ผลต่างระหว่างรุ่นของ "รัฐบาลกลางสหรัฐ"
Ekapoj yam (คุย | ส่วนร่วม) |
|||
| บรรทัด 31: | บรรทัด 31: | ||
==ฝ่ายบริหาร== |
==ฝ่ายบริหาร== |
||
อำนาจบริหารในรัฐบาลแห่งสหพันธ์นั้นอยู่ที่ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา<ref name="ArtII wikisource">[[s:Constitution of the United States of America|Article II, Constitution of the United States of America]]</ref> แต่อย่างไรก็ดีอำนาจต่างๆนั้นจะถูกแบ่งเบาโดยคณะรัฐมนตรีและข้าราชการระดับสูง |
อำนาจบริหารในรัฐบาลแห่งสหพันธ์นั้นอยู่ที่ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา<ref name="ArtII wikisource">[[s:Constitution of the United States of America|Article II, Constitution of the United States of America]]</ref> แต่อย่างไรก็ดีอำนาจต่างๆนั้นจะถูกแบ่งเบาโดยคณะรัฐมนตรีและข้าราชการระดับสูง<ref>{{cite web |first=Obama |last=Barack |authorlink=Barack Obama |title=Delegation of Certain Authority Under the National Defense Authorization Act for Fiscal Year 2008 |url=http://www.whitehouse.gov/the_press_office/Presidential-Memorandum-for-the-Secretary-of-Defense/ |publisher=[[United States]] |date=2009-04-27 |archivedate= |accessdate=2009-07-01 |quote=}}</ref> ประธานาธิบดีและรองประธานาธิบดีนั้นมาจากการเลือกตั้งผ่านคณะผู้เลือกตั้ง (Electoral College) โดยรัฐต่างๆ รวมทั้งวอชิงตัน ดี.ซี. จะได้รับจำนวนของที่นั่งของคณะผู้เลือกตั้งเท่ากับจำนวนของสมาชิกสภาคองเกรสในเขตนั้นๆ<ref name="ArtII wikisource"/><ref>[[s:Additional amendments to the United States Constitution#Amendment XXIII|Amendment XXIII to the United States Constitution]]</ref> ประธานาธิบดีมีวาระครั้งละ 4 ปี ไม่เกินสองสมัยติดต่อกัน หากแต่ประธานาธิบดีผู้นั้นเคยได้รับตำแหน่งมาแล้วสองสมัย แล้วถูกคั่นด้วยคนอื่น เขายังสามารถเข้ารับตำแหน่งได้อีกหนึ่งสมัยมีวาระ 4 ปี<ref name="ArtII wikisource"/> |
||
===ประธานาธิบดี=== |
|||
{{main|ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา}} |
|||
[[File:Seal Of The President Of The Unites States Of America.svg|thumb|right]] |
|||
'''ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา''' ({{lang-en|President of the United States of America}}) นั้นเป็นทั้งหัวหน้าคณะรัฐบาลกลาง และ[[ประมุขแห่งรัฐ]] รวมทั้ง[[จอมทัพ]]ด้วย โดยอำนาจตามรัฐธรรมนูญระบุให้ประธานาธิบดีนั้นต้อง "ดูแลให้กฎหมายนั้นบังคับใช้อย่างจริงใจ" และ "รักษา พิทักษ์ และปกป้องรัฐธรรมนูญ" ประธานาธิบดีอันเป็นหัวหน้าคณะบริหารของรัฐบาลกลาง กำกับดูแลพนักงานกว่า 5 ล้านคน รวมทั้งทหารกว่า 1 ล้านนายที่ยังประจำการอยู่ กับพนักงานไปรษณีย์อีกกว่า 600,000 นาย ประธานาธิบดีคนปัจจุบันคือคนที่ 44 คือ นาย[[บารัก โอบามา]] |
