ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อิกกีว โซจุง"
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
{{ความหมายอื่น|นักบวช|การ์ตูน|เณรน้อยเจ้าปัญญา}} |
{{ความหมายอื่น|นักบวช|การ์ตูน|เณรน้อยเจ้าปัญญา}} |
||
{{กล่องข้อมูล พระสงฆ์ |
{{กล่องข้อมูล พระสงฆ์ไทย |
||
|background = #FFD068 | color = black |
|background = #FFD068 | color = black |
||
|name = อิกกิว โซจุง |
|||
|name = Ikkyū |
|||
|image= Portrait of Ikkyū by Bokusai.jpg |
|image= [[ไฟล์:Portrait of Ikkyū by Bokusai.jpg]] |
||
|caption = |
|caption = |
||
|birth name = |
|birth name = |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 10:42, 24 กุมภาพันธ์ 2555
อิกกิว โซจุง | |
---|---|
คำนำหน้าชื่อ | Zen Master |
ส่วนบุคคล | |
เกิด | 1394 |
มรณภาพ | 1481 |
สำนัก | Rinzai |
ตำแหน่งชั้นสูง | |
ผู้ดำรงตำแหน่งก่อนหน้า | Kaso |
อิกคิว โซจุน (ญี่ปุ่น: 一休宗純; โรมาจิ: Ikkyū Sōjun) (พ.ศ. 1937–2024) เป็นพระนิกายเซนชาวญี่ปุ่นที่มีชีวิตอยู่ในช่วงยุคมุโระมะจิ และเป็นต้นแบบของอิกคิวซังในการ์ตูนเณรน้อยเจ้าปัญญา
ประวัติ
อิกคิวเกิดที่เมืองเกียวโต ชื่อในวัยเด็กคือเซงกิกุมารุ (千菊丸) เขาเป็นลูกนอกสมรสของจักรพรรดิโกโคมัตสึ แม่ของอิกคิวถูกกลั่นแกล้งเพราะมาจากราชวงศ์ทางใต้จนต้องหนีออกจากราชวัง อิกคิวเริ่มบวชที่วัดอังโกะกุจิตอนอายุได้ 6 ขวบ และเปลี่ยนชื่อเป็นชูเคง (周建) เขามีความสามารถทางด้านการแต่งกลอนตั้งแต่ยังเด็ก เมื่ออายุ 13 ขวบ อิกคิวซึ่งขณะนั้นย้ายมาอยู่วัดเคนนินแต่งกลอนวิพากษ์วิจารณ์ความประพฤติที่ไม่เหมาะสมของพระที่กอบโกยทรัพย์สินยศฐาบรรดาศักดิ์บนความทุกข์ยากของชาวบ้าน
เมื่ออายุได้ 17 ปี อิกคิวย้ายมาที่วัดไซกินเป็นศิษย์ของหลวงพ่อเคนโอ โซอิ และได้ฉายาว่าโซจุน ต่อมาหลวงพ่อเคนโอมรณภาพ อิกคิวจึงเดินทางไปวัดอิชิยามะ อดอาหาร 7 วัน 7 คืน และพยายามฆ่าตัวตายที่แม่น้ำเซตะ อิกคิวจึงอธิษฐานจิตว่า "ถ้าพระโพธิสัตว์ต้องการให้ข้าพเจ้ามีชีวิตอยู่ก็ขอให้ข้าพเจ้าฆ่าตัวตายไม่สำเร็จ แต่หากชีวิตข้าพเจ้าไร้ซึ่งคุณค่าเสียแล้ว ข้าพเจ้าขออุทิศสังขารให้เป็นอาหารของปลาและสัตว์น้ำ" ระหว่างที่ดิ่งลงในท้องน้ำ อิกคิวก็นึกถึงหน้าท่านแม่และคำสอนขึ้นมาทันใด "เป็นลูกผู้ชายต้องไม่ย่อท้อ" อิกคิวจึงตะเกียกตะกายกลับขึ้นฝั่ง
