ผลต่างระหว่างรุ่นของ "สถาปัตยกรรมฟื้นฟูกอทิก"
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
|||
บรรทัด 13: | บรรทัด 13: | ||
{{สถาปัตยกรรมฟื้นฟู}} |
{{สถาปัตยกรรมฟื้นฟู}} |
||
{{ประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรม}} |
{{ประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรม}} |
||
⚫ | |||
[[หมวดหมู่:ประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรม| ]] |
[[หมวดหมู่:ประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรม| ]] |
||
บรรทัด 19: | บรรทัด 18: | ||
[[หมวดหมู่:สถาปัตยกรรมฟื้นฟูกอทิก|*]] |
[[หมวดหมู่:สถาปัตยกรรมฟื้นฟูกอทิก|*]] |
||
[[หมวดหมู่:รูปแบบสถาปัตยกรรม]] |
[[หมวดหมู่:รูปแบบสถาปัตยกรรม]] |
||
⚫ |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 12:28, 11 กันยายน 2556
สถาปัตยกรรมฟื้นฟูกอทิก (อังกฤษ: Neo-Gothic architecture หรือ Gothic Revival architecture) หรีอ สถาปัตยกรรมวิกตอเรีย (Victorian architecture) เป็นสถาปัตยกรรมที่เริ่มราวปี ค.ศ. 1840 ที่อังกฤษ เมื่อต้นคริสต์ศตวรรษที่ 19 ผู้ที่นิยมและสนใจสถาปัตยกรรมกอทิกใหม่พยายามฟื้นฟูสถาปัตยกรรมยุคกลาง ซึ่งต่างจากสถาปัตยกรรมฟื้นฟูกรีกโรมันที่เป็นที่นิยมกันในสมัยนั้น ความนิยมนี้เผยแพร่ไปทั่วสหราชอาณาจักร ทวีปยุโรป และทวีปอเมริกา กล่าวกันว่าจำนวนสิ่งก่อสร้างแบบฟื้นฟูกอทิกจะมากกว่าสิ่งก่อสร้างแบบกอทิกต้นฉบับเสียด้วยซ้ำ
สถาปัตยกรรมฟื้นฟูกอทิกได้รับแรงสนับสนุนจากยุคกลางวิทยาซึ่งมีรากฐานมาจากการอยู่รอดของสิ่งที่เป็นกอทิก ทางด้านวรรณคดีสถาปัตยกรรมฟื้นฟูกอทิกและศิลปะจินตนิยม ทำให้เกิดนวนิยายลักษณะกอทิก เช่นเรื่อง “ปราสาทโอทรันโท” โดยฮอเรส วอลโพล เมื่อค.ศ. 1764 หรือ โคลง “Idylls of the King” โดยอัลเฟรด เทนนิสสัน ซึ่งใช้แนวใหม่ในหัวเรื่องพระเจ้าอาเธอร์ที่มาจากยุคกลาง ในวรรณคดีเยอรมนีก็เช่นเดียวกัน[1]
อ้างอิง
- ↑ W. D. Robson-Scot, The Literary Background of the Gothic Revival in Germany