|||
ประธานาธิบดีมีอำนาจหน้าที่ลงนามกฎหมายที่ผ่านโดย[[สภาคองเกรส]] หรือสามารถใช้สิทธิใน[[การยับยั้ง]]มิให้บังคับใช้เป็นกฎหมายได้ ยกเว้นถ้าสภาคองเกรสจะสามารถลงมติได้กว่าสองในสามของแต่ละสภาเพื่อยืนยันการออกกฎหมายนั้น ประธานาธิบดียังมีหน้าที่ลงนามในสนธิสัญญากับต่างประเทศ อย่างไรก็ตาม สนธิสัญญากับต่างประเทศนั้นจะต้องผ่านการลงมติอย่างน้อยสองในสามของวุฒิสภาก่อน ประธานาธิบดีสามารถถูกถอดถอนได้โดยการลงมติเสียงข้างมากในสภาผู้แทนราษฎร และลงมติอย่างน้อยสองในสามในวุฒิสภาโดยข้อหา "เป็นกบฎต่อแผ่นดิน ฉ้อราษฎร์บังหลวง คดีร้ายแรงและอาชญากรรม" ประธานาธิบดีไม่มีอำนาจยุบสภาคองเกรส หรือจัดการเลือกตั้งได้ แต่มีอำนาจที่จะให้อภัยโทษผู้มีความผิดในคดีที่เกี่ยวกับรัฐบาลกลางได้ (ยกเว้นคดีความถอดถอนจากตำแหน่ง) มีอำนาจผ่านกฎบริหาร (Executive orders) เพื่อใช้ในการปกครอง และแต่งตั้งผู้พิพากษาศาลฎีกาและผู้พิพากษาศาลกลาง (ด้วยความเห็นชอบของวุฒิสภา) |
|||
===รองประธานาธิบดี=== |
|||
[[File:US Vice President Seal.svg|thumb|right]] |
|||
'''รองประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา ({{lang-en|Vice President of the United States of America}})''' ตามตำแหน่งถือเป็นบุคคลที่มีความสำคัญมากที่สุดเป็นอันดับที่สองของฝ่ายบริหารและรัฐบาล เป็นบุคคลแรกที่จะสืบตำแหน่งเป็นประธานาธิบดีหากประธานาธิบดีในตำแหน่งถึงแก่อสัญกรรม ลาออก หรือถูกถอดถอนจากตำแหน่ง ซึ่งได้เกิดเหตุการณ์นี้จำนวน 9 ครั้งในประวัติศาสตร์ รองประธานาธิบดียังมีตำแหน่งเป็น'''ประธานวุฒิสภา''' ({{lang-en|President of the Senate}}) ตามรัฐธรรมนูญซึ่งถือเป็นผู้นำในวุฒิสภา กระนั้นก็ตามรองประธานาธิบดีจะสามารถลงมติในวุฒิสภาได้ก็ต่อเมื่อมีการลงมติเท่ากันทั้งสองฝั่ง (เพื่อเป็นเสียงชี้ขาด) ในรัฐธรรมนูญฉบับที่ 12 ของสหรัฐอเมริกา รองประธานาธิบดีจะต้องเป็นประธานการประชุมสภาคองเกรสเมื่อเกี่ยวข้องกับการนับผลโหวตเลือกประธานาธิดี ตามรัฐธรรมนูญระบุถึงหน้าที่โดยตรงของรองประธานาธิบดีว่านอกเหนือจากจะเป็นผู้สืบตำแหน่งแล้ว ให้มีหน้าที่เป็นประธานวุฒิสภา จึงมักมีข้อถกเถียงของนักวิชาการว่ารองประธานาธิบดีนั้นควรจะอยู่ในฝ่ายบริหาร หรือฝ่ายนิติบัญญัติ หรือทั้งสอง<ref name=Goldstein>{{cite journal|last=Goldstein|first=Joel K.|title=The New Constitutional Vice Presidency|journal=Wake Forest Law Review|volume=30|issue=505|publisher=Wake Forest Law Review Association, Inc.|url=|location=Winston Salem, NC|year=1995}}</ref><ref>{{cite journal|last=Reynolds|first=Glenn Harlan|title=Is Dick Cheney Unconstitutional?|journal=Northwestern University Law Review Colloquy|volume=102|issue=110|publisher=Northwestern University School of Law|url=|location=Chicago|year=2007}}</ref> |
