ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อบเชย"
ล Bot: Migrating 68 interwiki links, now provided by Wikidata on d:q28165 (translate me) |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
| บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
{{รอการตรวจสอบ}} |
{{รอการตรวจสอบ}} |
||
{{Taxobox |
|||
| color = lightgreen |
|||
| name = อบเชย |
|||
| image = Cinnamomum verum1.jpg |
|||
| image_width = 240px |
|||
| image_caption = ใบและดอกของต้นอบเชย |
|||
| regnum = [[Plantae]] |
|||
| divisio = [[Flowering plant|Magnoliophyta]] |
|||
| classis = [[Magnoliopsida]] |
|||
| ordo = [[Laurales]] |
|||
| familia = [[Lauraceae]] |
|||
| genus = ''[[Cinnamomum]]'' |
|||
| species = '''''C. verum''''' |
|||
| binomial = ''Cinnamomum verum'' |
|||
| binomial_authority = [[Jan Svatopluk Presl|J.Presl]] |
|||
}} |
|||
{{ความหมายอื่น|เครื่องเทศ|ชนิดพืช|อบเชยลังกา}} |
|||
'''อบเชย''' ({{lang-en|cinnamon}}) เป็น[[เครื่องเทศ]]ที่มีกลิ่นหอม ได้มาจากเปลือกไม้ชั้นในที่แห้งแล้วของต้นอบเชย แท่งอบเชยมีสีน้ำตาลแดง มีลักษณะเหมือนแผ่นไม้แห้งที่หดงอหลังจากโดนความชื้น มักจะเรียกตามแหล่งเพาะปลูกเช่น [[อบเชยจีน]] [[อบเชยลังกา]] [[อบเชยญวน]] เป็นต้น ในประเทศไทยไม่นิยมปลูกเพราะภูมิอากาศไม่เหมาะสม |
'''อบเชย''' ({{lang-en|cinnamon}}) เป็น[[เครื่องเทศ]]ที่มีกลิ่นหอม ได้มาจากเปลือกไม้ชั้นในที่แห้งแล้วของต้นอบเชย แท่งอบเชยมีสีน้ำตาลแดง มีลักษณะเหมือนแผ่นไม้แห้งที่หดงอหลังจากโดนความชื้น มักจะเรียกตามแหล่งเพาะปลูกเช่น [[อบเชยจีน]] [[อบเชยลังกา]] [[อบเชยญวน]] เป็นต้น ในประเทศไทยไม่นิยมปลูกเพราะภูมิอากาศไม่เหมาะสม |
||
ลักษณะทั่วไปเป็น[[ไม้ยืนต้น]] ตัวต้นจะสูงประมาณ 4 - 10 เมตร ส่วนเปลือกและใบมีกลิ่นหอมเฉพาะตัว ใบมีลักษณะเป็นใบเดี่ยวเรียงตรงข้ามกัน เส้นใบหยัก 3 เส้น เวลาออกดอกจะออกที่บริเวณซอกใบ หรือปลายกิ่ง โดยออกดอกย่อย[[สีเหลือง|สีเหลืองอ่อน]]รวมกันเป็นช่อ พืชที่อยู่ในตระกูลเดียวกับอบเชย ได้แก่ [[ชะเอม]] [[กะเพรา|กะเพราต้น]] ข่าต้น สมุลแว้ง [[การบูร]] [[เทพทาโร]] |
|||
==การใช้ประโยชน์== |
==การใช้ประโยชน์== |
||
นิยมใช้อบเชยในการทำเครื่องแกงเช่น พริกแกงกะหรี่ประเภทผัดที่ใช้[[ผงกะหรี่]] ใช้เป็นไส้กะหรี่ปั๊ป หรือใช้ร่วมกับ[[โป๊ยกั้ก]]ในอาหารคาวประเภทต้มเช่น [[พะโล้]]และเนื้อตุ๋น ส่วนในประเทศแถบตะวันตก มักใส่อบเชยในของหวาน เช่น [[ซินนามอนโรลล์]] ใช้ผงอบเชยละเอียดโรยหน้า[[กาแฟ]]ใส่นม ใช้ผงอบเชยกับ[[น้ำตาล]]โรยหน้า[[เพรตเซล]] และนอกจากนี้ยังมี[[ลูกอม]] [[หมากฝรั่ง]] และ[[ยาสีฟัน]]รสอบเชยอีกด้วย |
