เฟรนช์พอลินีเชีย

Polynésie française (ฝรั่งเศส) Pōrīnetia Farāni (ตาฮีตี)
ธงชาติ ตราแผ่นดิน
คำขวัญ: Tahiti Nui Mare'are'a, เสรีภาพ เสมอภาค ภราดรภาพ
เพลงชาติ: ลามาร์แซแยซ
เมืองหลวง และเมืองใหญ่สุด	ปาปีติ
ภาษาราชการ	ภาษาฝรั่งเศสและภาษาตาฮีตี
การปกครอง	เขตสังกัด (dependency)
• ประธานาธิบดีฝรั่งเศส	นีกอลา ซาร์กอซี
• ประธานาธิบดี	ออสการ์ เตมารู
เขตสังกัดโพ้นทะเลฝรั่งเศส
• วันบาสตีย์ (Bastille Day)	14 กรกฎาคม พ.ศ. 2332
พื้นที่
• รวม	4,167 ตารางกิโลเมตร (1,609 ตารางไมล์) (~164)
• แหล่งน้ำ (%)	12
ประชากร
• ก.ค. 2549 ประมาณ	260,338 (180)
• สำมะโนประชากร พ.ย. 2545	245,405
• ความหนาแน่น	65 ต่อตารางกิโลเมตร (168.3 ต่อตารางไมล์) (~104)
จีดีพี (อำนาจซื้อ)	2546 (ประมาณ)
• รวม	4.58 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (162)
• ต่อหัว	17,500 ดอลลาร์สหรัฐ (2546) (59)
เอชดีไอ (?)	?  · ?
สกุลเงิน	ฟรังก์ซีเอฟพี (CPF France) (XPF)
เขตเวลา	UTC-10
รหัสโทรศัพท์	689
โดเมนบนสุด	.pf

เฟรนช์โปลินีเซีย (อังกฤษ: French Polynesia; ฝรั่งเศส: Polynésie française; ตาฮีตี: Pōrīnetia Farāni) เป็นดินแดนของฝรั่งเศสในมหาสมุทรแปซิฟิกใต้ มีฐานะเป็น "overseas collectivity" พร้อมกับ "overseas country" ซึ่งเป็นตำแหน่งเฉพาะตัว ประกอบด้วยกลุ่มเกาะหลายเกาะในภูมิภาคโพลินีเซีย เกาะที่มีชื่อเสียงที่สุดได้แก่ตาฮีตีในหมู่เกาะโซไซตี ซึ่งยังเป็นเกาะที่มีผู้อยู่อาศัยมากที่สุดและเป็นที่ตั้งเมืองหลวงของดินแดน (ปาปีติ) อีกด้วย และแม้จะไม่ได้อยู่ในบริเวณเดียวกัน แต่เกาะกลีแปร์ตอนก็ถูกบริหารโดยเฟรนช์โปลินีเซีย

การบริหาร

ในช่วงระหว่างปี พ.ศ. 2489-2546 เฟรนช์โปลินีเซียมีฐานะเป็นดินแดนโพ้นทะเล (overseas territory, ฝรั่งเศส: territoire d'outre-mer หรือ TOM)

ต่อมาในปี พ.ศ. 2546 ได้ยกเป็นอาณานิคมโพ้นทะเล (overseas collectivity, ฝรั่งเศส: collectivité d'outre-mer หรือ COM)

และตามพระราชบัญญัติลงวันที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2547 ได้กำหนดให้เฟรนช์โปลินีเซียมีฐานะพิเศษอีกฐานะเรียกว่า ประเทศโพ้นทะเล (overseas country, ฝรั่งเศส: pays d'outre-mer หรือ POM) เพื่อเน้นความเป็นอิสระในการปกครองตนเองของดินแดน

