ผลต่างระหว่างรุ่นของ "การประชุมเจนีวา (ค.ศ. 1954)"
ล เพิ่มหมวดหมู่:พ.ศ. 2497 ด้วยสจห. |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
| บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
{{ใช้ปีคศ}} |
{{ใช้ปีคศ}} |
||
'''การประชุมเจนีวา''' ระหว่างวันที่ 26 เมษายน - 21 กรกฎาคม ค.ศ. 1954 เป็นการประชุมซึ่งมีวัตถุประสงค์สองประการ ประการแรก คือ ความพยายามที่จะหาหนทางรวมประเทศ[[เกาหลี]] ประการที่สอง คือ อภิปรายเกี่ยวกับความเป็นไปได้ที่จะฟื้นฟูสันติภาพใน[[อินโดจีน]]<ref>{{cite web |title=Indochina - Midway in the Geneva Conference: Address by the Secretary of State |date=May 7, 1954 |journal=[[Avalon Project]] |publisher=[[Yale Law School]] |url=http://avalon.law.yale.edu/20th_century/inch022.asp |accessdate=29 April 2010}}</ref> [[สหภาพโซเวียต]] [[สหรัฐอเมริกา]] [[ฝรั่งเศส]] [[สหราชอาณาจักร]] และ[[สาธารณรัฐประชาชนจีน]]เป็นประเทศผู้เข้าร่วมประชุมตลอดระยะเวลาการประชุม ในขณะที่ประเทศอื่น ๆ ซึ่งกังวลเกี่ยวกับปัญหาทั้งสองก็ได้นำเสนอระหว่างการอภิปรายคำถามที่เกี่ยวข้อง<ref name="The Geneva Conference">{{cite web |title=The Geneva Conference |date=2000-11-17 |publisher=Ministry of Foreign Affairs of the People's Republic of China |url=http://www.fmprc.gov.cn/eng/ziliao/3602/3604/t18033.htm |accessdate=29 April 2010}}</ref> ซึ่งรวมไปถึงประเทศที่ส่งกำลังทหารไปช่วย[[สหประชาชาติ]]ใน[[สงครามเกาหลี]] และอีกหลายประเทศซึ่งยุติ[[สงครามอินโดจีนครั้งที่หนึ่ง]]ระหว่างฝรั่งเศสและ[[เวียดมินห์]] ส่วนของการประชุมเกี่ยวกับปัญหาเกาหลีได้ยุติลงโดยไม่มีการประกาศแถลงการณ์หรือข้อเสนอแต่อย่างใด ผู้เข้าร่วมการประชุมและนักวิเคราะห์บางส่วนกล่าวโทษสหรัฐอเมริกาที่ขัดขวางความพยายามในการรวมประเทศ<ref name="The Geneva Conference"/> ในปัญหาเกี่ยวกับอินโดจีน ที่ประชุมได้ข้อสรุปเป็นเอกสารซึ่งเป็นที่รู้จักกันว่า "ข้อตกลงเจนีวา" ข้กตกลงมีเนื้อหาให้แยกเวียดนามออกเป็นสองส่วน ทางเหนืออยู่ภายใต้การปกครองของเวียดมินห์ และทางใต้อยู่ภายใต้การปกครองของ[[รัฐเวียดนาม]] ภายใต้การนำของอดีต[[จักรพรรดิเบาได๋แห่งเวียดนาม]] "แถลงการณ์การประชุมสุดท้าย" ซึ่งเสนอโดยผู้นำการประชุมชาวอังกฤษ มีเนื้อหาให้จัดการเลือกตั้งทั่วไปในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1956 เพื่อสร้างรัฐเวียดนามที่รวมเป็นหนึ่งเดียว ถึงแม้ว่าจะถูกเสนอในมุมมองที่เห็นพ้องกัน เอกสารดังกล่าวไม่ได้รับการยอมรับจากผู้แทนจากทั้ง[[เวียดนามใต้]]หรือสหรัฐอเมริกา นอกเหนือจากนี้ ข้อตกลงหยุดยิงสามฉบับแยกกัน ซึ่งครอบคลุม[[กัมพูชา]] [[ลาว]] และ[[เวียดนาม]] ได้มีการลงนามในที่ประชุมด้วย |
