ผลต่างระหว่างรุ่นของ "มวยไท่เก๊กตระกูลอู่"
ล Fix En Link |
ไท ไท่ ไท้ เก๊ก เก็ก เอาสักอย่างนึง จะเอา format จีน pinyin ก็เอาให้เหมือนกันหมด |
||
| บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
'''มวยไท่เก๊กตระกูลอู่''' หรือ '''มวยไท่เก๊กตระกูลเฮ่อ''' ({{zh|c=武式太极拳|p=Wǔ shì tàijí quán}}) เป็นมวย[[ไท่เก๊ก]]สายตระกูลหนึ่งซึ่งสถาปนาขึ้นโดย ปรมาจารย์[[อู่อวี่เซียง]] (ค.ศ. 1870-1942) โดยนำความรู้จาก วิชามวย |
'''มวยไท่เก๊กตระกูลอู่''' หรือ '''มวยไท่เก๊กตระกูลเฮ่อ''' ({{zh|c=武式太极拳|p=Wǔ shì tàijí quán}}) เป็นมวย[[ไท่เก๊ก]]สายตระกูลหนึ่งซึ่งสถาปนาขึ้นโดย ปรมาจารย์[[อู่อวี่เซียง]] (ค.ศ. 1870-1942) โดยนำความรู้จาก วิชามวยไท่เก๊กดั้งเดิม, วิชาเต้าอิ่น (วิชาที่ฝึกให้ชี่หมุนเวียนไปตามส่วนต่างๆ ของร่างกาย), ศิลปศาสตร์, แพทย์ศาสตร์, พลศาสตร์, กายภาพวิทยา, และปรัชญา มาประยุกต์รวมกัน |
||
มวยไท่เก๊ก สกุลอู่เรียกอีกชื่อหนึ่งว่า มวยไท่เก๊กสกุลอู่เฮ่อ ซึ่งเป็นหนึ่งในมวยไท่เก๊กห้าสกุลใหญ่ (เฉิน หยาง อู่ อู๋ ซุน) |
มวยไท่เก๊ก สกุลอู่เรียกอีกชื่อหนึ่งว่า มวยไท่เก๊กสกุลอู่เฮ่อ ซึ่งเป็นหนึ่งในมวยไท่เก๊กห้าสกุลใหญ่ (เฉิน หยาง อู่ อู๋ ซุน) |
||
| บรรทัด 22: | บรรทัด 22: | ||
ผู้ฝึกจำเป็นจะต้องพินิจพิเคราะห์โดยสม่ำเสมอ ตลอดเวลาการฝึกฝน ให้ถูกต้องในทุกๆ กระบวนท่ามวยจนสามารถปฏิบัติได้อย่างเป็นธรรมชาติ การฝึกฝนควรเริ่มฝึกไปทีละท่าร่าง เมื่อทำได้จนหมดแล้ว จึงพยายามฝึกทำทั้ง 13 ท่าร่างให้ได้พร้อมกันขณะที่ฝึกฝนกระบวนท่ามวย |
ผู้ฝึกจำเป็นจะต้องพินิจพิเคราะห์โดยสม่ำเสมอ ตลอดเวลาการฝึกฝน ให้ถูกต้องในทุกๆ กระบวนท่ามวยจนสามารถปฏิบัติได้อย่างเป็นธรรมชาติ การฝึกฝนควรเริ่มฝึกไปทีละท่าร่าง เมื่อทำได้จนหมดแล้ว จึงพยายามฝึกทำทั้ง 13 ท่าร่างให้ได้พร้อมกันขณะที่ฝึกฝนกระบวนท่ามวย |
||
# |
# หันเซวียง ({{zh|c=涵胸|p=hán xiōng}}) |
||
# |
# ป๋าเป้ย ({{zh|c=拔背|p=bá bèi}}) |
||
# |
# ถีติ่ง ({{zh|c=提頂|p=tí dĭng}}) |
||
# |
# เฉินโจ่ว ({{zh|c=沉肘|p=chén zhŏu}}) |
||