|||
==อ้างอิง== |
==อ้างอิง== |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 02:20, 2 ตุลาคม 2556
รัฐบาลกลางแห่งสหรัฐอเมริกา (อังกฤษ: the Government of the United States of America) เป็นรัฐบาลกลางแห่งสหพันธรัฐซึ่งมีอำนาจตามรัฐธรรมนูญผูกพันต่อมลรัฐทั้ง 50 แห่งซึ่งประกอบกันขึ้นเป็นประเทศสหรัฐอเมริกา รวมถึงเขตการปกครองพิเศษ วอชิงตัน ดีซี และอาณาเขตอื่นๆอีกหลายแห่ง รัฐบาลกลางประกอบไปด้วยอำนาจ 3 ฝ่าย ได้แก่ นิติบัญญัติ บริหาร และตุลาการ ซึ่งตามรัฐธรรมนูญได้ให้อำนาจในแต่ละฝ่ายได้แก่ สภาคองเกรส ประธานาธิบดี และศาลสูงสุดรวมถึงศาลฎีกาตามลำดับ อำนาจและหน้าที่ของแต่ละฝ่ายนั้นได้ระบุไว้ในกฎหมายคองเกรส
ชื่อเต็มอย่างเป็นทางการของประเทศคือ "สหรัฐอเมริกา" (อังกฤษ: The United States of America) ซึ่งจะใช้ระบุในรัฐธรรมนูญ เอกสารราชการ ธนบัตร เหรียญกษาปณ์ และสนธิสัญญาต่างๆ คำว่า "รัฐบาลแห่งสหรัฐอเมริกา" (อังกฤษ: Government of the United States of America) หรือ "รัฐบาลสหรัฐอเมริกา" (อังกฤษ: United States Government) จะใช้ในเอกสารราชการที่จะระบุถึงที่มาคือรัฐบาลแห่งสหพันธ์ เพื่อแยกออกจากรัฐบาลท้องถิ่นของแต่ละมลรัฐ ในภาษาเขียนหรือภาษาพูดอย่างลำลอง มักจะแทนด้วยคำว่า "รัฐบาลแห่งสหพันธ์" (อังกฤษ: Federal Government) หรือ "รัฐบาลแห่งชาติ" (อังกฤษ: National Government) ก็สามารถพบเห็นได้ โดยหน่วยงานสังกัดรัฐบาลกลางนั้นมักจะระบุคำว่า "Federal" หรือ "National" ขึ้นอยู่หน้าหน่วยงานนั้นๆ อาทิเช่น หน่วยงานสอบสวนกลาง หรือ Federal Bureau of Investigation (FBI) ที่ตั้งของรัฐบาลกลางอยู่ที่ กรุงวอชิงตัน ดีซี โดยมักจะเรียกอย่างลำลองว่า "วอชิงตัน" เพื่อกล่าวถึงรัฐบาลกลาง
ฝ่ายนิติบัญญัติ
สภาคองเกรส คือชื่อเรียกของสภานิติบัญญัติในรัฐบาลกลางแห่งสหรัฐอเมริกา ใช้ระบบสองสภา ประกอบด้วยสภาผู้แทนราษฎร และวุฒิสภา
บทบาท
รัฐธรรมนูญได้บัญญัติถึงอำนาจของสภาคองเกรสไว้หลายประการด้วยกัน ในมาตรา 1 ตอนที่ 8 ซึ่งกล่าวถึงอำนาจในการตั้งภาษีและจัดเก็บภาษีต่างๆ, ผลิตธนบัตรและควบคุมมูลค่าเงิน, ระบุอัตราโทษสำหรับการปลอมแปลง, กำกับกิจการไปรษณีย์และคมนาคม, สนับสนุนการพัฒนาวิทยาศาสตร์ผ่านทางสิทธิบัตร, ก่อตั้งศาลแห่งสหพันธ์ซึ่งอยู่ภายใต้ศาลฎีกาแห่งสหรัฐอเมริกา, ต่อต้านการคุกคาม, ประกาศสงคราม, ก่อตั้งและช่วยเหลือกองทัพ, กำกับดูแลกิจการรวมทั้งวินัยของกองทัพและผู้บังคับใช้กฎหมาย, ตรากฎหมายเพื่อใช้บริหารประเทศ ซึ่งตั้งแต่สองร้อยปีตั้งแต่มีการก่อตั้งเป็นประเทศขึ้น ได้มีกรณีพิพาทถึงของเขตของอำนาจของรัฐบาลกลาง ซึ่งข้อพิพาทนั้นจะถูกตัดสินโดยศาลฎีกา
องค์ประกอบ
สภาผู้แทนราษฎร
