ผลต่างระหว่างรุ่นของ "วิกกี เกร์เรโร"

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 14: บรรทัด 14:
|debut=[[ค.ศ. 2005]]
|debut=[[ค.ศ. 2005]]
}}
}}
'''วิคกี เกอร์เรโร''' เกิดวันที่ 16 เมษายน ค.ศ. 1968 เป็น[[ผู้จัดการ]][[มวยปล้ำอาชีพ]][[ชาวอเมริกัน]] ปัจจุบันเซ็นสัญญาทำงานอยู่กับสมาคม [[เวิลด์เรสต์ลิงเอ็นเตอร์เทนเมนต์]] หรือ [[ดับเบิลยูดับเบิลยูอี]] สังกัดค่าย [[รอว์]]
'''วิคกี เกอร์เรโร''' เกิดวันที่ 16 เมษายน ค.ศ. 1968 เป็น[[ผู้จัดการ]][[มวยปล้ำอาชีพ]][[ชาวอเมริกัน]] ปัจจุบันทำงานกับสมาคม [[เวิลด์เรสต์ลิงเอ็นเตอร์เทนเมนต์]] หรือ [[ดับเบิลยูดับเบิลยูอี]] สังกัดค่าย [[รอว์]]


==ประวัติในสังเวียนมวยปล้ำ==
==ประวัติในสังเวียนมวยปล้ำ==
บรรทัด 68: บรรทัด 68:
{{WWEstars}}
{{WWEstars}}
[[หมวดหมู่:ผู้บริหารมวยปล้ำอาชีพ‎]]
[[หมวดหมู่:ผู้บริหารมวยปล้ำอาชีพ‎]]
[[หมวดหมู่:บุคคลจากเอลแพโซ]]
[[หมวดหมู่:บุคคลจากรัฐเทกซัส]]
[[หมวดหมู่:บุคคลที่เกิดในปี พ.ศ. 2511]]
[[หมวดหมู่:บุคคลที่เกิดในปี พ.ศ. 2511]]
[[หมวดหมู่:บุคคลที่ยังมีชีวิตอยู่]]
[[หมวดหมู่:บุคคลที่ยังมีชีวิตอยู่]]

รุ่นแก้ไขเมื่อ 00:12, 16 พฤษภาคม 2555

วิคกี เกอร์เรโร
เกิด (1968-04-16) 16 เมษายน ค.ศ. 1968 (56 ปี)[1]
เอลแพโซ (รัฐเทกซัส)[2]
ที่พักเอลแพโซ (รัฐเทกซัส)
ประวัติมวยปล้ำอาชีพ
ชื่อบนสังเวียนวิคกี เกอร์เรโร
ส่วนสูง5 ft 8 in (1.73 m)
น้ำหนัก163 lb (74 kg)
ฝึกหัดโดยชาโว่ เกอร์เรโร่
เปิดตัวค.ศ. 2005

วิคกี เกอร์เรโร เกิดวันที่ 16 เมษายน ค.ศ. 1968 เป็นผู้จัดการมวยปล้ำอาชีพชาวอเมริกัน ปัจจุบันทำงานกับสมาคม เวิลด์เรสต์ลิงเอ็นเตอร์เทนเมนต์ หรือ ดับเบิลยูดับเบิลยูอี สังกัดค่าย รอว์

ประวัติในสังเวียนมวยปล้ำ

วิคกี เกอร์เรโร เป็นอดีตผู้จัดการทั่วไปของ สแมคดาวน์ ทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยผู้จัดการทั่วไปของ สแมคดาวน์ ในปัจจุบัน วิคกี เกอร์เรโร ได้รับบทเป็นกิ๊กกับ ดอล์ฟ ซิกก์เลอร์ ในชีวิตจริงเป็นภรรยาของ เอ็ดดี เกอร์เรโร นักมวยปล้ำของดับเบิลยูดับเบิลยูอี

เวิลด์เรสต์ลิงเอ็นเตอร์เทนเมนต์ / ดับเบิลยูดับเบิลยูอี (2005 - ปัจจุบัน)