'''การประชุมเจนีวา''' ระหว่างวันที่ 26 เมษายน - 21 กรกฎาคม ค.ศ. 1954 เป็นการประชุมซึ่งมีวัตถุประสงค์สองประการ ประการแรก คือ ความพยายามที่จะหาหนทางรวมประเทศ[[เกาหลี]] ประการที่สอง คือ อภิปรายเกี่ยวกับความเป็นไปได้ที่จะฟื้นฟูสันติภาพใน[[อินโดจีน]]<ref>{{cite web |title=Indochina - Midway in the Geneva Conference: Address by the Secretary of State |date=May 7, 1954 |journal=[[Avalon Project]] |publisher=[[Yale Law School]] |url=http://avalon.law.yale.edu/20th_century/inch022.asp |accessdate=29 April 2010}}</ref> [[สหภาพโซเวียต]] [[สหรัฐอเมริกา]] [[ฝรั่งเศส]] [[สหราชอาณาจักร]] และ[[สาธารณรัฐประชาชนจีน]]เป็นประเทศผู้เข้าร่วมประชุมตลอดระยะเวลาการประชุม ในขณะที่ประเทศอื่น ๆ ซึ่งกังวลเกี่ยวกับปัญหาทั้งสองก็ได้นำเสนอระหว่างการอภิปรายคำถามที่เกี่ยวข้อง<ref name="The Geneva Conference">{{cite web |title=The Geneva Conference |date=2000-11-17 |publisher=Ministry of Foreign Affairs of the People's Republic of China |url=http://www.fmprc.gov.cn/eng/ziliao/3602/3604/t18033.htm |accessdate=29 April 2010}}</ref> ซึ่งรวมไปถึงประเทศที่ส่งกำลังทหารไปช่วย[[สหประชาชาติ]]ใน[[สงครามเกาหลี]] และอีกหลายประเทศซึ่งยุติ[[สงครามอินโดจีนครั้งที่หนึ่ง]]ระหว่างฝรั่งเศสและ[[เวียดมินห์]] ส่วนของการประชุมเกี่ยวกับปัญหาเกาหลีได้ยุติลงโดยไม่มีการประกาศแถลงการณ์หรือข้อเสนอแต่อย่างใด ผู้เข้าร่วมการประชุมและนักวิเคราะห์บางส่วนกล่าวโทษสหรัฐอเมริกาที่ขัดขวางความพยายามในการรวมประเทศ<ref name="The Geneva Conference"/> ในปัญหาเกี่ยวกับอินโดจีน ที่ประชุมได้ข้อสรุปเป็นเอกสารซึ่งเป็นที่รู้จักกันว่า "ข้อตกลงเจนีวา" ข้กตกลงมีเนื้อหาให้แยกเวียดนามออกเป็นสองส่วน ทางเหนืออยู่ภายใต้การปกครองของเวียดมินห์ และทางใต้อยู่ภายใต้การปกครองของ[[รัฐเวียดนาม]] ภายใต้การนำของอดีต[[จักรพรรดิเบาได๋แห่งเวียดนาม]] "แถลงการณ์การประชุมสุดท้าย" ซึ่งเสนอโดยผู้นำการประชุมชาวอังกฤษ มีเนื้อหาให้จัดการเลือกตั้งทั่วไปในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1956 เพื่อสร้างรัฐเวียดนามที่รวมเป็นหนึ่งเดียว ถึงแม้ว่าจะถูกเสนอในมุมมองที่เห็นพ้องกัน เอกสารดังกล่าวไม่ได้รับการยอมรับจากผู้แทนจากทั้ง[[เวียดนามใต้]]หรือสหรัฐอเมริกา นอกเหนือจากนี้ ข้อตกลงหยุดยิงสามฉบับแยกกัน ซึ่งครอบคลุม[[กัมพูชา]] [[ลาว]] และ[[เวียดนาม]] ได้มีการลงนามในที่ประชุมด้วย |