หลังจากนั้น เมื่ออายุได้ 23 ปี อิกคิวไปฝากตัวเป็นศิษย์ของหลวงพ่อคะโซ โซดน แห่งวัดไดโตคุ อิกคิวสามารถแก้ปริศนาธรรมที่หลวงพ่อคะโซตั้งไว้ได้จึงได้รับฉายาใหม่ว่า "อิกคิว โซจุน" ขณะที่อยู่ที่วัดไดโตะกุนี้ท่านต้องทำงานทั้งวัน และปฏิบัติอย่างหนักหน่วง นอกจากใช้แรงงานในวัดแล้ว อิกคิวยังต้องสานรองเท้า เย็บเสื้อผ้าตุ๊กตาผู้หญิง และออกไปขายแรงงานในหมู่บ้านละแวกนั้น ซ้ำยังโดนพระรุ่นพี่ที่ไม่ชอบหน้ากลั่นแกล้งอยู่เสมอ แต่ในที่สุดอิกคิวก็สามารถบรรลุธรรมในขณะที่นั่งสมาธิบนเรือริมฝั่งทะเลสาบ "เหตุแห่งความทุกข์และความเศร้าหมองที่เกิดขึ้นในชีวิตล้วนเกิดจากจิตที่ เต็มไปด้วยอัตตา" คือแก่นธรรมที่ท่านค้นพบ
เมื่อทราบว่าอิกคิวสามารถบรรลุแก่นธรรม หลวงพ่อคะโซมีความประสงค์ที่จะมอบใบสำเร็จเปรียญธรรมให้ แต่อิกคิวปฏิเสธด้วยเหตุผลว่า "ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นสิ่งสมมติ" และเริ่มออกธุดงค์
เมื่อท่านอายุได้ 75 พรรษา ระหว่างที่ธุดงค์เร่ร่อนหลบภัยสงครามภายในประเทศมาอยู่ที่เมืองซึมิโยชิ ท่านได้พบกับชินจิชะ หญิงศิลปินขอทานตาบอด ซึ่งภายหลังท่านได้รับนางเป็นภรรยา เมื่ออายุได้ 85 พระจักรพรรดิแต่งตั้งให้อิกคิวเป็น เจ้าอาวาสวัดไดโตะกุซึ่งเป็นวัดหลวงที่สำคัญที่สุดในสมัยนั้น เมื่อไม่สามารถขัดพระราชประสงค์ได้ อิกคิวจึงยอมรับตำแหน่ง แต่เพียงแค่วันเดียวก็ลาออกกลับมาอยู่วัดเมียวโชจิที่ท่านสร้างจวบจนวาระสุดท้าย ท่านมรณภาพเพราะโรคมาลาเรีย ในปีพ.ศ. 2024 เมื่ออายุได้ 88 ปี
อุปนิสัย
อิกคิวเป็นพระที่มีนิสัยประหลาด และปฏิเสธสังคมพระในขณะนั้นอย่างรุนแรง ทำทุกอย่างที่ถือว่าเป็น อาบัติ เช่น ดื่มสุรา เล่นการพนัน ฉันเนื้อสัตว์ ไม่โกนผมและหนวดเครา มีสัมพันธ์กับผู้หญิง ซึ่งอิกคิวทำเพื่อต้องการต่อต้านและเสียดสีรวมทั้งสั่งสอนพระจอมปลอมในยุคนั้นให้ละอายกับการลวงโลก
ข้อสังเกต
อิกคิว น่าจะสร้างภาพให้เหมือนว่าท่านเป็นพระนอกรีด โดยเน้นให้คนเราได้เห็นว่า พระกับคนทั่วไปไม่แตกต่างกัน หากยังยึดติดกามอารมณ์ แต่ท่านคงไม่ได้ทำตัวมั่วกิเลสอย่างที่ได้รับการตีความ และการมีภรรยา ก็คงมิใช่การลากสังขารมามีอะไรกับใคร แต่คงเป็นการให้เกรียติและยกย่อง เพื่อให้สังคมมองเห็นถึงความไม่แน่นอนในตัวของมนุษย์ โดยเฉพาะคุณค่าของความเป็นคน ที่ไม่มีสิ่งใดสมมติได้ ยกเว้นว่าจะมองเห็น หรือทำให้มองเห็นสัจจะธรรมได้อย่างไรก็เท่านั้นเอง
อ้างอิง
บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |