ผลต่างระหว่างรุ่นของ "จู่ชือ"

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เรียกดูประวัติแบบโต้ตอบ
← การแก้ไขก่อนหน้าการแก้ไขถัดไป →
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
เห็นภาพข้อความวิกิ
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 5: บรรทัด 5:


=== นิกายสุขาวดี ===
=== นิกายสุขาวดี ===
[[ไฟล์:Hui Yuan.jpg|200px|thumb|พระ[[ฮุ่ยเยฺวี่ยน]] ปฐมสังฆปริณายกแห่ง[[นิกายสุขาวดี]]]]
'''[[นิกายสุขาวดี]]''' มีสังฆปริณายก 13 องค์ ดังนี้<ref>{{cite web|title=Introduction to the Pure Land Patriarchs|url=http://www.thomehfang.com/kumarajiva/13Patriarchs/13Patriarchs_20Nov2003.htm|publisher=THOMÉ H. FANG INSTITUTE|date=20 พฤศจิกาายน 2552|accessdate=11 มิถุนายน 2556}}</ref>
'''[[นิกายสุขาวดี]]''' มีสังฆปริณายก 13 องค์ ดังนี้<ref>{{cite web|title=Introduction to the Pure Land Patriarchs|url=http://www.thomehfang.com/kumarajiva/13Patriarchs/13Patriarchs_20Nov2003.htm|publisher=THOMÉ H. FANG INSTITUTE|date=20 พฤศจิกาายน 2552|accessdate=11 มิถุนายน 2556}}</ref>


บรรทัด 57: บรรทัด 58:


=== นิกายเซน ===
=== นิกายเซน ===
[[ไฟล์:BodhidharmaYoshitoshi1887.jpg|150px|thumb|[[พระโพธิธรรม]] ปฐมสังฆปริณายกแห่งนิกาย[[เซน]]]]
'''นิกาย[[เซน]]'''ในประเทศจีนมีสังฆปริณายก 6 องค์ ซึ่งเชื่อว่าได้รับสืบทอดบาตรและจีวรจาก[[พระโคตมพุทธเจ้า]] สังฆปริณายกทั้ง 6 มีลำดับดังนี้<ref>{{Citation | last =McRae | first =John | author-link = | year =2003 | title =Seeing Through Zen. Encounter, Transformation, and Genealogy in Chinese Chan Buddhism | place = | publisher =The University Press Group Ltd | ISBN =9780520237988}}</ref>
'''นิกาย[[เซน]]'''ในประเทศจีนมีสังฆปริณายก 6 องค์ ซึ่งเชื่อว่าได้รับสืบทอดบาตรและจีวรจาก[[พระโคตมพุทธเจ้า]] สังฆปริณายกทั้ง 6 มีลำดับดังนี้<ref>{{Citation | last =McRae | first =John | author-link = | year =2003 | title =Seeing Through Zen. Encounter, Transformation, and Genealogy in Chinese Chan Buddhism | place = | publisher =The University Press Group Ltd | ISBN =9780520237988}}</ref>


บรรทัด 102: บรรทัด 104:
|}
|}
หลังจู่ซือรุ่นที่ 15 แล้ว ลัทธิเซียนเทียนเต้าก็แตกออกเป็นหลายสายย่อย
หลังจู่ซือรุ่นที่ 15 แล้ว ลัทธิเซียนเทียนเต้าก็แตกออกเป็นหลายสายย่อย

== ลัทธิอนุตตรธรรม ==
[[ไฟล์:Zhang Tianran.PNG|thumb|180px|[[จาง เทียนหรัน]] พระธรรมาจารย์รุ่นสุดท้ายของ[[ลัทธิอนุตตรธรรม]]]]
[[หวัง เจี๋ยอี]] ต่อตั้ง[[ลัทธิอนุตตรธรรม]]ขึ้นในปี พ.ศ. 2420 เดิมเป็นสาวกลัทธิเซียนเทียนเต้า จึงรับแนวคิดสายจู่ซือจากเซียนเทียนเต้ามาด้วย โดยยอมรับสังฆปริณายกทั้ง 6 องค์ในนิกายเซน ต่อด้วยจู่ซือรุ่นที่ 7-11 ของเซียนเทียนเต้า นับอาจารย์รุ่นก่อนตนเป็นรุ่นที่ 12-14 นับตนเองเป็นรุ่นที่ 15 และยังมีจู่ซือต่อมาอีกจนถึงรุ่นที่ 18

