IEEE 802.11b-1999

IEEE 802.11b เป็นมาตรฐานการสื่อสารระดับที่สอง (จากทั้งหมด 7 ระดับ) ว่าด้วยเรื่องการเชื่อมโยงข้อมูลผ่านทาง สื่อคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า กำหนดโดยสถาบันวิศวกรไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์ (Institute of Electrical and Electronics Engineers, Inc. หรือ IEEE) เพื่อใช้เป็นมาตรฐานในการติดต่อสื่อสารผ่านสื่อที่เป็นคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า

คณะทำงานชุด IEEE 802.11b ได้ตีพิมพ์มาตรฐานเพิ่มเติมนี้เมื่อปี พ.ศ. 2542 ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีและใช้งานกันอย่างแพร่หลายมากที่สุด มาตรฐาน IEEE 802.11b ใช้เทคโนโลยีที่เรียกว่า CCK (Complimentary Code Keying) ผนวกกับ DSSS (Direct Sequence Spread Spectrum) เพื่อปรับปรุงความสามารถของอุปกรณ์ให้รับส่งข้อมูลได้ด้วยความเร็วสูงสุดที่ 11 Mbps ผ่านคลื่นวิทยุความถี่ 2.4 GHz (เป็นย่านความถี่ที่เรียกว่า ISM (Industrial Scientific and Medical) ซึ่งถูกจัดสรรไว้อย่างสากลสำหรับการใช้งานอย่างสาธารณะด้านวิทยาศาสตร์ อุตสาหกรรม และการแพทย์ โดยอุปกรณ์ที่ใช้ความถี่ย่านนี้ก็เช่น IEEE 802.11, Bluetooth, โทรศัพท์ไร้สาย, และเตาไมโครเวฟ) ส่วนใหญ่แล้วอุปกรณ์ IEEE 802.11 WLAN ที่ใช้กันอยู่ในปัจจุบันจะเป็นอุปกรณ์ตามมาตรฐาน IEEE 802.11b นี้และใช้เครื่องหมายการค้าที่รู้จักกันดีในนาม Wi-Fi ซึ่งเครื่องหมายการค้าดังกล่าวถูกกำหนดขึ้นโดยสมาคม WECA (Wireless Ethernet Compatability Alliance) โดยอุปกรณ์ที่ได้รับเครื่องหมายการค้าดังกล่าวได้ผ่านการตรวจสอบแล้วว่าเป็นไปตามมาตรฐาน IEEE 802.11b และสามารถนำไปใช้งานร่วมกับอุปกรณ์ยี่ห้ออื่นๆที่ได้รับเครื่องหมาย Wi-Fi ได้

ช่องทางและทางเลือก

ช่องทาง	ความถี่ศูนย์กลาง	ความถี่เดลต้า	ความกว้างของช่องทาง	ช่องทางที่ทับซ้อนกัน
1	2.412 GHz	5 MHz	2.401–2.423 GHz	2
2	2.417 GHz	5 MHz	2.406–2.428 GHz	1,3
3	2.422 GHz	5 MHz	2.411–2.433 GHz	2,4
4	2.427 GHz	5 MHz	2.416–2.438 GHz	3,5
5	2.432 GHz	5 MHz	2.421–2.443 GHz	4,6
6	2.437 GHz	5 MHz	2.426–2.448 GHz	5,7
7	2.442 GHz	5 MHz	2.431–2.453 GHz	6,8
8	2.447 GHz	5 MHz	2.436–2.458 GHz	7,9
9	2.452 GHz	5 MHz	2.441–2.463 GHz	8,10
10	2.457 GHz	5 MHz	2.446–2.468 GHz	9,11
11	2.462 GHz	5 MHz	2.451–2.473 GHz	10,12
12	2.467 GHz	5 MHz	2.456–2.478 GHz	11,13
13	2.472 GHz	5 MHz	2.461–2.483 GHz	12
14	2.484 GHz	12 MHz	2.473–2.495 GHz