||
== ภูมิหลัง == |
|||
=== ปัญหาเกาหลี === |
|||
{{บทความหลัก|สงครามเกาหลี}} |
|||
ในการลงนามสงบศึกหลังจาก[[สงครามเกาหลี]]ได้มีข้อกำหนดไว้ว่าจะต้องมีการประชุมทางการเมืองภายใน 3 เดือน ซึ่งเป็นกำหนดการที่ไม่สามารถปฏิบัติตามได้ "เพื่อจัดการผ่านการเจรจาเกี่ยวกับปัญหาของการถอนกองกำลังต่างชนิดทั้งหมดออกจากเกาหลี การจัดการอย่างสันติเกี่ยวกับปัญหาเกาหลี และอื่น ๆ" |
|||
=== ปัญหาอินโดจีน === |
|||
{{บทความหลัก|สงครามอินโดจีนครั้งที่หนึ่ง}} |
|||
หลังจากความพ่ายแพ้ของ[[จักรวรรดิญี่ปุ่น]]ใน ค.ศ. 1945 รัฐบาลเฉพาะกาลสาธารณรัฐฝรั่งเศสได้ฟื้นฟูการปกครองอาณานิคมใน[[อินโดจีนฝรั่งเศส]] ในปี ค.ศ. 1946 ได้เกิดขบวนการเคลื่อนไหวของประชาชนพวก[[ชาตินิยม]]และ[[คอมมิวนิสต์]] สงครามอาณานิคมครั้งนี้เกิดขึ้นระหว่าง[[กองทัพรบนอกประเทศภาคพื้นตะวันออกไกลฝรั่งเศส|กองทัพรบนอกประเทศ]]ของ[[สหภาพฝรั่งเศส]]และกองโจรเวียดมินห์ ภายใต้การนำของ[[โฮจิมินห์]] ซึ่งได้เปลี่ยนไปสู่วิกฤตการณ์[[สงครามเย็น]]ในเดือนมกราคม ค.ศ. 1950 คอมมิวนิสต์เวียดมินห์ได้รับการสนับสนุนจากสาธารณรัฐประชาชนจีนซึ่งเพิ่งจะได้รับการประกาศใหม่ และสหภาพโซเวียต ในขณะที่ฝรั่งเศสและ[[กองทัพแห่งชาติเวียดนาม]]ซึ่งเพิ่งจะได้รับการก่อตั้งขึ้นใหม่ ก็ได้รับการสนับสนุนจากสหรัฐอเมริกาเช่นกัน |
|||
[[ยุทธการเดียนเบียนฟู]]ซึ่งเริ่มขึ้นเมื่อวันที่ 13 มีนาคมและดำเนินไประหว่างการประชุม ปัญหาดังกล่าวได้กลายเป็นการเปลี่ยนแปลงยุทธศาสตร์เมื่อทั้งสองฝ่ายต่างก็ต้องการมีชัยชนะและสร้างตำแหน่งซึ่งอำนวยประโยชน์สำหรับการเจรจาที่ได้รับการวางแผนไว้เกี่ยวกับ "ปัญหาอินโดจีน" หลังจากมีการรบเป็นเวลา 55 วัน ที่ตั้งของฝรั่งเศสซึ่งถูกล้อมได้พ่ายแพ้และตำแหน่งกลางของฝรั่งเศสทั้งหมดถูกยึดครองโดยเวียดมินห์ |
|||
สงครามครั้งนี้มีความสำคัญซึ่งได้แสดงให้เห็นอย่างเต็มตาว่ามหาอำนาจอาณานิคมตะวันตกสามารถถูกเอาชนะได้โดยกองกำลังปฏิวัติของชนพื้นเมือง ที่ผ่านมา ฝรั่งเศสได้ปราบปรามการลุกฮือที่คล้ายคลึงกันในอาณานิคม[[มาดากัสการ์]]ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1947 ไม่กี่เดือนหลังจากยุทธการเดียนเบียนฟู ได้วางกำลังทหารใน[[แอลจีเรีย]] และสงครามประกาศอิสรภาพซึ่งเป็นสงครามกองโจร เริ่มต้นขึ้นในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1954 ความไม่ไว้วางใจและการต่อต้านของบรรดาเสนาธิการของกองทัพต่อ[[สาธารณรัฐฝรั่งเศสที่สี่]]หลังจากความพ่ายแพ้ในสงครามอินโดจีนครั้งที่หนึ่ง นำไปสู่[[รัฐประหาร]]สองครั้งในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1958 และในเดือนเมษายน ค.