ดาราศาสตร์อินฟราเรด

ดาราศาสตร์อินฟราเรด (อังกฤษ: Infrared astronomy) คือสาขาหนึ่งของการศึกษาดาราศาสตร์และฟิสิกส์ดาราศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับวัตถุอันสามารถมองเห็นได้ในคลื่นอินฟราเรด การแผ่รังสีในช่วงคลื่นที่ตามองเห็นโดยทั่วไปอยู่ระหว่าง 400 นาโนเมตร (สีน้ำเงิน) ไปจนถึง 700 นาโนเมตร (สีแดง) คลื่นที่มีความยาวคลื่นมากกว่า 700 นาโนเมตรแต่ต่ำกว่าคลื่นไมโครเวฟนี้ เป็นช่วงคลื่นที่เรียกว่า "อินฟราเรด"

นักวิทยาศาสตร์จัดประเภทการสังเกตการณ์ดาราศาสตร์อินฟราเรดว่าเป็นส่วนหนึ่งของดาราศาสตร์เชิงแสง เพราะการตรวจวัดและสังเกตการณ์อาศัยเครื่องมือกลุ่มเดียวกัน (คือกระจก เลนส์ และ solid state digital detectors)

การค้นพบ

หลังจากที่ เซอร์ ไอแซค นิวตัน ค้นพบการใช้งานปริซึมในการแยกสีของสเปกตรัม ต่อมาในปี ค.ศ. 1800 วิลเลียม เฮอร์เชล ได้ค้นพบว่าส่วนที่ร้อนที่สุดของแถบแสงจากดวงอาทิตย์อยู่เลยช่วงแสงสีแดงที่สุดขอบของสเปกตรัม ซึ่งเขาเชื่อว่า "รังสีความร้อน" ที่พบนี้จะต้องเป็นส่วนหนึ่งอยู่ในเส้นสเปกตรัมด้วยอย่างแน่นอน ต่อมาในปี ค.ศ. 1856 ชาลส์ ปิอัซซี สมิธ ตรวจพบการแผ่รังสีอินฟราเรดในแสงที่มาจากดวงจันทร์

แหล่งข้อมูลอื่น

• รู้จักกับอินฟราเรด โดย แคลเทค