# |
# ซงเจียน ({{zh|c=松肩|p=sōng jiān}}) |
||
# |
# เตี้ยวตั้ง ({{zh|c=吊襠|p=diào dăng}}) |
||
# 裹襠 |
# กั่วตั้ง ({{zh|c=裹襠|p= guŏ dăng}}) |
||
# |
# ฮู่เจิน ({{zh|c=護肫|p=hù zhūn}}) |
||
# |
# เหวยหลู่เจิ้นจง ({{zh|c=尾闾正中|p=wĕi lǘ zhèng zhōng}}) |
||
# 氣沉丹田 |
# ชี่เฉินตันเถียน ({{zh|c=氣沉丹田|p=qì chén dān tián}}) |
||
# |
# เถิงหนัว ({{zh|c=腾挪|p=téng nuó}}) |
||
# |
# สั่นจั้น ({{zh|c=闪战|p=shăn zhàn}}) |
||
# |
# ซีเสอเฟินชิง ({{zh|c=虚实分清|p=xū shí fēn qīng}}) |
||
== มวยไท่เก๊กตระกูลอู่ในประเทศไทย == |
== มวยไท่เก๊กตระกูลอู่ในประเทศไทย == |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 15:56, 25 ธันวาคม 2553
มวยไท่เก๊กตระกูลอู่ หรือ มวยไท่เก๊กตระกูลเฮ่อ (จีน: 武式太极拳; พินอิน: Wǔ shì tàijí quán) เป็นมวยไท่เก๊กสายตระกูลหนึ่งซึ่งสถาปนาขึ้นโดย ปรมาจารย์อู่อวี่เซียง (ค.ศ. 1870-1942) โดยนำความรู้จาก วิชามวยไท่เก๊กดั้งเดิม, วิชาเต้าอิ่น (วิชาที่ฝึกให้ชี่หมุนเวียนไปตามส่วนต่างๆ ของร่างกาย), ศิลปศาสตร์, แพทย์ศาสตร์, พลศาสตร์, กายภาพวิทยา, และปรัชญา มาประยุกต์รวมกัน
มวยไท่เก๊ก สกุลอู่เรียกอีกชื่อหนึ่งว่า มวยไท่เก๊กสกุลอู่เฮ่อ ซึ่งเป็นหนึ่งในมวยไท่เก๊กห้าสกุลใหญ่ (เฉิน หยาง อู่ อู๋ ซุน)
มวยไท่เก๊กสกุลอู่มีการเคลื่อนไหวที่ เรียบง่าย ท่วงท่ารัดกุม ทุกส่วนเคลื่อนไหวต่อเนื่องไม่ขาดตอน เข้มงวดกับหลักของร่างกาย ที่ต้องประณีตและละเอียดอ่อน ร่างกายตั้งตรง ท่าเท้าเบาคล่อง การเคลื่อนไหวเป็นไปอย่างเนิบช้า รวมทั้งให้ความสำคัญกับกำลังภายใน ใช้การเคลื่อนไหวภายใน โดยการเปลี่ยนเต็มและว่างรวมทั้งการ “โคจรชี่ภายในอย่างซ่อนเร้น” มาประกอบกับท่วงท่าภายนอก
ขั้นตอนการฝึกมวยไท่เก๊กตระกูลอู่
- การฝึกมวยนี้ จำเป็นต้องฝึกตามขั้นตอน โดยจะเริ่มจาก การจดจำท่ารำ 96 ท่าให้ได้ก่อน แล้วจึงฝึกท่าร่าง 13 ประการของมวยไท่เก๊กตระกูลอู่ โดยจะต้องปฏิบัติท่าร่างทั้ง 13 ให้ได้ตลอดเวลา ขณะที่รำ 96 ท่า เมื่อผ่านพ้นจากขั้นนี้ไปจึงจะเริ่มฝึกสะสมกำลังภายในได้