สภาผู้แทนราษฎร (อังกฤษ: the House of Representatives) ประกอบไปด้วยสมาชิกที่มีสิทธิออกเสียงจำนวน 435 คน ซึ่งแต่ละคนมาจากการเลือกตั้งซึ่งแบ่งสัดส่วนตามจำนวนประชากรสำรวจล่าสุดก่อนการเลือกตั้ง ซึ่งแต่ละสมาชิกจะเป็นตัวแทนของเขตเลือกตั้ง (Congressional district) สมาชิกทั้งหมดมีวาระ 2 ปี ซึ่งในแต่ละมลรัฐจะต้องมีสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรอย่างน้อย 1 คน ซึ่งผู้มีสิทธิสมัครเป็นเป็นส.ส.นั้นจะต้องมีอายุอย่างน้อย 25 ปีบริบูรณ์ และจะต้องถือสัญชาติอเมริกันมาอย่างน้อย 7 ปี โดยหลังจากหมดวาระแล้วสามารถลงสมัครใหม่ได้โดยไม่จำกัดครั้ง นอกเหนือจากสมาชิกที่มีสิทธิออกเสียงทั้งหมด 435 คนแล้ว ยังมีสมาชิกอีก 6 คนที่ไม่มีสิทธิออกเสียง ประกอบด้วยผู้แทนจำนวน 5 คน (จากกรุงวอชิงตัน ดี.ซี., กวม, หมู่เกาะเวอร์จิน, อเมริกันซามัว และหมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนา) และข้าหลวงใหญ่ (Resident commissioner) จำนวน 1 คน สำหรับเปอร์โตริโก[1]
วุฒิสภา
วุฒิสภา (อังกฤษ: Senate) ประกอบไปด้วยวุฒิสมาชิกจำนวน 2 คนจากแต่ละมลรัฐ โดยไม่นับจากสัดส่วนประชากร ในปัจจุบันประกอบด้วยวุฒิสมาชิกจำนวน 100 คน (จากทั้งหมด 50 มลรัฐ) โดยมีวาระ 6 ปี โดยจะมีการเลือกตั้งสมาชิกวุฒิสภาราวๆหนึ่งในสามของสมาชิกทั้งหมดทุกๆสองปี
การแบ่งแยกอำนาจ
ทั้งสองสภานั้นจะมีอำนาจแยกจากกัน ตัวอย่างเช่น วุฒิสภาจะต้องอนุมัติเห็นชอบ (ให้คำแนะนำและยินยอม) ต่อการแต่งตั้งข้าราชการระดับสูงโดยประธานาธิบดี เช่น คณะรัฐมนตรี ผู้พิพากษาศาลกลาง (รวมถึงตัวแทนศาลฎีกา) ผู้บัญชาการกองทัพ และเอกอัครข้าราชทูตประจำประเทศต่างๆ ส่วนการร่างกฎหมายที่เกี่ยวกับรายได้นั้นจะต้องมาจากสภาผู้แทนราษฎร โดยจะต้องได้รับการรับรองจากทั้งสองสภาในการผ่านร่างกฎหมายก่อนที่จะลงนามโดยประธานาธิบดีเพื่อเป็นกฎหมายที่บังคับใช้ได้อย่างสมบูรณ์ (หรือ ถ้าหากประธานาธิบดีใช้อำนาจไม่รับรองร่างกฎหมายใดๆ ให้กลับไปที่สภาคองเกรสเพื่อลงมติมากกว่าสองในสามของแต่ละสภา ซึ่งในกรณีนี้จะสามารถบังคับใช้เป็นกฎหมายได้อย่างสมบูรณ์โดยปราศจากการลงนามโดยประธานาธิบดี) อำนาจของสภาคองเกรสนั้นถูกจำกัดและแจกแจงไว้ตามรัฐธรรมนูญ อำนาจอื่นๆที่นอกเหนือจากนี้ให้ตกเป็นของมลรัฐและประชาชน โดยมาตราที่ 1 ของรัฐธรรมนูญได้ระบุถึงกรณีที่จำเป็นและเหมาะสม (Necessary and Proper Clause) ให้สภาคองเกรส "สามารถตรากฎหมายที่จำเป็นต่อการใช้อำนาจที่แจกแจงไว้ให้สำเร็จลงได้" สมาชิกสภาคองเกรสนั้นถูกคัดเลือกโดยการเลือกตั้ง โดยผ่านการเลือกตั้งรอบเดียวโดยผู้ที่มีคะแนนเสียงมากที่สุด ยกเว้นในรัฐหลุยเซียนา แคลิฟอร์เนีย และวอชิงตัน ที่จัดการเลือกตั้งแบบสองรอบ
การถอดถอนข้าราชการระดับสูง
