ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ลิ่นจีน"
KamikazeBot (คุย | ส่วนร่วม) ล r2.7.1) (โรบอต เพิ่ม: vi:Tê tê vàng |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
| บรรทัด 14: | บรรทัด 14: | ||
| binomial = '''''Manis pentadactyla''''' |
| binomial = '''''Manis pentadactyla''''' |
||
| binomial_authority = ([[Carolus Linnaeus|Linnaeus]], [[ค.ศ. 1758|1758]]) |
| binomial_authority = ([[Carolus Linnaeus|Linnaeus]], [[ค.ศ. 1758|1758]]) |
||
| range_map =Chinese Pangolin area.png |
|||
|range_map_caption = [[แผนที่]]แสดงการกระจายพันธุ์ |
|||
}} |
}} |
||
'''ลิ่นจีน''' ([[ภาษาอังกฤษ|อังกฤษ]]: Chinese Pangolin, [[ชื่อวิทยาศาสตร์]]: ''Manis pentadactyla'') เป็น[[สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม]][[สปีชีส์|ชนิด]]หนึ่ง จำพวก[[ลิ่น]] |
'''ลิ่นจีน''' ([[ภาษาอังกฤษ|อังกฤษ]]: Chinese Pangolin, [[ชื่อวิทยาศาสตร์]]: ''Manis pentadactyla'') เป็น[[สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม]][[สปีชีส์|ชนิด]]หนึ่ง จำพวก[[ลิ่น]] |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 04:57, 6 มกราคม 2555
| ลิ่นจีน | |
|---|---|
| |
| สถานะการอนุรักษ์ | |
| การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
| อาณาจักร: | Animalia |
| ไฟลัม: | Chordata |
| ชั้น: | Mammalia |
| อันดับ: | Pholidota |
| วงศ์: | Manidae |
| สกุล: | Manis |
| สปีชีส์: | M. pentadactyla |
| ชื่อทวินาม | |
| Manis pentadactyla (Linnaeus, 1758) | |
| |
| แผนที่แสดงการกระจายพันธุ์ | |
ลิ่นจีน (อังกฤษ: Chinese Pangolin, ชื่อวิทยาศาสตร์: Manis pentadactyla) เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิดหนึ่ง จำพวกลิ่น
รูปร่างลักษณะ
มีรูปร่างคล้ายสัตว์เลื้อยคลานจำพวกเหี้ยหรือจระเข้ ผิวหนังปกคลุมด้วยเกล็ดแข็งคล้ายสวมชุดเกราะ เล็บยาว เท้ามีรอยย่น ใต้ฝ่าเท้าไม่มีอุ้งเท้าหนา มีรูปร่างคล้ายลิ่นซุนดา (M. javanicus) แต่ว่าลิ่นจีนมีลำตัวบางและเล็กกว่าลิ่นซุนดา โดยหางของลิ่นจีนมีเกล็ดปกคลุมเพียง 14-17 เกล็ดเท่านั้น ในขณะที่ลิ่นซุนดามีเกล็ดปกคลุมมากถึง 30 เกล็ด และลิ่นจีนมีสีลำตัวที่เข้มกว่า
ขนาดเมื่อโตเต็มที่ มีความยาวลำตัวและหางประมาณ 440-480 เซนติเมตร ความยาวหาง 160-330 เซนติเมตร
การกระจายพันธุ์
มีการกระจายพันธุ์ในเกาะไต้หวัน, ฮ่องกง, ตอนใต้ของจีน, เกาะไหหลำ, รัฐอัสสัม, รัฐสิกขิม, เนปาล, ภูฐาน, บังกลาเทศ, พม่า, เวียดนาม, ลาว และในประเทศไทยเคยมีรายงานพบที่อุทยานแห่งชาติดอยอินทนนท์ เมื่อปี พ.ศ. 2483 โดย Allen และ Coolidge แม้แต่ในปัจจุบัน ก็ถือเป็นสัตว์ที่หายากมากชนิดหนึ่งในประเทศไทย[1]
นิเวศน์วิทยาและพฤติกรรม
หากินตามลำพัง มีสายตาไม่ดี กินบนพื้นดินเป็นหลัก เนื่องจากหางไม่แข็งแรงพอที่จะเกาะเกี่ยวบนต้นไม้ได้เหมือนลิ่นชนิดอื่น กินปลวกและมดเป็นอาหารหลัก โดยใช้เล็บที่แหลมคมตะกุยรังมดหรือปลวกตกใจหนีออกมาจากรัง จากนั้นจึงใช้ลิ้นที่ยาวและมีน้ำลายที่เหนียวเนอะตวัดเข้าปากกินเป็นอาหาร ออกมากินในเวลากลางคืน กลางวันจะนอนหลับพักผ่อน โดยจะขุดหลุมลึกประมาณ 3-4 เมตร เพื่อสร้างที่หลับนอน ออกลูกในช่วงฤดูหนาวหรือฤดูร้อน ลูกลิ่นจีนจะลืมตาเมื่ออายุได้ 9-10 วัน เมื่อแรกเกิดเกล็ดตามลำตัวจะมีลักษณะอ่อนนุ่ม มีน้ำหนักตัวประมาณ 200 กรัม และจะเพิ่มขึ้นเป็น 2 กิโลกรัม ในเวลา 150 วัน
มีสถานภาพเป็นสัตว์ป่าคุ้มครองตามพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พุทธศักราช 2535[2]
อ้างอิง
- หนังสือสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในประเทศไทยและภูมิภาคอินโดจีน (กรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2543) โดย กองทุนสัตว์ป่าโลก ISBN 974-87081-5-2
