กากยวี

นิกายกาจู หรือ กาจูปะ เป็นนิกายสำคํญนิกายหนึ่งของพุทธศาสนาในทิเบต มีที่มาจากอาจารย์มาร์ปะ โชคี โลโด และ อาจารย์ ทุงโป ญาลจอร์ ซึ่งเดินทางไปศึกษาพุทธศาสนานิกายตันตระในอินเดียและเนปาล ศิษย์ที่สืบทอดความรู้และนำมาเผยแพร่ในทิเบตคือมิลาเรปะ คำสอนของนิกายนี้มีทั้งสายสมาธิและสายการฝึกฝนทางปรัชญา

นิกายย่อย

นิกายกาจูแบ่งย่อยได้อีกเป็น 4 นิกายคือ

1. เซลปะกาจู ริเริ่มโดย ซางยูดักปะ ซอนดู ดักปะ
2. บารอมกาจู ริเริ่มโดย บารอมทรมาวังจุก ผู้สร้างวัดบารอม
3. ฟักดูกาจู ริเริ่มโดย ฟักโม ทรูปะ ดอร์เจ กยัลโป นิกายนี้แตกย่อยได้อีกเป็น 8 นิกายแต่เหลือในปัจจุบันเพียง 3 นิกายคือ นิกายดรุกปะ นิกายดรีกุง และซังปะกาจู ส่วนนิกายที่เหลือถูกลืนเข้ากับนิกายอื่น
4. กรรมะกาจู ริเริ่มโดย ดุสุม เค็มปะ นิกายนี้มีการสืบทอดตำแหน่งผู้นำโดยการกลับชาติมาเกิด

คำสอน

นิกายกาจูมีหลักปฏิบัติเฉพาะนิกายคือ โยคะทั้ง 6 ของนโรปะ จักรสัมภวะ มหากาล มหามุทรา ความแตกต่างของแต่ละนิกายย่อยอยู่ที่วิธีการสอนของอาจารย์ การศึกษาของพระสงฆ์ในนิกายนี้ เน้นเรื่องปัญญาบารมี มาธยมิก การรับรู้ที่ถูกต้อง พระวินัย และปรากฏการณ์วิทยา

อ้างอิง

• ฉัตรสุมาลย์ กบิลสิงห์ ษัฏเสน. พระพุทธศาสนาแบบทิเบต. [ม.ป.ท.] : ศูนย์ไทยธิเบต, 2538.