ผลต่างระหว่างรุ่นของ "กลุ่มภาษามอญ-เขมร"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Luckas-bot (คุย | ส่วนร่วม) ล [r2.5.2] โรบอต เพิ่ม: sco:Mon-Khmer leids |
ล สังคายนาวิกิพีเดียไทย ๒ +เก็บกวาด |
||
บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
{{รอการตรวจสอบ}} |
|||
'''กลุ่มภาษามอญ-เขมร''' เป็นกลุ่มของภาษาพื้นเมืองในแถบ[[อินโดจีน]] อยู่ในตระกูลภาษาออสโตรเอเชียติกเช่นเดียวกับ[[กลุ่มภาษามุนดา]]ใน[[อินเดีย]] การแบ่งกลุ่มย่อยของภาษาในกลุ่มนี้ ตามการแบ่งของ Diffloth ที่เขียนไว้ใน Encyclopedia Britannica เมื่อ พ.ศ. 2517 แบ่งได้ดังนี้ |
'''กลุ่มภาษามอญ-เขมร''' เป็นกลุ่มของภาษาพื้นเมืองในแถบ[[อินโดจีน]] อยู่ในตระกูลภาษาออสโตรเอเชียติกเช่นเดียวกับ[[กลุ่มภาษามุนดา]]ใน[[อินเดีย]] การแบ่งกลุ่มย่อยของภาษาในกลุ่มนี้ ตามการแบ่งของ Diffloth ที่เขียนไว้ใน Encyclopedia Britannica เมื่อ พ.ศ. 2517 แบ่งได้ดังนี้ |
||
* กลุ่มตะวันออก ได้แก่[[ภาษาเขมร]]ที่ใช้พูดใน[[กัมพูชา]] ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของ[[ไทย]] และภาคใต้ของ[[เวียดนาม]] ราว 15-22 ล้านคน [[กลุ่มภาษาเบียริก]]ในภาคใต้ของกัมพูชา [[กลุ่มภาษาบะห์นาริก]] ในเวียดนาม กัมพูชาและ[[ลาว]] [[กลุ่มภาษากะตู]]ในลาวภาคกลาง [[กลุ่มภาษาเวียตติก]]ในเวียดนาม (66-73 ล้านคน) |
* กลุ่มตะวันออก ได้แก่[[ภาษาเขมร]]ที่ใช้พูดใน[[กัมพูชา]] ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของ[[ไทย]] และภาคใต้ของ[[เวียดนาม]] ราว 15-22 ล้านคน [[กลุ่มภาษาเบียริก]]ในภาคใต้ของกัมพูชา [[กลุ่มภาษาบะห์นาริก]] ในเวียดนาม กัมพูชาและ[[ลาว]] [[กลุ่มภาษากะตู]]ในลาวภาคกลาง [[กลุ่มภาษาเวียตติก]]ในเวียดนาม (66-73 ล้านคน) |
||
บรรทัด 5: | บรรทัด 4: | ||
* กลุ่มใต้ ได้แก่[[กลุ่มภาษามอญ]]ในพม่าและไทย [[กลุ่มภาษาอัสเลียน]]ในภาคใต้ของไทยและมาเลเซีย (มีสามกลุ่มคือ จาฮาอิก ซีนอยติก และ เซเมลาอิก) [[กลุ่มภาษานิโคบาร์]]ในหมู่เกาะนิโคบาร์ |
* กลุ่มใต้ ได้แก่[[กลุ่มภาษามอญ]]ในพม่าและไทย [[กลุ่มภาษาอัสเลียน]]ในภาคใต้ของไทยและมาเลเซีย (มีสามกลุ่มคือ จาฮาอิก ซีนอยติก และ เซเมลาอิก) [[กลุ่มภาษานิโคบาร์]]ในหมู่เกาะนิโคบาร์ |
||
* กลุ่มที่จำแนกไม่ได้ ได้แก่กลุ่มภาษาบูกัน บูซินชัว เกเมียฮัวและกวนฮัวในจีน |
* กลุ่มที่จำแนกไม่ได้ ได้แก่กลุ่มภาษาบูกัน บูซินชัว เกเมียฮัวและกวนฮัวในจีน |
||
== อ้างอิง == |
== อ้างอิง == |
||
{{รายการอ้างอิง}} |
|||
{{เริ่มอ้างอิง}} |
|||
* Shorto, Harry L. edited by Sidwell, Paul, Cooper, Doug and Bauer, Christian (2006). A Mon-Khmer comparative dictionary. Canberra: Australian National University. Pacific Linguistics. ISBN 0-85883-570-3 |
* Shorto, Harry L. edited by Sidwell, Paul, Cooper, Doug and Bauer, Christian (2006). A Mon-Khmer comparative dictionary. Canberra: Australian National University. Pacific Linguistics. ISBN 0-85883-570-3 |
||
{{จบอ้างอิง}} |
|||
[[หมวดหมู่:ตระกูลภาษาออสโตรเอเชียติก]] |
[[หมวดหมู่:ตระกูลภาษาออสโตรเอเชียติก]] |
||
{{โครงภาษา}} |
|||
[[an:Luengas mon-khmer]] |
[[an:Luengas mon-khmer]] |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 19:23, 21 กุมภาพันธ์ 2554
กลุ่มภาษามอญ-เขมร เป็นกลุ่มของภาษาพื้นเมืองในแถบอินโดจีน อยู่ในตระกูลภาษาออสโตรเอเชียติกเช่นเดียวกับกลุ่มภาษามุนดาในอินเดีย การแบ่งกลุ่มย่อยของภาษาในกลุ่มนี้ ตามการแบ่งของ Diffloth ที่เขียนไว้ใน Encyclopedia Britannica เมื่อ พ.ศ. 2517 แบ่งได้ดังนี้
- กลุ่มตะวันออก ได้แก่ภาษาเขมรที่ใช้พูดในกัมพูชา ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของไทย และภาคใต้ของเวียดนาม ราว 15-22 ล้านคน กลุ่มภาษาเบียริกในภาคใต้ของกัมพูชา กลุ่มภาษาบะห์นาริก ในเวียดนาม กัมพูชาและลาว กลุ่มภาษากะตูในลาวภาคกลาง กลุ่มภาษาเวียตติกในเวียดนาม (66-73 ล้านคน)
- กลุ่มเหนือ ได้แก่ภาษากาสีในรัฐเมฆาลัย อินเดีย กลุ่มภาษาปะหล่องในชายแดนจีน-พม่า และภาคเหนือของไทย กลุ่มภาษาขมุในลาวภาคเหนือ กลุ่มภาษาม้งในเวียดนามและจีน กลุ่มภาษาปยูในจีน
- กลุ่มใต้ ได้แก่กลุ่มภาษามอญในพม่าและไทย กลุ่มภาษาอัสเลียนในภาคใต้ของไทยและมาเลเซีย (มีสามกลุ่มคือ จาฮาอิก ซีนอยติก และ เซเมลาอิก) กลุ่มภาษานิโคบาร์ในหมู่เกาะนิโคบาร์
- กลุ่มที่จำแนกไม่ได้ ได้แก่กลุ่มภาษาบูกัน บูซินชัว เกเมียฮัวและกวนฮัวในจีน
อ้างอิง
- Shorto, Harry L. edited by Sidwell, Paul, Cooper, Doug and Bauer, Christian (2006). A Mon-Khmer comparative dictionary. Canberra: Australian National University. Pacific Linguistics. ISBN 0-85883-570-3