ผลต่างระหว่างรุ่นของ "กลุ่มภาษามอญ-เขมร"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม

ในบรรทัด

รุ่นแก้ไขเมื่อ 15:58, 26 สิงหาคม 2553

กลุ่มภาษามอญ-เขมร เป็นกลุ่มของภาษาพื้นเมืองในแถบอินโดจีน อยู่ในตระกูลภาษาออสโตรเอเชียติกเช่นเดียวกับกลุ่มภาษามุนดาในอินเดีย การแบ่งกลุ่มย่อยของภาษาในกลุ่มนี้ ตามการแบ่งของ Diffloth ที่เขียนไว้ใน Encyclopedia Britannica เมื่อ พ.ศ. 2517 แบ่งได้ดังนี้

กลุ่มตะวันออก ได้แก่ภาษาเขมรที่ใช้พูดในกัมพูชา ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของไทย และภาคใต้ของเวียดนาม ราว 15-22 ล้านคน กลุ่มภาษาเบียริกในภาคใต้ของกัมพูชา กลุ่มภาษาบะห์นาริก ในเวียดนาม กัมพูชาและลาว กลุ่มภาษากะตูในลาวภาคกลาง กลุ่มภาษาเวียตติกในเวียดนาม (66-73 ล้านคน)
กลุ่มเหนือ ได้แก่ภาษากาสีในรัฐเมฆาลัย อินเดีย กลุ่มภาษาปะหล่องในชายแดนจีน-พม่า และภาคเหนือของไทย กลุ่มภาษาขมุในลาวภาคเหนือ กลุ่มภาษาม้งในเวียดนามและจีน กลุ่มภาษาปยูในจีน
กลุ่มใต้ ได้แก่กลุ่มภาษามอญในพม่าและไทย กลุ่มภาษาอัสเลียนในภาคใต้ของไทยและมาเลเซีย (มีสามกลุ่มคือ จาฮาอิก ซีนอยติก และ เซเมลาอิก) กลุ่มภาษานิโคบาร์ในหมู่เกาะนิโคบาร์
กลุ่มที่จำแนกไม่ได้ ได้แก่กลุ่มภาษาบูกัน บูซินชัว เกเมียฮัวและกวนฮัวในจีน

อ้างอิง

Shorto, Harry L. edited by Sidwell, Paul, Cooper, Doug and Bauer, Christian (2006). A Mon-Khmer comparative dictionary. Canberra: Australian National University. Pacific Linguistics. ISBN 0-85883-570-3

@@ บรรทัด 1: / บรรทัด 1: @@
 {{รอการตรวจสอบ}}
-'''ภาษากลุ่มมอญ-เขมร''' เป็นกลุ่มของภาษาพื้นเมืองในแถบ[[อินโดจีน]] อยู่ในตระกูลภาษาออสโตรเอเชียติกเช่นเดียวกับ[[ภาษากลุ่มมุนดา]]ใน[[อินเดีย]] การแบ่งกลุ่มย่อยของภาษาในกลุ่มนี้ ตามการแบ่งของ Diffloth ที่เขียนไว้ใน Encyclopedia Britannica เมื่อ พ.ศ. 2517 แบ่งได้ดังนี้
+'''กลุ่มภาษามอญ-เขมร''' เป็นกลุ่มของภาษาพื้นเมืองในแถบ[[อินโดจีน]] อยู่ในตระกูลภาษาออสโตรเอเชียติกเช่นเดียวกับ[[กลุ่มภาษามุนดา]]ใน[[อินเดีย]] การแบ่งกลุ่มย่อยของภาษาในกลุ่มนี้ ตามการแบ่งของ Diffloth ที่เขียนไว้ใน Encyclopedia Britannica เมื่อ พ.ศ. 2517 แบ่งได้ดังนี้
-* กลุ่มตะวันออก ได้แก่[[ภาษาเขมร]]ที่ใช้พูดใน[[กัมพูชา]] ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของ[[ไทย]] และภาคใต้ของ[[เวียดนาม]] ราว 15-22 ล้านคน [[ภาษากลุ่มเบียริก]]ในภาคใต้ของกัมพูชา [[ภาษากลุ่มบะห์นาริก]] ในเวียดนาม กัมพูชาและ[[ลาว]] [[ภาษากลุ่มกะตู]]ในลาวภาคกลาง [[ภาษากลุ่มเวียตติก]]ในเวียดนาม (66-73 ล้านคน)
+* กลุ่มตะวันออก ได้แก่[[ภาษาเขมร]]ที่ใช้พูดใน[[กัมพูชา]] ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของ[[ไทย]] และภาคใต้ของ[[เวียดนาม]] ราว 15-22 ล้านคน [[กลุ่มภาษาเบียริก]]ในภาคใต้ของกัมพูชา [[กลุ่มภาษาบะห์นาริก]] ในเวียดนาม กัมพูชาและ[[ลาว]] [[กลุ่มภาษากะตู]]ในลาวภาคกลาง [[กลุ่มภาษาเวียตติก]]ในเวียดนาม (66-73 ล้านคน)
-* กลุ่มเหนือ ได้แก่[[ภาษากาสี]]ใน[[รัฐเมฆาลัย]] อินเดีย [[ภาษากลุ่มปะหล่อง]]ในชายแดน[[จีน]]-[[พม่า]] และภาคเหนือของไทย [[ภาษากลุ่มขมุ]]ในลาวภาคเหนือ ภาษากลุ่มม้งในเวียดนามและจีน [[ภาษากลุ่มปยู]]ในจีน
+* กลุ่มเหนือ ได้แก่[[ภาษากาสี]]ใน[[รัฐเมฆาลัย]] อินเดีย [[กลุ่มภาษาปะหล่อง]]ในชายแดน[[จีน]]-[[พม่า]] และภาคเหนือของไทย [[กลุ่มภาษาขมุ]]ในลาวภาคเหนือ กลุ่มภาษาม้งในเวียดนามและจีน [[กลุ่มภาษาปยู]]ในจีน
-* กลุ่มใต้ ได้แก่[[ภาษากลุ่มมอญ]]ในพม่าและไทย [[ภาษากลุ่มอัสเลียน]]ในภาคใต้ของไทยและมาเลเซีย (มีสามกลุ่มคือ จาฮาอิก ซีนอยติก และ เซเมลาอิก) [[ภาษากลุ่มนิโคบาร์]]ในหมู่เกาะนิโคบาร์
+* กลุ่มใต้ ได้แก่[[กลุ่มภาษามอญ]]ในพม่าและไทย [[กลุ่มภาษาอัสเลียน]]ในภาคใต้ของไทยและมาเลเซีย (มีสามกลุ่มคือ จาฮาอิก ซีนอยติก และ เซเมลาอิก) [[กลุ่มภาษานิโคบาร์]]ในหมู่เกาะนิโคบาร์
-* กลุ่มที่จำแนกไม่ได้ ได้แก่ภาษากลุ่มบูกัน บูซินชัว เกเมียฮัวและกวนฮัวในจีน
+* กลุ่มที่จำแนกไม่ได้ ได้แก่กลุ่มภาษาบูกัน บูซินชัว เกเมียฮัวและกวนฮัวในจีน
 == อ้างอิง ==
 * Shorto, Harry L. edited by Sidwell, Paul, Cooper, Doug and Bauer, Christian (2006). A Mon-Khmer comparative dictionary. Canberra: Australian National University. Pacific Linguistics. ISBN 0-85883-570-3