ลัทธิอนุตตรธรรมเรียกจู่ซือว่า '''พระธรรมาจารย์''' หากนับต่อจากเหอ รั่ว (เหลียวขู่) ธรรมาจารย์รุ่นที่ 11 แล้ว มีธรรมาจารย์ต่อมาอีกดังนี้

{|class="wikitable" style="text-align:center"
|-
| '''ลำดับที่''' || '''รายนาม''' || width=20%|'''เกิด''' || width=20%|'''เสียชีวิต'''
|-
| 12 || [[เอวี๋ยน ทุ่ยอัน]] || ค.ศ. 1760 || ค.ศ. 1834
|-
| 13 || [[หยัง หวนซวี]] และ[[ฉวี หวนอู๋]] || ? || ?
|-
| 14 || [[เหยา เฮ่อเทียน]] || ? || ค.ศ. 1984
|-
| 15 || [[หวัง เจี๋ยอี]] || ค.ศ. 1821 || ค.ศ. 1884
|-
| 16 || [[หลิว ชิงซวี]] || ? || ค.ศ. 1886
|-
| 17 || [[ลู่ จงอี]] || ค.ศ. 1849 || ค.ศ. 1925
|-
| 18 || [[จาง เทียนหรัน]] และ[[ซุน ซู่เจิน]] || ค.ศ. 1889/1895 || ค.ศ. 1947/1975
|}


== อ้างอิง ==
== อ้างอิง ==

รุ่นแก้ไขเมื่อ 11:44, 11 มิถุนายน 2556

จู่ซือ (จีน: 祖師) บางตำราแปลว่า "ปรมาจารย์" หมายถึง ผู้ก่อตั้งหรือเจ้าสำนักองค์การศาสนาในประเทศจีน ใช้ในศาสนาพุทธ ลัทธิเต๋า ลัทธิเซียนเทียนเต้า ลัทธิอนุตตรธรรม เป็นต้น

ศาสนาพุทธ

จู่ซือ ของศาสนาพุทธในประเทศจีนเรียกว่า "สังฆปริณายก" โดยแต่ละนิกายจะมีสายจู่ซือแตกต่างกันไป

นิกายสุขาวดี

พระฮุ่ยเยฺวี่ยน ปฐมสังฆปริณายกแห่งนิกายสุขาวดี

นิกายสุขาวดี มีสังฆปริณายก 13 องค์ ดังนี้[1]

ลำดับที่ รายนาม เกิด มรณภาพ
1 ฮุ่ยเยฺวี่ยน ค.ศ. 334 ค.ศ. 416
2 ซั่นเต้า ค.ศ. 613 ค.ศ. 681
3 เฉิงหยวน ค.ศ. 712 ค.ศ. 802
4 ฝ่าเจ้า ? ?
5 เซ่าคัง ค.ศ. 770 ค.ศ. 805
6 เหยียนโซ่ว ค.ศ. 904 ค.ศ. 975
7 เสิ่งฉัง ค.ศ. 959 ค.ศ. 1020
8 เหลียนฉือ ค.ศ. 1532 ค.ศ. 1612
9 จื้อซฺวี่ ค.ศ. 1598 ค.ศ. 1655
10 สิงเช่อ ค.ศ. 1627 ค.ศ. 1682
11 สือเสียน ค.ศ. 1686 ค.ศ. 1734
12 จี้สิ่ง ค.ศ. 1741 ค.ศ. 1810
13 เซิ่งเลี่ยง ค.ศ. 1861 ค.ศ. 1941

นิกายอวตังสกะ

นิกายหัวเหยียน หรือนิกายอวตังสกะ มีสังฆปริณายก 5 องค์ ดังนี้

ลำดับที่ รายนาม เกิด มรณภาพ
1 ตูซุน ค.ศ. 557 ค.ศ. 640
2 จี้เหยี่ยน ค.ศ. 602 ค.ศ. 668
3 ฝ่าจั้ง ค.ศ. 643 ค.ศ. 712
4 ชิงเหลียง ค.ศ. 738 ค.ศ. 839
5 จงมี่ ค.ศ. 780 ค.ศ. 841

นิกายเซน

พระโพธิธรรม ปฐมสังฆปริณายกแห่งนิกายเซน

นิกายเซนในประเทศจีนมีสังฆปริณายก 6 องค์ ซึ่งเชื่อว่าได้รับสืบทอดบาตรและจีวรจากพระโคตมพุทธเจ้า สังฆปริณายกทั้ง 6 มีลำดับดังนี้[2]