สภาคองเกรสมีอำนาจถอดถอนประธานาธิบดี ผู้พิพากษากลาง และข้าราชการระดับสูงแห่งสหพันฐ์ได้ โดยทั้งสองสภาได้รับบทบาทที่แตกต่างกันในการยื่นถอดถอน โดยสภาผู้แทนราษฎรจะต้องออกเสียงเพื่อผ่านการถอดถอนนั้นๆก่อน จากนั้นวุฒิสภาจะเป็นผู้ดำเนินการสอบสวนข้อเท็จจริงเพื่อเป็นการตัดสินว่าบุคคลนั้นสมควรจะต้องถูกถอดถอนหรือไม่ ในประวัติศาสตร์อเมริกันนั้นเคยมีประธานาธิบดีถูกลงมติถอดจากตำแหน่งโดยสภาผู้แทนราษฎรจำนวน 2 คน คือ แอนดรูว์ จอห์นสัน และบิล คลินตัน แต่ทั้งสองคนก็มิได้ถูกตัดสินโดยวุฒิสภาให้ถอดถอนจากตำแหน่ง
ขั้นตอน
ตามมาตราที่ 1 ตอนที่ 2 ย่อหน้าที่ 2 ของรัฐธรรมนูญได้กล่าวถึงอำนาจของแต่ละสภาที่จะ "เลือกกฎเกณฑ์วิธีการในการพิจารณาการทำงาน" จึงทำให้เกิดคณะทำงานเป็นคณะกรรมาธิการขึ้น ซึ่งมีหน้าที่หลักๆคือพิจารณาข้อร่างกฎหมายต่างๆ และกำกับการสอบสวนเรื่องที่มีความสำคัญระดับชาติ ในสภาคองเกรสชุดที่ 108 (ปีค.ศ. 2003-2005) ได้มีคณะกรรมาธิการถึง 19 คณะในสภาผู้แทนฯ และ 17 คณะในวุฒิสภา ยังไม่รวมคณะกรรมาธิการร่วมสามัญซึ่งประกอบด้วยสมาชิกจากสองสภาเพื่อกำกับดูแลหอสมุดรัฐสภา ภาษีอากร และเศรษฐกิจ นอกจากนี้ แต่ละสภายังสามารถตั้งคณะกรรมาธิการเพื่อศึกษาด้านพิเศษได้ถ้าจำเป็น โดยคณะกรรมาธิการยังสามารถจัดตั้งเป็นคณะกรรมาธิการย่อยเพื่อช่วยได้อีกต่อหนึ่ง ซึ่งในปัจจุบันมีประมาณ 150 คณะด้วยกัน
ฝ่ายบริหาร
อำนาจบริหารในรัฐบาลแห่งสหพันธ์นั้นอยู่ที่ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา[2] แต่อย่างไรก็ดีอำนาจต่างๆนั้นจะถูกแบ่งเบาโดยคณะรัฐมนตรีและข้าราชการระดับสูง[3] ประธานาธิบดีและรองประธานาธิบดีนั้นมาจากการเลือกตั้งผ่านคณะผู้เลือกตั้ง (Electoral College) โดยรัฐต่างๆ รวมทั้งวอชิงตัน ดี.ซี. จะได้รับจำนวนของที่นั่งของคณะผู้เลือกตั้งเท่ากับจำนวนของสมาชิกสภาคองเกรสในเขตนั้นๆ[2][4] ประธานาธิบดีมีวาระครั้งละ 4 ปี ไม่เกินสองสมัยติดต่อกัน หากแต่ประธานาธิบดีผู้นั้นเคยได้รับตำแหน่งมาแล้วสองสมัย แล้วถูกคั่นด้วยคนอื่น เขายังสามารถเข้ารับตำแหน่งได้อีกหนึ่งสมัยมีวาระ 4 ปี[2]
ประธานาธิบดี
ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา (อังกฤษ: President of the United States of America) นั้นเป็นทั้งหัวหน้าคณะรัฐบาลกลาง และประมุขแห่งรัฐ รวมทั้งจอมทัพด้วย โดยอำนาจตามรัฐธรรมนูญระบุให้ประธานาธิบดีนั้นต้อง "ดูแลให้กฎหมายนั้นบังคับใช้อย่างจริงใจ" และ "รักษา พิทักษ์ และปกป้องรัฐธรรมนูญ" ประธานาธิบดีอันเป็นหัวหน้าคณะบริหารของรัฐบาลกลาง กำกับดูแลพนักงานกว่า 5 ล้านคน รวมทั้งทหารกว่า 1 ล้านนายที่ยังประจำการอยู่ กับพนักงานไปรษณีย์อีกกว่า 600,000 นาย ประธานาธิบดีคนปัจจุบันคือคนที่ 44 คือ นายบารัก โอบามา
