พระเจ้าเจมส์ที่ 2 แห่งอังกฤษ

สมเด็จพระเจ้าเจมส์ที่ 2 แห่งอังกฤษหรือสมเด็จพระเจ้าเจมส์ที่ 7 แห่งสกอตแลนด์

พระเจ้าเจมส์ที่ 2 แห่งอังกฤษ (พ.ศ. 2228 – พ.ศ. 2232 ทรงเป็น พระเจ้าเจมส์ที่ 7 แห่งสกอตแลนด์ และเป็น กษัตริย์แห่งไอร์แลนด์ ในเวลาเดียวกัน เสด็จขึ้นครองราชย์เมื่อวันที่ 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2228 ถึง 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2232 นับว่าทรงเป็นกษัตริย์ที่นับถือนิกายโรมันคาทอลิกเป็นองค์สุดท้ายของอังกฤษ

เมื่อเทียบกับช่วงเวลาในประวัติศาสตร์ไทย สมเด็จพระเจ้าเจมส์ที่ 2 แห่งอังกฤษทรงครองราชย์ในเวลาเดียวกันกับระหว่างรัชสมัยของสมเด็จพระนารายณ์มหาราชในสมัยกรุงศรีอยุธยา

พระเจ้าเจมส์ทรงเป็นพระโอรสองค์ที่ 2 ของสมเด็จพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 1 แห่งอังกฤษ และ สมเด็จพระราชินีเฮนเรียตตา มาเรีย ทรงประสูติที่พระราชวังเซนต์เจมส์ เมื่อวันที่ 14 ตุลาคม ในปี พ.ศ. 2176 และทรงขึ้นดำรงตำแหน่งเป็นดยุคแห่งยอร์ค ในปี พ.ศ. 2187 ในระหว่างที่เกิดสงครามกลางเมืองในอังกฤษขึ้นทรงพำนักอยู่ที่เมืองอ็อกซ์ฟอร์ด ภายในฐานที่มั่นของผู้สนับสนุนระบอบการปกครองภายใต้พระมหากษัตริย์

ต่อมาในปี พ.ศ. 2189 เมื่อได้ประกาศยุติสงครามกลางเมืองแล้ว ดยุคแห่งยอร์กทรงถูกกักกันให้อยู่ในเขตพระราชวังเซ็นต์เจมส์ ภายใต้คำสั่งของรัฐสภาหรือคณะผู้แทนราษฎร และในปี พ.ศ. 2191 ก็ทรงหลบหนีออกมาจากพระราชวังโดยการปลอมพระองค์และไปประทับอยู่ที่เมืองเฮก ซึ่งในปัจจุบันกรุงเฮกคือเมืองที่ใหญ่เป็นอันดับ 3 ของประเทศเนเธอร์แลนด์

ภายหลังจากที่พระเจ้าชารส์ที่ 1 ทรงถูกปลงพระชนม์ โดยในข้อหากบฏต่อแผ่นดินในปี พ.ศ. 2192 ทางราชสำนักจึงออกประกาศแต่งตั้งให้ดยุคแห่งยอร์กที่ 1 ซึ่งเป็นพระโอรสของพระเจ้าชารส์ที่ 1 ขึ้นครองราชสมบัติแทน โดยได้รับการแต่งตั้งให้เป็นพระเจ้าชารส์ที่ 2

พระเจ้าชารส์ที่ 2 ทรงผ่านการรับรองโดยรัฐสภาแห่งสก็อตแลนด์ และ รัฐสภาแห่งไอร์แลนด์ และในปี พ.ศ. 2194 ทรงเข้ารับการแต่งตั้งให้เป็น กษัตริย์แห่งสก็อตแลนด์ด้วย ถึงกระนั้นก็ตามพระองค์ก็ยังทรงไม่วางใจในความมั่นคงและในด้านความปลอดภัยของพระองค์เอง จึงทรงหลบหนีไปยังประเทศฝรั่งเศสในเวลาต่อมา

ต่อมาพระเจ้าเจมส์ทรงมองหาที่ลี้ภัยในประเทศฝรั่งเศสเช่นเดียวกับพี่ชายของพระองค์ และพระองค์ทรงได้รับการช่วยเหลือจากนักรบฝรั่งเศสที่อยู่ภายใต้การนำของ Turenne ซึ่งเป็นแม่ทัพผู้เกรียงไกรแห่งประเทศฝรั่งเศส