สแมคดาวน์

ปี 2011

ในศึก สแมคดาวน์ ตอนของวันที่ 18 กุมภาพันธ์ (ฉลองตอนที่ 600 ของ สแมคดาวน์) เอดจ์ หลังจากมีแมตช์การปล้ำแทคทีมแบบ 12 คน และทีม เอดจ์ ก็เป็นผ่ายชนะ แต่ วิคกี เกอร์เรโร ได้มาบอกว่า เอดจ์ นั้นโดนไล่ออก และได้มีการมอบเข็มขัดแชมป์โลกเฮฟวี่เวท ให้กับ ดอล์ฟ ซิกก์เลอร์ ตามที่วิคกีได้พูดไว้เมื่อ ในศึกรอว์ (ก่อนที่จะถึง สแมคดาวน์ 4 วัน) แต่ไม่นาน ทีโอดอร์ ลอง ผู้จัดการทั่วไปของ สแมคดาวน์ คนปัจจุบัน ก็กลับมาพร้อมกับบอกว่า เขาจะจ้าง เอดจ์ กลับมาอีกครั้ง แล้วก็มีแมตช์ระหว่าง เอดจ์ กับ ซิกก์เลอร์ และ เอดจ์ เป็นฝ่ายชนะ แต่เมื่อจบแมตช์ ทีโอดอร์ ลอง ก็มาอีกครั้งแล้วไล่ ซิกก์เลอร์ ออกแทน เอดจ์ และ ซิกก์เลอร์ ก็ไม่ได้เข้าร่วมแมตช์ อิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ อีกด้วย ต่อมา วิคกี ได้ถูก ทีโอดอร์ ลอง สั่งปลดออกจากตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการทั่วไปของ สแมคดาวน์

รอว์ (2011 - ปัจจุบัน)

ปี 2011

วิคกี เกอร์เรโร ถูกท้าทายด้วยแมตช์การปล้ำที่จะต้องปล้ำกับ ทริส สตราตัส ในศึกรอว์ ตามคำสั่งของผู้จัดการทั่วไปของรอว์ ถ้าวิคกีแพ้ จะไม่ได้ทำงานในรอว์ ในตอนของวันที่ 14 มีนาคม ได้ประกาศเมื่อสัปดาห์ที่แล้วว่าจะมีแขกรับเชิญจากเรียลลิตี้ของ เอ็มทีวี คือ นิโคล "สนุ๊กกี้" โพลิซซี และได้พูดก่อนที่จะมีแมตช์การปล้ำ ของ ทริส และ วิคกี ในการปล้ำ ไม่มีการจับแพ้ฟาล์ว ขณะที่ปล้ำอยู่นั้น ดอล์ฟ ซิกก์เลอร์ แฟนของวิคกี ก็ออกมาบนเวที และ จอห์น มอร์ริสัน ก็ขึ้นมาเล่นงาน ซิกก์เลอร์ ลงจากเวที และใช้ท่า Starship Pain ลงมาบนพื้น และเหตุการณ์ วุ่นวายมาก เพราะ เลย์คูล (เลย์ลา กับ มิเชล แมคคูล) ขึ้นมาช่วยวิคกี โดยเล่นงานทริส จนทำให้ทริสแพ้และวิคกีก็ได้งานในรอว์ นิโคล แขกรับเชิญในรอว์ ทนไม่ไหว วิ่งกระโดดใส่วิคกี เล่นงานวิคกีจนวุ่นวายสุดๆ วิคกีเลยท้าว่า ทริส สตราตัส, นิโคล สนุ๊กกี้ และ จอห์น มอร์ริสัน จะเจอกับ ซิกก์เลอร์ และ ทีมเลย์คูล ในศึก เรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 27 สุดท้ายทีมของ ซิกก์เลอร์ ก็เป็นฝ่ายแพ้ให้กับทีมของ มอร์ริสัน ไปในที่สุด

เกี่ยวับมวยปล้ำ

วิคกี เกอร์เรโร กับ ดอล์ฟ ซิกก์เลอร์ ในเดือนเมษายน ปี ค.ศ. 2011
  • ท่าไม้ตาย
    • "คูการ์ สแปลช" / "ฮ็อก สแปลช" / "บูลฟร็อก สแปลช" (กระโดดกบ), นำมาจากสามีของเธอคือ เอ็ดดี เกอร์เรโร
  • ฉายาและชื่ออื่นๆ
    • "เดอะคูการ์"

ผลงานทั้งหมด

  • เวิลด์เรสต์ลิงเอ็นเตอร์เทนเมนต์
  • เรสต์ลิงออบเซิร์ฟเวอร์นิวส์เลตเตอร์
    • บุคคลที่ดีที่สุดที่ไม่ใช่นักมวยปล้ำ (ปี 2009, 2010)

อ้างอิง

  1. "Texas Births, 1926-1995". สืบค้นเมื่อ 2008-04-28.
  2. Guerrero, Eddie. Cheating Death, Stealing Life: The Eddie Guerrero Story, p. 53.

แหล่งข้อมูลอื่น