้างเรือประจัญบานใด ๆ อีกเลยในเวลาต่อมา ทำให้เรือประจัญบานชั้นไอโอวาทั้งสี่ลำดำรงความเป็นเรือประจัญบานที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่สหรัฐเคยมีต่อมาจนถึงปัจจุบัน
อ้างอิง
- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 "US Battleships". USS Missouri Memorial Association. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 August 2007. สืบค้นเมื่อ 2007-10-03.
- ↑ 2.00 2.01 2.02 2.03 2.04 2.05 2.06 2.07 2.08 2.09 2.10 2.11 Newhart, Max R. (May 2007) [1995]. American Battleships: A Pictorial History of BB-1 to BB-71 with prototypes Maine & Texas (Battleship Memorial ed.). Missoula, Montana: Pictorial Histories Publishing Company. pp. 102–106. ISBN 1-57510-004-5.
{{cite book}}:|access-date=ต้องการ|url=(help) - ↑ These would have been the heaviest warships in the US Navy at the time of their commissioning; and would have remained the class with the greatest displacement until the commissioning of the Forrestal-class aircraft carriers, which weighed 79,300 long ton (80,600 t) fully loaded. "CV-59 Forrestal class". Military Analysis Network. Federation of American Scientists. 6 March 1999. สืบค้นเมื่อ 2007-12-24.
- ↑ Johnston, Ian; McAuley, Rob (2002). The Battleships. London: Channel 4 Books (an imprint of Pan Macmillian, LTD). p. 122. ISBN 0-7522-6188-6.
{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)