ลำดับที่ รายนาม เกิด มรณภาพ
1 พระโพธิธรรม ค.ศ. 440 ค.ศ. 528
2 ฮุ่ยเข่อ ค.ศ. 487 ค.ศ. 593
3 เซิงชั่น ไม่ปรากฏ ค.ศ. 606
4 เต้าซิ่น ค.ศ. 580 ค.ศ. 651
5 หงเหริ่น ค.ศ. 601 ค.ศ. 674
6 ฮุ่ยเหนิง ค.ศ. 638 ค.ศ. 713

ลัทธิเซียนเทียนเต้า

ลัทธิเซียนเทียนเต้าซึ่งหวง เต่อฮุยก่อตั้งขึ้นในคริสต์ศตวรรษที่ 17 ได้กำหนดสายจู่ซือโดยถือเอาสังฆปริณายกทั้ง 6 องค์ของนิกายเซนเป็นปรมาจารย์ของเซียนเทียนเต้าด้วย ต่อด้วยนักพรตเต๋าอีก 2 รูป แล้วหวง เต๋อฮุย ถือว่าตนเองเป็นจู่ซือลำดับที่ 9 ต่อจากเต๋อฮุยแล้วยังมีจู่ซือสืบมาอีกดังนี้[3]

ลำดับที่ รายนาม เกิด เสียชีวิต
7. ไป๋ อวี้ฉัน และหม่า ตวนหยัง ค.ศ. 1194/1123 ค.ศ. 1229/1183
8. หลัว เว่ยฉวิน ? ?
9. หวง เต๋อฮุย ค.ศ. 1684 ค.ศ. 1750
10. อู๋ จื่อเสียง ค.ศ. 1715 ค.ศ. 1784
11. เหอ รั่ว ? ?
12. หยวน จื้อเชียน ค.ศ. 1760 ค.ศ. 1834
13. สวี กู่หนัน และหยาง โส่วอี ? ?
14. เผิง อีฝ่า ? ?
15. หลิน จินจู่ ? ?

หลังจู่ซือรุ่นที่ 15 แล้ว ลัทธิเซียนเทียนเต้าก็แตกออกเป็นหลายสายย่อย

ลัทธิอนุตตรธรรม

จาง เทียนหรัน พระธรรมาจารย์รุ่นสุดท้ายของลัทธิอนุตตรธรรม

หวัง เจี๋ยอี ต่อตั้งลัทธิอนุตตรธรรมขึ้นในปี พ.ศ. 2420 เดิมเป็นสาวกลัทธิเซียนเทียนเต้า จึงรับแนวคิดสายจู่ซือจากเซียนเทียนเต้ามาด้วย โดยยอมรับสังฆปริณายกทั้ง 6 องค์ในนิกายเซน ต่อด้วยจู่ซือรุ่นที่ 7-11 ของเซียนเทียนเต้า นับอาจารย์รุ่นก่อนตนเป็นรุ่นที่ 12-14 นับตนเองเป็นรุ่นที่ 15 และยังมีจู่ซือต่อมาอีกจนถึงรุ่นที่ 18

ลัทธิอนุตตรธรรมเรียกจู่ซือว่า พระธรรมาจารย์ หากนับต่อจากเหอ รั่ว (เหลียวขู่) ธรรมาจารย์รุ่นที่ 11 แล้ว มีธรรมาจารย์ต่อมาอีกดังนี้

ลำดับที่ รายนาม เกิด เสียชีวิต
12 เอวี๋ยน ทุ่ยอัน ค.ศ. 1760 ค.ศ. 1834
13 หยัง หวนซวี และฉวี หวนอู๋ ? ?
14 เหยา เฮ่อเทียน ? ค.ศ. 1984
15 หวัง เจี๋ยอี ค.ศ. 1821 ค.ศ. 1884
16 หลิว ชิงซวี ? ค.ศ. 1886
17 ลู่ จงอี ค.ศ. 1849 ค.ศ. 1925
18 จาง เทียนหรัน และซุน ซู่เจิน ค.ศ. 1889/1895 ค.ศ. 1947/1975

อ้างอิง

  1. ↑ "Introduction to the Pure Land Patriarchs". THOMÉ H. FANG INSTITUTE. 20 พฤศจิกาายน 2552. สืบค้นเมื่อ 11 มิถุนายน 2556. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
  2. ↑ McRae, John (2003), Seeing Through Zen. Encounter, Transformation, and Genealogy in Chinese Chan Buddhism, The University Press Group Ltd, ISBN 9780520237988
  3. ↑ Prior Heaven School, Encyclopedia of Taiwan, เรียกข้อมูลวันที่ 8 มิถุนายน พ.ศ. 2556
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=จู่ชือ&oldid=4985717"