- ส่วนการยืน การก้าวเท้านั้นจะต้องปฏิบัติตามแบบแผนเดิม หากก้าวเท้าแบบประยุกต์ หรือตามสบายแล้ว จะผิดหลักท่าร่าง 13 ประการ
ผลต่อสุขภาพ
การฝึกมวยไท่เก๊ก ก็คือการออกกำลังกายรูปแบบหนึ่ง ซึ่งทำให้เกิดผลดีกับสุขภาพในหลายๆ ด้านเช่น
- ระบบประสาทส่วนกลางให้สมบูรณ์
- หัวใจ
- ระบบสูบฉีดโลหิต
- ระบบทางเดินหายใจ และอาการภูมิแพ้
- ช่วยให้ระบบย่อยอาหาร มีการดูดซึมที่ดี และมีการขับถ่ายของเสียอย่างมีประสิทธิภาพ
- ทั้งยังสามารถช่วยกล้ามเนื้อและกระดูกให้แข็งแรง
- ช่วยให้ข้อต่อต่างๆเคลื่อนไหวได้คล่อง อีกทั้งยังสามารถปรับโครงกระดูกให้เข้าที่ได้
ลักษณะเฉพาะของมวยไท่เก๊กตระกูลอู่
ผู้ฝึกจำเป็นจะต้องพินิจพิเคราะห์โดยสม่ำเสมอ ตลอดเวลาการฝึกฝน ให้ถูกต้องในทุกๆ กระบวนท่ามวยจนสามารถปฏิบัติได้อย่างเป็นธรรมชาติ การฝึกฝนควรเริ่มฝึกไปทีละท่าร่าง เมื่อทำได้จนหมดแล้ว จึงพยายามฝึกทำทั้ง 13 ท่าร่างให้ได้พร้อมกันขณะที่ฝึกฝนกระบวนท่ามวย
- หันเซวียง (จีน: 涵胸; พินอิน: hán xiōng)
- ป๋าเป้ย (จีน: 拔背; พินอิน: bá bèi)
- ถีติ่ง (จีน: 提頂; พินอิน: tí dĭng)
- เฉินโจ่ว (จีน: 沉肘; พินอิน: chén zhŏu)
- ซงเจียน (จีน: 松肩; พินอิน: sōng jiān)
- เตี้ยวตั้ง (จีน: 吊襠; พินอิน: diào dăng)
- กั่วตั้ง (จีน: 裹襠; พินอิน: guŏ dăng)
- ฮู่เจิน (จีน: 護肫; พินอิน: hù zhūn)
- เหวยหลู่เจิ้นจง (จีน: 尾闾正中; พินอิน: wĕi lǘ zhèng zhōng)
- ชี่เฉินตันเถียน (จีน: 氣沉丹田; พินอิน: qì chén dān tián)
- เถิงหนัว (จีน: 腾挪; พินอิน: téng nuó)
- สั่นจั้น (จีน: 闪战; พินอิน: shăn zhàn)
- ซีเสอเฟินชิง (จีน: 虚实分清; พินอิน: xū shí fēn qīng)
มวยไท่เก๊กตระกูลอู่ในประเทศไทย
เนื่องจากในอดีตอาจาย์ผู้สอนมวยไท่เก๊กตระกูลอู่ได้รับศิษย์ค่อนข้างน้อย วิทยายุทธ์ชนิดนี้จึงเผยแพร่ในวงจำกัด สำหรับในประเทศไทยมีการเชิญอาจารย์ หลี่ เว่ย หมิง จากสาธารณรัฐประชาชนจีนมาฝึกสอนที่สวนลุมพินี
อ้างอิง
- คณิต ครุฑหงษ์ (2527). มวยไทเก๊ก. สำนักพิมพ์สุขภาพใจ, กรุงเทพฯ.
- หลี่ เว่ย หมิง (2552). 武式太极拳精粹研究全书, กรุงเทพฯ.