ประวัติศาสตร์

ฝรั่งเศสปกครองหมู่เกาะนี้ตั่งแต่ พ.ศ. 2332 หมู่เกาะนี้จึงกลายเป็นอานานิคมของฝรั่งเศสนับแต่นั้นโดยมีชื่อว่าเฟรนซ์โปลินิเซีย ต่อมาเฟรนโปลินิเซียได้รับการเลื่อนฐานะเป็นดินแดนโพ้นทะเลของฝรั่งเศส จนกระทั่งถึงปี พ.ศ. 2547 ดินแดนนี้จึงได้รับการจัดตั้งขึ้นเป็นประเทศโพ้นทะเลของฝรั่งเศสโดยรัฐบาลฝรั่งเศสอนุญาตให้เฟรนโปลินิเซียมีประธานาธิบดีได้ ประธานาธิบดีคนแรกของเฟรนโปลินิเซียคือนายกาสตง ตง ซองโดยได้ดำรงตำแหน่งในปี พ.ศ. 2547

การเมือง

(

ข้อมูล)

การแบ่งเขตการปกครอง

เฟรนช์โปลินีเซียแบ่งออกเป็น 5 เขตการบริหารย่อย (administrative subdivisions, ฝรั่งเศส: subdivisions administratives) ได้แก่

• หมู่เกาะวินด์เวิร์ด (ฝรั่งเศส: อีลดูว์ว็อง (Îles du Vent) หรือชื่อทางการ la subdivision administrative des Îles du Vent)
• หมู่เกาะลีเวิร์ด (ฝรั่งเศส: อีลซู-เลอ-ว็อง (Îles Sous-le-Vent) หรือชื่อทางการ la subdivision administrative des Îles Sous-le-Vent) (ทั้ง 2 เขตการปกครอง คือ หมู่เกาะวินด์เวิร์ดและหมู่เกาะลีเวิร์ดเป็นส่วนหนึ่งของหมู่เกาะโซไซตี)
• หมู่เกาะมาร์เควซัส (ฝรั่งเศส: มาร์กีส (Marquises) หรือชื่อทางการ la subdivision administrative des (Îles) Marquises)
• หมู่เกาะออสตราล (ฝรั่งเศส: โอสทราล (Australes) หรือชื่อทางการ la subdivision administrative des (Îles) Australes) (รวมหมู่เกาะบาสส์)
• ตัวโมตู-แกมเบียร์ (ฝรั่งเศส: ตัวโมตู-ก็องบีเย (Tuamotu-Gambier) หรือชื่อทางการ la subdivision administrative des (Îles) Tuamotu-Gambier) (ตัวโมตูและหมู่เกาะแกมเบียร์)

แผนที่เฟรนช์โปลินีเซีย

ภูมิศาสตร์

หมู่เกาะเฟรนช์โปลินีเซียมีเนื้อที่ (ทางบก) ทั้งหมด 4,167 ตารางกิโลเมตร (1,622 ตารางไมล์) กระจายอยู่บนมหาสมุทรเป็นพื้นที่ 2,500,000 ตารางกิโลเมตร (965,255 ตารางไมล์) ประกอบด้วยกลุ่มของเกาะมากมายหลายเกาะ เกาะที่ใหญ่ที่สุดและมีคนอาศัยอยู่มากที่สุดคือ ตาฮีตี กลุ่มเกาะต่าง ๆ ได้แก่

• หมู่เกาะออสตราล
• หมู่เกาะบาสส์ อาจจัดเป็นส่วนหนึ่งของหมู่เกาะออสตราล
• หมู่เกาะแกมเบียร์ อาจจัดเป็นส่วนหนึ่งของหมู่เกาะตัวโมตู
• หมู่เกาะมาร์เควซัส
• หมู่เกาะโซไซตี (รวมตาฮีตี)
• หมู่เกาะตัวโมตู

นอกจากตาฮีตีแล้ว ยังมีอะทอลล์ (เกาะปะการัง) เกาะ และกลุ่มเกาะที่มีความสำคัญในเฟรนช์โปลินีเซียอื่น ๆ อีก ได้แก่ โบราโบรา ฮีวาอัว วาฮีเน ไมเอา มาอูปีตี เมเฮเตีย มูเรอา นูกูฮีวา ไรอาเตอา ตาฮา เตเตียรัว ตูบูไอ และตูไป