ศ. 1961 นายพลกบฏส่วนใหญ่เป็นทหารผ่านศึกอินโดจีน รวมไปถึงอดีตผู้บัญชาการ ราอูล ซาลัน |
|||
== อ้างอิง == |
== อ้างอิง == |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 20:42, 6 พฤศจิกายน 2553
การประชุมเจนีวา ระหว่างวันที่ 26 เมษายน - 21 กรกฎาคม ค.ศ. 1954 เป็นการประชุมซึ่งมีวัตถุประสงค์สองประการ ประการแรก คือ ความพยายามที่จะหาหนทางรวมประเทศเกาหลี ประการที่สอง คือ อภิปรายเกี่ยวกับความเป็นไปได้ที่จะฟื้นฟูสันติภาพในอินโดจีน[1] สหภาพโซเวียต สหรัฐอเมริกา ฝรั่งเศส สหราชอาณาจักร และสาธารณรัฐประชาชนจีนเป็นประเทศผู้เข้าร่วมประชุมตลอดระยะเวลาการประชุม ในขณะที่ประเทศอื่น ๆ ซึ่งกังวลเกี่ยวกับปัญหาทั้งสองก็ได้นำเสนอระหว่างการอภิปรายคำถามที่เกี่ยวข้อง[2] ซึ่งรวมไปถึงประเทศที่ส่งกำลังทหารไปช่วยสหประชาชาติในสงครามเกาหลี และอีกหลายประเทศซึ่งยุติสงครามอินโดจีนครั้งที่หนึ่งระหว่างฝรั่งเศสและเวียดมินห์ ส่วนของการประชุมเกี่ยวกับปัญหาเกาหลีได้ยุติลงโดยไม่มีการประกาศแถลงการณ์หรือข้อเสนอแต่อย่างใด ผู้เข้าร่วมการประชุมและนักวิเคราะห์บางส่วนกล่าวโทษสหรัฐอเมริกาที่ขัดขวางความพยายามในการรวมประเทศ[2] ในปัญหาเกี่ยวกับอินโดจีน ที่ประชุมได้ข้อสรุปเป็นเอกสารซึ่งเป็นที่รู้จักกันว่า "ข้อตกลงเจนีวา" ข้กตกลงมีเนื้อหาให้แยกเวียดนามออกเป็นสองส่วน ทางเหนืออยู่ภายใต้การปกครองของเวียดมินห์ และทางใต้อยู่ภายใต้การปกครองของรัฐเวียดนาม ภายใต้การนำของอดีตจักรพรรดิเบาได๋แห่งเวียดนาม "แถลงการณ์การประชุมสุดท้าย" ซึ่งเสนอโดยผู้นำการประชุมชาวอังกฤษ มีเนื้อหาให้จัดการเลือกตั้งทั่วไปในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1956 เพื่อสร้างรัฐเวียดนามที่รวมเป็นหนึ่งเดียว ถึงแม้ว่าจะถูกเสนอในมุมมองที่เห็นพ้องกัน เอกสารดังกล่าวไม่ได้รับการยอมรับจากผู้แทนจากทั้งเวียดนามใต้หรือสหรัฐอเมริกา นอกเหนือจากนี้ ข้อตกลงหยุดยิงสามฉบับแยกกัน ซึ่งครอบคลุมกัมพูชา ลาว และเวียดนาม ได้มีการลงนามในที่ประชุมด้วย
ภูมิหลัง
ปัญหาเกาหลี
ในการลงนามสงบศึกหลังจากสงครามเกาหลีได้มีข้อกำหนดไว้ว่าจะต้องมีการประชุมทางการเมืองภายใน 3 เดือน ซึ่งเป็นกำหนดการที่ไม่สามารถปฏิบัติตามได้ "เพื่อจัดการผ่านการเจรจาเกี่ยวกับปัญหาของการถอนกองกำลังต่างชนิดทั้งหมดออกจากเกาหลี การจัดการอย่างสันติเกี่ยวกับปัญหาเกาหลี และอื่น ๆ"
ปัญหาอินโดจีน
หลังจากความพ่ายแพ้ของจักรวรรดิญี่ปุ่นใน ค.ศ. 1945 รัฐบาลเฉพาะกาลสาธารณรัฐฝรั่งเศสได้ฟื้นฟูการปกครองอาณานิคมในอินโดจีนฝรั่งเศส ในปี ค.ศ. 1946 ได้เกิดขบวนการเคลื่อนไหวของประชาชนพวกชาตินิยมและคอมมิวนิสต์ สงครามอาณานิคมครั้งนี้เกิดขึ้นระหว่างกองทัพรบนอกประเทศของสหภาพฝรั่งเศสและกองโจรเวียดมินห์ ภายใต้การนำของโฮจิมินห์ ซึ่งได้เปลี่ยนไปสู่วิกฤตการณ์สงครามเย็นในเดือนมกราคม ค.ศ. 1950 คอมมิวนิสต์เวียดมินห์ได้รับการสนับสนุนจากสาธารณรัฐประชาชนจีนซึ่งเพิ่งจะได้รับการประกาศใหม่ และสหภาพโซเวียต ในขณะที่ฝรั่งเศสและกองทัพแห่งชาติเวียดนามซึ่งเพิ่งจะได้รับการก่อตั้งขึ้นใหม่ ก็ได้รับการสนับสนุนจากสหรัฐอเมริกาเช่นกัน
ยุทธการเดียนเบียนฟูซึ่งเริ่มขึ้นเมื่อวันที่ 13 มีนาคมและดำเนินไประหว่างการประชุม ปัญหาดังกล่าวได้กลายเป็นการเปลี่ยนแปลงยุทธศาสตร์เมื่อทั้งสองฝ่ายต่างก็ต้องการมีชัยชนะและสร้างตำแหน่งซึ่งอำนวยประโยชน์สำหรับการเจรจาที่ได้รับการวางแผนไว้เกี่ยวกับ "ปัญหาอินโดจีน" หลังจากมีการรบเป็นเวลา 55 วัน ที่ตั้งของฝรั่งเศสซึ่งถูกล้อมได้พ่ายแพ้และตำแหน่งกลางของฝรั่งเศสทั้งหมดถูกยึดครองโดยเวียดมินห์
สงครามครั้งนี้มีความสำคัญซึ่งได้แสดงให้เห็นอย่างเต็มตาว่ามหาอำนาจอาณานิคมตะวันตกสามารถถูกเอาชนะได้โดยกองกำลังปฏิวัติของชนพื้นเมือง ที่ผ่านมา ฝรั่งเศสได้ปราบปรามการลุกฮือที่คล้ายคลึงกันในอาณานิคมมาดากัสการ์ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1947 ไม่กี่เดือนหลังจากยุทธการเดียนเบียนฟู ได้วางกำลังทหารในแอลจีเรีย และสงครามประกาศอิสรภาพซึ่งเป็นสงครามกองโจร เริ่มต้นขึ้นในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1954 ความไม่ไว้วางใจและการต่อต้านของบรรดาเสนาธิการของกองทัพต่อสาธารณรัฐฝรั่งเศสที่สี่หลังจากความพ่ายแพ้ในสงครามอินโดจีนครั้งที่หนึ่ง นำไปสู่รัฐประหารสองครั้งในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1958 และในเดือนเมษายน ค.ศ. 1961 นายพลกบฏส่วนใหญ่เป็นทหารผ่านศึกอินโดจีน รวมไปถึงอดีตผู้บัญชาการ ราอูล ซาลัน
อ้างอิง
- ↑ "Indochina - Midway in the Geneva Conference: Address by the Secretary of State". Avalon Project. Yale Law School. May 7, 1954. สืบค้นเมื่อ 29 April 2010.
- ↑ 2.0 2.1 "The Geneva Conference". Ministry of Foreign Affairs of the People's Republic of China. 2000-11-17. สืบค้นเมื่อ 29 April 2010.