นอร์ทอีสต์อิงแลนด์

ภาคตะวันออก

ลอนดอน
และปริมณฑล

ภาคตะวันออก
เฉียงใต้

ภาคตะวันตก
เฉียงใต้

ภาคกลาง
ฝั่งตะวันออก

ภาคกลาง
ฝั่งตะวันตก

ภาคยอร์คเชอร์
และฮัมเบอร์

ภาคตะวันออก
เฉียงเหนือ

ภาคตะวันตก
เฉียงเหนือ

ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของอังกฤษ (ภาษาอังกฤษ: North East England) เป็นหนึ่งในเก้าของภาคการปกครองของอังกฤษที่รวมทั้งนอร์ทธัมเบอร์แลนด์, มลฑลเดอแรม, ไทน์และเวียร์, บางส่วนของนอร์ธยอร์คเชอร์ และทีสแวลลีย์ (Tees Valley)

ภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีเนื้อที่ 8,592 ตารางกิโลเมตร ในปี ค.ศ. 2001 มีประชากรทั้งหมดประมาณ 2,515,442 คนโดยมีความหนาแน่นของประชากรเป็นจำนวน 293 ต่อหนึ่งตารางกิโลเมตร

จุดที่สูงที่สุดของภาคอยู่ที่ครอสเฟลล์ในเทือกเขาเพ็นไนน์ส (The Pennines) ที่สูง 893 เมตร เมืองสำคัญคือเมืองนิวคาสเซิลอัพพอนไทน์และบริเวณชุมชนเมืองในไทน์ไซด์ (Tyneside), เวียร์ไซด์ (Wearside) และทีสไซด์ นอกจากนั้นภาคตะวันออกเฉียงเหนือยังมีชื่อว่าเป็นบริเวณที่มีความงามทางธรรมชาติ ที่ประกอบด้วยอุทยานแห่งชาตินอร์ทธัมเบอร์แลนด์, ชายฝั่งทะเล, และบางส่วนของเทือกเขาเพ็นไนน์สที่รวมทั้งทีสเดล และเวียร์เดล ภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีความสำคัญทางประวัติศาสตร์ที่จะเห็นได้จากปราสาทต่างๆ ในนอร์ทธัมเบอร์แลนด์และมรดกโลกสองแห่งที่ มหาวิหารเดอแรมและกำแพงเฮเดรียน นอกจากนั้นก็ยังมีวัดเซนต์ปีเตอร์ที่มองค์เวียร์มัธและวัดเซนต์พอลที่จาร์โรว์ (Jarrow) ที่มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์ในการเป็นที่จำพรรษาของนักบุญบีดผู้เขียนหนังสือ “ประวัติศาสตร์ทางศาสนาของชนอังกฤษ” ในคริสต์ศตวรรษที่ 8 ซึ่งถือกันว่าเป็นหนังสือที่สำคัญที่สุดฉบับหนึ่งในประวัติศาสตร์อังกฤษ

อุตสาหกรรมการต่อเรือซึ่งเคยเป็นอุตสาหกรรมที่รุ่งเรืองทั้งในซันเดอร์แลนด์และไทน์ไซด์มาสิ้นสุดลงในปลายคริสต์ศตวรรษที่ 20 ในปัจจุบันไทน์ไซด์พยายามก้าวเข้าสู่ยุคใหม่โดยการสร้างให้เป็นศูนย์กลางทางศิลปะและวัฒนธรรม และในการค้นคว้าทางวิทยาศาสตร์โดยเฉพาะในสาขาสเต็มเซลล์ หลังจากประสบปัญหาเศรษฐกิจในคริสต์ศตวรรษที่ผ่านมาซันเดอร์แลนด์ก็กลายเป็นศูนย์กลางที่มีความสำคัญทาง high technology ส่วนเศรษฐกิจของทีสไซด์ส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับ petrochemical นอร์ทธัมเบอร์แลนด์และเดอแรมเป็นบริเวณที่ขึ้นอยู่กับการเกษตรกรรมและอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว

ดูเพิ่ม

• ภาคการปกครองของอังกฤษ
• มลฑลการปกครองของอังกฤษ