ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เครื่องหมายการออกเสียงอักษรอาหรับ"

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Nullzerobot (คุย | ส่วนร่วม)
ลบลิงก์ที่ซ้ำซ้อน wikidata
Poonyo (คุย | ส่วนร่วม)
บรรทัด 1: บรรทัด 1:
{{ต้องการอ้างอิง}}
{{รอการตรวจสอบ}}
'''เครื่องหมายการออกเสียง''' ใน[[ภาษาอาหรับ]]เรียกว่า '''ฮะเราะกาต''' ({{unicode|ḥarakāt}}, {{lang|ar|حركة}} แปลตรงตัว “ความเคลื่อนไหว”) เป็นเครื่องหมายที่ใช้แสดงเสียงสระในภาษาอาหรับ คำว่าฮารากัตในที่นี้หมายถึงการเคลื่อนไหวในอากาศเมื่อมีการออกเสียงสระ ใน[[ภาษาฮีบรู]]คำว่าสระและความเคลื่อนไหวใช้คำเดียวกันเช่นกันคือ tnuá
'''เครื่องหมายการออกเสียง''' ใน[[ภาษาอาหรับ]]เรียกว่า '''ฮะเราะกาต''' ({{unicode|ḥarakāt}}, {{lang|ar|حركة}} แปลตรงตัว “ความเคลื่อนไหว”) เป็นเครื่องหมายที่ใช้แสดงเสียงสระในภาษาอาหรับ คำว่าฮารากัตในที่นี้หมายถึงการเคลื่อนไหวในอากาศเมื่อมีการออกเสียงสระ ใน[[ภาษาฮีบรู]]คำว่าสระและความเคลื่อนไหวใช้คำเดียวกันเช่นกันคือ tnuá


บรรทัด 21: บรรทัด 21:
* [http://arabic.tripod.com/ Free Comprehensive Reference of Arabic Grammar]
* [http://arabic.tripod.com/ Free Comprehensive Reference of Arabic Grammar]
* [http://sheepoo.wordpress.com Classical Arabic Blog]
* [http://sheepoo.wordpress.com Classical Arabic Blog]

{{อักษรอาหรับ}}
{{อักษรอาหรับ}}


[[หมวดหมู่:อักษรอาหรับ|คเครื่องหมายการออกเสียง]]
[[หมวดหมู่:อักษรอาหรับ]]
{{โครงภาษา}}

รุ่นแก้ไขเมื่อ 07:59, 17 มิถุนายน 2556

เครื่องหมายการออกเสียง ในภาษาอาหรับเรียกว่า ฮะเราะกาต (ḥarakāt, حركة แปลตรงตัว “ความเคลื่อนไหว”) เป็นเครื่องหมายที่ใช้แสดงเสียงสระในภาษาอาหรับ คำว่าฮารากัตในที่นี้หมายถึงการเคลื่อนไหวในอากาศเมื่อมีการออกเสียงสระ ในภาษาฮีบรูคำว่าสระและความเคลื่อนไหวใช้คำเดียวกันเช่นกันคือ tnuá

รายชื่อเครื่องหมายในอักษรอาหรับ

เครื่องหมายการออกเสียงที่สำคัญได้แก่

  • ฟัตฮะฮ์ (fatḥah) เป็นเส้นเฉียงบนตัวอักษร แสดงเสียงอะ คำว่า ฟัตฮะฮ์ (فتحة) เองหมายถึงการเปิดออก ซึ่งหมายถึงการเปิดออกของริมฝีปากเพื่อออกเสียงนี้ ตัวอย่าง เช่น

دَ อ่านว่า “ดะ” เมื่อตามด้วยอลิฟ ا จะแทนเสียงอา เช่น دَا อ่านว่า “ดา”

  • กัสเราะฮ์ (kasrah) รูปร่างเหมือนฟัตฮะฮ์ แต่เขียนไว้ข้างล่าง แสดงเสียงอิ เช่น دِ อ่านว่า “ดิ” ถ้าตามด้วยยาอ์ แทนเสียงอี เช่น دِي อ่านว่า “ดี”
  • ฎ็อมมะฮ์ (ḍammah) เป็นเส้นโค้งขมวดเป็นปม อยู่เหนืออักษร แสดงเสียงอุ เช่น دُ อ่านว่า “ดุ” ถ้าตามด้วยวาว و แทนเสียงอู เช่น دُو อ่านว่า “ดู”
  • ตันวีน (tanwīn) ـً ـٍ ـٌ ใช้กำหนดการลงท้ายทางไวยากรณ์ด้วย /อัน/ /อิน/ และ /อุน/ ในภาษาอาหรับโบราณมักใช้เชื่อมกับอลิฟ แต่ไม่ค่อยใช้ในภาษาสมัยใหม่
  • ซุกูน (sukūn) เป็นวงกลมเขียนบนตัวอักษรเพื่อแสดงว่าอักษรนั้นเป็นตัวสะกด และใช้แสดงเสียงสระประสม เช่น อยู่เหนือยาอ์แสดงเสียงสระไอ อยู่เหนือวาวแสดงเสียงสระเอา
  • ชัดดะฮ์ (šaddah) เป็นเครื่องหมายคล้าย "w" เมื่อเขียนบนอักษรแสดงว่าให้ออกเสียงอักษรเป็นสองตัวเช่น: دّ [dd]
  • อักษร (yāʼ) (มีจุดสองจุดข้างล่าง) เมื่ออยู่ท้ายคำแทนเสียงอี
  • ฮัมซะฮ์ (hamzah) แสดงเสียง /อ/ ใช้บนอลิฟเมื่ออยู่ต้นคำ โดยใช้ร่วมกับฟัตฮะฮ์ กัสเราะฮ์ หรือฎ็อมมะฮ์ เมื่อเสียง /อ/ อยู่กลางคำใช้อลิฟเมื่อเป็นเสียงอะเท่านั้น ถ้าเป็นอิหรืออุใช้ฮัมซะฮ์บนยาอ์หรือวาว เช่น أَخ ([ʡax] พี่ชาย), ِإِسْرَائِيل ([ʡisrāỷīl] อิสราเอล), أُمْ ([ʡumm] แม่), نَشْأت ([našảt] จุดเริ่มต้น), ِإِسْرَائِيل ([ʡisrāỷīl] อิสราเอล - มีพยางค์ [ỷīl]), ِرَؤُوف ([raw̉ūf] กรุณา) การใช้ฮัมซะฮ์ในภาษาอาหรับต่างจากภาษาฮีบรูที่ใช้อลิฟแทนเสียง /อ/ เสมอไม่ว่าอยู่ส่วนใดของคำ
  • มัดดะฮ์ (maddah) เป็นเส้นโค้งเขียนบนอลิฟเพื่อแสดงเสียงอา แทนการเขียนอลิฟสองครั้ง:
  • ภาษาในทวีปแอฟริกาบางภาษาเช่นภาษาฮัวซา เพิ่มจุดขนาดใหญ่ใต้อักษรเมื่อต้องการแสดงเสียงเอ

แหล่งข้อมูลอื่น

อักษรอาหรับ
ه
ประวัติอักษรอาหรับ
เครื่องหมายการออกเสียง
ฟัตฮะฮ์ · กัสเราะฮ์ · ء ·ฎ็อมมะฮ์
เลขอาหรับ