ในปี พ.ศ. 2199 เมื่อพี่ชายของพระองค์ คือพระเจ้าชารส์ ได้ทรงเข้าร่วมเป็นพันธมิตรกับประเทศสเปนซึ่งเป็นศัตรูกับฝรั่งเศสในเวลานั้น พระองค์ทรงได้ทรงเข้าร่วมกับทหารสเปนภายใต้การนำของหลุยส์ที่ 2 Prince of Condé ซึ่งเป็นราชนิกูลของราชงศ์เบอร์เบิ้น แห่งฝรั่งเศส และเป็นหนึ่งในนักรบที่เก่งฉกาจที่สุด แห่งศตวรรษที่ 17 ความองอาจทางด้านการทหารทำได้รับสมญานามว่า "The Great Condé" (le Grand Condé) และยังถูกขนานขามว่าเป็น "the French Alexander" หรือพระเจ้าอเล็กซานเดอร์แห่งฝรั่งเศส อีกด้วย

ในปี พ.ศ. 2203 โอลิเวอร์ ครอมเวลล์ ซึ่งได้ยึดอำนาจ และดำรงตำแหน่ง “เจ้าผู้พิทักษ์” (Lord Protector) แห่งเครือจักรภพแห่งอังกฤษ ได้ถึงแก่อสัญกรรมลงด้วยไข้มาเลเรีย ณ กรุงลอนดอนเมื่อวันที่ 3 กันยายน พระเจ้าชารส์ได้ทรงกลับคืนสู่บัลลังก์

แม้ว่าพระเจ้าเจมส์ทรงเคยเป็นทายาทโดยการถือสิทธิ์ของพระองค์เอง แต่ดูเหมือนว่าพระองค์ทรงปรารถนาที่จะสวมมงกุฎเช่นเดียวกัน ในปี พ.ศ. 2203 พระเจ้าเจมส์ ซึ่งภายหลังได้ถูกแต่งตั้งให้เป็น ดยุคแห่งอัลบานี่ ในแคว้นสก็อตแลนด์ ได้สมรสกับ แอนน์ ไฮด์ บุตรีของหัวหน้าคณะรัฐมนตรีของพระเจ้าชารส์ หรือ เอ็ดเวิร์ด ไฮด์ ขุนนางแห่งคราเร็นดอ

ในปี พ.ศ. 2208 – พ.ศ. 2210 พระเจ้าเจมส์ทรงได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุด Lord High Admiral และเป็นผู้บัญชาการแห่งกองทัพราชนาวีอังกฤษอีกด้วย ต่อมาในระหว่างปี พ.ศ. 2215 – พ.ศ. 2217 ได้เกิดสงครามชื่อว่า Third Anglo-Dutch Wars ขึ้น ซึ่งสงครามนี้เกิดขึ้นจากการที่ในปี พ.ศ. 2211 อังกฤษ เนเธอร์แลนด์ และสวีเดน ได้ลงนามในสัญญาเข้าร่วมกันเป็นพันธมิตร เพื่อต่อต้านฝรั่งเศส ซึ่งต่อมาภายหลังพระเจ้าชารส์ที่ 2 ได้ทรงไปเซ็นสัญญาลับสุดยอด หรือสนธิสัญญาข้อตกลงว่าด้วยสันติภาพ Treaty of Dove กับฝรั่งเศสอีกในปี พ.ศ. 2213 ยังผลให้เกิดสงคราม The Third Anglo-Dutch War ขึ้นมาในที่สุด และในภายหลังอังกฤษเข้าร่วมกับฝรั่งเศสเพื่อบุก เนเธอร์แลนด์ ในปี พ.ศ. 2215 ผลพวงของการเกิดสงครามนี้ทำให้อังกฤษได้ดินแดนบางส่วนของเนเธอร์แลนด์ไป และตั้งชื่อใหม่ว่า นิวยอร์ก “New York” เพื่อเป็นเกียรติแก่พระองค์ ส่วนพื้นที่ทางริมฝั่งแม่น้ำฮัดสันถูกเปลี่ยนชื่อเป็น อัลบานี่ “Albany” เพื่อเป็นเกียรติแก่พระองค์เช่นเดียวกัน และพระองค์ก็ทรงเป็นผู้ก่อตั้งบริษัท the Royal African Company ซึ่งดำเนินกิจการเกี่ยวกับการค้าทาส

ก่อนหน้า		พระเจ้าเจมส์ที่ 2 แห่งอังกฤษ		ถัดไป
สมเด็จพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 2		พระมหากษัตริย์แห่งอังกฤษ (ราชวงศ์สจวต) (ค.ศ. 1685 – ค.ศ. 1688)		สมเด็จพระเจ้าวิลเลียมที่ 3 และ สมเด็จพระราชินีนาถแมรีที่ 2
		ว่าง				พระมหากษัตริย์แห่งสกอตแลนด์ (ราชวงศ์สจวต) (ค.ศ. 1685 – ค.ศ. 1688)		ว่าง
		ว่าง				พระมหากษัตริย์แห่งไอร์แลนด์ (ราชวงศ์สจวต) (ค.ศ. 1685 – ค.ศ. 1688)		ว่าง