นิยมใช้อบเชยในการทำเครื่องแกงเช่น พริกแกงกะหรี่ประเภทผัดที่ใช้[[ผงกะหรี่]] ใช้เป็นไส้กะหรี่ปั๊ป หรือใช้ร่วมกับ[[โป๊ยกั้ก]]ในอาหารคาวประเภทต้มเช่น [[พะโล้]]และเนื้อตุ๋น ส่วนในประเทศแถบตะวันตก มักใส่อบเชยในของหวาน เช่น [[ซินนามอนโรลล์]] ใช้ผงอบเชยละเอียดโรยหน้า[[กาแฟ]]ใส่นม ใช้ผงอบเชยกับ[[น้ำตาล]]โรยหน้า[[เพรตเซล]] และนอกจากนี้ยังมี[[ลูกอม]] [[หมากฝรั่ง]] และ[[ยาสีฟัน]]รสอบเชยอีกด้วย |
||
| บรรทัด 33: | บรรทัด 17: | ||
[[หมวดหมู่:ส่วนประกอบของอาหาร]] |
[[หมวดหมู่:ส่วนประกอบของอาหาร]] |
||
[[หมวดหมู่:เครื่องเทศ]] |
[[หมวดหมู่:เครื่องเทศ]] |
||
{{โครงพืช}} |
|||
[[hu:Fahéjfa]] |
[[hu:Fahéjfa]] |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 22:40, 25 พฤษภาคม 2556
อบเชย (อังกฤษ: cinnamon) เป็นเครื่องเทศที่มีกลิ่นหอม ได้มาจากเปลือกไม้ชั้นในที่แห้งแล้วของต้นอบเชย แท่งอบเชยมีสีน้ำตาลแดง มีลักษณะเหมือนแผ่นไม้แห้งที่หดงอหลังจากโดนความชื้น มักจะเรียกตามแหล่งเพาะปลูกเช่น อบเชยจีน อบเชยลังกา อบเชยญวน เป็นต้น ในประเทศไทยไม่นิยมปลูกเพราะภูมิอากาศไม่เหมาะสม
การใช้ประโยชน์
นิยมใช้อบเชยในการทำเครื่องแกงเช่น พริกแกงกะหรี่ประเภทผัดที่ใช้ผงกะหรี่ ใช้เป็นไส้กะหรี่ปั๊ป หรือใช้ร่วมกับโป๊ยกั้กในอาหารคาวประเภทต้มเช่น พะโล้และเนื้อตุ๋น ส่วนในประเทศแถบตะวันตก มักใส่อบเชยในของหวาน เช่น ซินนามอนโรลล์ ใช้ผงอบเชยละเอียดโรยหน้ากาแฟใส่นม ใช้ผงอบเชยกับน้ำตาลโรยหน้าเพรตเซล และนอกจากนี้ยังมีลูกอม หมากฝรั่ง และยาสีฟันรสอบเชยอีกด้วย
อบเชยมีสรรพคุณทางยา เนื่องจากมีแทนนินสูงที่ให้รสฝาดจึงนิยมใช้ในยาตำรับแผนโบราณเช่น เป็นส่วนผสมในยาหอมต่าง ๆ โดยใช้ส่วนของเปลือกลำต้น ใช้ในการแก้จุกเสียด แน่นท้อง หรือใช้ในการทำยานัตถุ์ใช้สูดดม เพื่อเพิ่มความสดชื่น ลดอาการอ่อนเพลีย แก้โรคท้องร่วงเพราะมีส่วนช่วยต้านแบคทีเรียในกระเพาะอาหาร ขับปัสสาวะ ช่วยในการย่อยอาหาร และสลายไขมัน ส่วนเปลือกลำต้นอายุมากกว่า 6 ปี หรือใบกิ่งยังนำมาสกัดน้ำมันหอมระเหยได้อีกด้วย ซึ่งจะมีมากในอบเชยญวนที่ให้น้ำมันหอมระเหย 2.5%
น้ำมันสกัดจากเปลือกของต้นอบเชยที่ความเข้มข้น 40 ไมโครกรัมต่อมิลลิลิตรยับยั้งการเจริญของ Streptococcus iniae ในอาหารเลี้ยงเชื้อได้ โดยสารออกฤทธิ์ที่มีส่วนสาคัญต่อการยับยั้งการเจริญของ S. iniae คือ cinnamaldehyde ปลานิลที่เลี้ยงด้วยอาหารที่ผสมด้วยน้ามันสกัดจากต้นอบเชยในอัตราส่วน 0.4% (w/w) ตายเนื่องจากการติดเชื้อ S. niae น้อยลง[1]
อ้างอิง
- นิตยสารแม่บ้าน ปีที่ 31 ฉบับที่ 451, ธันวาคม 2549, หน้า 55
- ↑ พงศ์ศักดิ์ รัตนชัยกุลโสภณ และ ปาริชาติ พุ่มขจร. 2553. การใช้สมุนไพรในการป้องกันและรักษาโรคในปลา วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ปีที่12 ฉบับที่4 กรกฎาคม 2553 63 -71