ประธานาธิบดีมีอำนาจหน้าที่ลงนามกฎหมายที่ผ่านโดยสภาคองเกรส หรือสามารถใช้สิทธิในการยับยั้งมิให้บังคับใช้เป็นกฎหมายได้ ยกเว้นถ้าสภาคองเกรสจะสามารถลงมติได้กว่าสองในสามของแต่ละสภาเพื่อยืนยันการออกกฎหมายนั้น ประธานาธิบดียังมีหน้าที่ลงนามในสนธิสัญญากับต่างประเทศ อย่างไรก็ตาม สนธิสัญญากับต่างประเทศนั้นจะต้องผ่านการลงมติอย่างน้อยสองในสามของวุฒิสภาก่อน ประธานาธิบดีสามารถถูกถอดถอนได้โดยการลงมติเสียงข้างมากในสภาผู้แทนราษฎร และลงมติอย่างน้อยสองในสามในวุฒิสภาโดยข้อหา "เป็นกบฎต่อแผ่นดิน ฉ้อราษฎร์บังหลวง คดีร้ายแรงและอาชญากรรม" ประธานาธิบดีไม่มีอำนาจยุบสภาคองเกรส หรือจัดการเลือกตั้งได้ แต่มีอำนาจที่จะให้อภัยโทษผู้มีความผิดในคดีที่เกี่ยวกับรัฐบาลกลางได้ (ยกเว้นคดีความถอดถอนจากตำแหน่ง) มีอำนาจผ่านกฎบริหาร (Executive orders) เพื่อใช้ในการปกครอง และแต่งตั้งผู้พิพากษาศาลฎีกาและผู้พิพากษาศาลกลาง (ด้วยความเห็นชอบของวุฒิสภา)
รองประธานาธิบดี
รองประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา (อังกฤษ: Vice President of the United States of America) ตามตำแหน่งถือเป็นบุคคลที่มีความสำคัญมากที่สุดเป็นอันดับที่สองของฝ่ายบริหารและรัฐบาล เป็นบุคคลแรกที่จะสืบตำแหน่งเป็นประธานาธิบดีหากประธานาธิบดีในตำแหน่งถึงแก่อสัญกรรม ลาออก หรือถูกถอดถอนจากตำแหน่ง ซึ่งได้เกิดเหตุการณ์นี้จำนวน 9 ครั้งในประวัติศาสตร์ รองประธานาธิบดียังมีตำแหน่งเป็นประธานวุฒิสภา (อังกฤษ: President of the Senate) ตามรัฐธรรมนูญซึ่งถือเป็นผู้นำในวุฒิสภา กระนั้นก็ตามรองประธานาธิบดีจะสามารถลงมติในวุฒิสภาได้ก็ต่อเมื่อมีการลงมติเท่ากันทั้งสองฝั่ง (เพื่อเป็นเสียงชี้ขาด) ในรัฐธรรมนูญฉบับที่ 12 ของสหรัฐอเมริกา รองประธานาธิบดีจะต้องเป็นประธานการประชุมสภาคองเกรสเมื่อเกี่ยวข้องกับการนับผลโหวตเลือกประธานาธิดี ตามรัฐธรรมนูญระบุถึงหน้าที่โดยตรงของรองประธานาธิบดีว่านอกเหนือจากจะเป็นผู้สืบตำแหน่งแล้ว ให้มีหน้าที่เป็นประธานวุฒิสภา จึงมักมีข้อถกเถียงของนักวิชาการว่ารองประธานาธิบดีนั้นควรจะอยู่ในฝ่ายบริหาร หรือฝ่ายนิติบัญญัติ หรือทั้งสอง[5][6]
อ้างอิง
- ↑ US House Official Website House.gov Retrieved on 17 August 2008
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Article II, Constitution of the United States of America
- ↑ Barack, Obama (2009-04-27). "Delegation of Certain Authority Under the National Defense Authorization Act for Fiscal Year 2008". United States. สืบค้นเมื่อ 2009-07-01.
- ↑ Amendment XXIII to the United States Constitution
- ↑ Goldstein, Joel K. (1995). "The New Constitutional Vice Presidency". Wake Forest Law Review. Winston Salem, NC: Wake Forest Law Review Association, Inc. 30 (505).
- ↑ Reynolds, Glenn Harlan (2007). "Is Dick Cheney Unconstitutional?". Northwestern University Law Review Colloquy. Chicago: Northwestern University School of Law. 102 (110).