เศรษฐกิจ

เฟรนช์โปลินีเซียมีการพัฒนาเศรษฐกิจในระดับปานกลาง ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับสินค้าเข้า การท่องเที่ยว และความช่วยเหลือทางการเงินจากฝรั่งเศสแผ่นดินใหญ่ สิ่งอำนวยความสะดวกต่อการท่องเที่ยวได้รับการพัฒนาและนำมาใช้ประโยชน์ได้บนเกาะหลัก ๆ ลูกยอ (noni fruit) จากหมู่เกาะแห่งนี้ถูกค้นพบว่ามีสรรพคุณทางการแพทย์ และผู้คนทั่วไปก็สามารถที่จะหางานที่เกี่ยวกับอุตสาหกรรมการเกษตรประเภทนี้ได้

ประชากร

ประชากรทั้งหมดของดินแดนเฟรนช์โปลินีเซียเมื่อปี พ.ศ. 2545 มีจำนวน 245,405 คน เป็นชาวโพลินีเซียนร้อยละ 83 ชาวผิวขาวร้อยละ 12 และชาวเอเชียตะวันออกร้อยละ 5 (ส่วนใหญ่เป็นชาวจีน) ในปี พ.ศ. 2545 ร้อยละ 69 ของชาวเฟรนช์โปลินีเซียอาศัยอยู่บนเกาะตาฮีตีเพียงเกาะเดียว ส่วนเขตเมืองปาปีติซึ่งเป็นเมืองหลวงนั้น มีประชากร 127,635 คน

การขนส่ง

ในขณะที่ถนนสายหลักนั้นได้รับการลาดยางและบำรุงรักษาอย่างดี แต่ถนนสายรองกลับไม่เป็นเช่นนั้น การจราจรก็เป็นไปอย่างเร่งรีบ ยานพาหนะทุกชนิดและคนเดินเท้าต่างแย่งกันใช้พื้นที่บนถนนแคบ ๆ มีการกำหนดทางม้าลายบนพื้นถนนและกฎหมายท้องถิ่นก็กำหนดให้ยานยนต์หยุดให้คนเดินเท้าด้วย แต่อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่ได้รับการปฏิบัติเสมอไป นักท่องเที่ยวจึงควรใช้ความระมัดระวังขณะขับรถ โดยเฉพาะในเวลากลางคืน

การศึกษา

ฝรั่งเศสเป็นผู้จัดการศึกษาในดินแดนแห่งนี้ เฟรนช์โปลินีเซียมีมหาวิทยาลัย 1 แห่ง คือ มหาวิทยาลัยเฟรนช์โปลินีเซีย (Université de la Polynésie Française: UPF, "University of French Polynesia") ตั้งอยู่ในฟาอา, ตาฮีตี เป็นมหาวิทยาลัยขนาดเล็กที่มีนักศึกษาอยู่ประมาณ 2,000 คน และมีนักวิจัย 60 คน ลุยส์ เปลต์เซอร์ (Luise Peltzer) อดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงวัฒนธรรมของเฟรนช์โปลินีเซีย ได้รับการเลือกตั้งให้เป็นอธิการบดีของมหาวิทยาลัยมาเป็นเวลา 5 ปี

แหล่งข้อมูลอื่น

• ค้นหาเฟรนช์โปลินีเซีย
• Jane's Tahiti Home Page: ข้อมูลท่องเที่ยวของเฟรนช์โปลินีเซีย
• รูปภาพเฟรนช์โปลินีเซีย
• แผนที่เฟรนช์โปลินีเซีย
• รัฐบาลเฟรนช์โปลินีเซีย
• ประธานาธิบดีเฟรนช์โปลินีเซีย
• มหาวิทยาลัยเฟรนช์โปลินีเซีย
• เขตปกครองย่อย ของเฟรนช์โปลินีเซีย