ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อักษรมองโกเลีย"
Luckas-bot (คุย | ส่วนร่วม) ล โรบอต เพิ่ม: it:Scrittura mongola |
Octahedron80 (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
| บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
{{กล่องข้อมูล ระบบการเขียน |
|||
{{รอการตรวจสอบ}} |
|||
|name=อักษรมองโกเลีย |
|||
|languages=[[ภาษามองโกเลีย]]<br>[[ภาษาเอเวนค์]] |
|||
|type=[[อักษรสระ-พยัญชนะ]] |
|||
|fam1=[[อักษรโปรโต-คานาอันไนต์]] |
|||
|fam2=[[อักษรฟินิเชีย]] |
|||
|fam3=[[อักษรอราเมอิก]] |
|||
|fam4=[[อักษรซีเรียค]] |
|||
|fam5=[[อักษรซอกเดีย]] |
|||
|fam6=[[อักษรอุยกูร์โบราณ]] |
|||
|fam7=[[อักษรอุยกูร์จิน]] |
|||
|sisters= |
|||
|children=[[อักษรแมนจู]]<br>[[อักษรโตโด]] (Clear script)<br>[[Vaghintara script]] |
|||
|time=ประมาณ พ.ศ. 1747 (ค.ศ. 1204)–ปัจจุบัน |
|||
|unicode=[http://www.unicode.org/charts/PDF/U1800.pdf U+1800–U+18AF] |
|||
|iso15924=Mong |
|||
|sample=Guyuk khan's Stamp 1246.jpg |
|||
}} |
|||
'''อักษรมองโกเลีย''' เป็นอักษรที่ใช้เขียน[[ภาษามองโกเลีย]] |
|||
เมื่อพ.ศ. 1751 [[เจงกิสข่าน]]รบชนะไนมันและนำอักษรอุยกูร์ ตาตาร์-ตอนกา ซึ่งต่อมาพัฒนาเป็น[[อักษรอุยกูร์]] มาเขียน[[ภาษามองโกเลีย]] อักษรอุยกูร์เหล่านี้มาจาก[[อักษรซอกเดีย]] ที่มาจาก[[อักษรอราเมอิก]]อีกต่อหนึ่ง |
เมื่อพ.ศ. 1751 [[เจงกิสข่าน]]รบชนะไนมันและนำอักษรอุยกูร์ ตาตาร์-ตอนกา ซึ่งต่อมาพัฒนาเป็น[[อักษรอุยกูร์]] มาเขียน[[ภาษามองโกเลีย]] อักษรอุยกูร์เหล่านี้มาจาก[[อักษรซอกเดีย]] ที่มาจาก[[อักษรอราเมอิก]]อีกต่อหนึ่ง |
||
ระหว่างพ.ศ. 1800 – 2000 ภาษามองโกเลียเขียนด้วย[[อักษรจีน]] [[อักษรอาหรับ]]และ[[อักษรพัก-ปา]] ในช่วงที่ได้รับอิทธิพลจาก[[สหภาพโซเวียต]] ภาษามองโกเลียเขียนด้วย[[อักษรละติน]]เมื่อ พ.ศ. 2474 และใช้[[อักษรซีริลลิก]]เมื่อ พ.ศ. 2480 ใน พ.ศ. 2484 รัฐบาลออกกฎหมายล้มเลิกอักษรมองโกเลีย แต่ได้มีการฟื้นฟูอักษรดังกล่าวอีกเมื่อ พ.ศ. 2537 ปัจจุบันมีการสอนการใช้อักษรนี้ในโรงเรียน ประชาชนราวครึ่งหนึ่งในมองโกเลียรู้อักษรนี้นิดหน่อยหรือไม่รู้เลย ส่วนใหญ่จะอ่านได้เฉพาะอักษรซีริลลิก อักษรมองโกเลียนี้ยังใช้อยู่ใน[[เขตปกครองตนเองมองโกเลียใน]] ใน[[ประเทศจีน]] |
ระหว่างพ.ศ. 1800 – 2000 ภาษามองโกเลียเขียนด้วย[[อักษรจีน]] [[อักษรอาหรับ]]และ[[อักษรพัก-ปา]] ในช่วงที่ได้รับอิทธิพลจาก[[สหภาพโซเวียต]] ภาษามองโกเลียเขียนด้วย[[อักษรละติน]]เมื่อ พ.ศ. 2474 และใช้[[อักษรซีริลลิก]]เมื่อ พ.ศ. 2480 ใน พ.ศ. 2484 รัฐบาลออกกฎหมายล้มเลิกอักษรมองโกเลีย แต่ได้มีการฟื้นฟูอักษรดังกล่าวอีกเมื่อ พ.ศ. 2537 ปัจจุบันมีการสอนการใช้อักษรนี้ในโรงเรียน ประชาชนราวครึ่งหนึ่งในมองโกเลียรู้อักษรนี้นิดหน่อยหรือไม่รู้เลย ส่วนใหญ่จะอ่านได้เฉพาะอักษรซีริลลิก อักษรมองโกเลียนี้ยังใช้อยู่ใน[[เขตปกครองตนเองมองโกเลียใน]] ใน[[ประเทศจีน]] |
||
อักษรนี้แยกสระและพยัญชนะออกจากกัน เขียนในแนวตั้งจากบนลงล่าง บรรทัดจากซ้ายไปขวา ซึ่งต่างจากอักษรที่เขียนในแนวตั้งอื่นๆที่มักจะเขียนจากขวาไปซ้าย อักษรมีรูปร่างต่างกันขึ้นกับ |
อักษรนี้แยกสระและพยัญชนะออกจากกัน เขียนในแนวตั้งจากบนลงล่าง บรรทัดจากซ้ายไปขวา ซึ่งต่างจากอักษรที่เขียนในแนวตั้งอื่นๆที่มักจะเขียนจากขวาไปซ้าย อักษรมีรูปร่างต่างกันขึ้นกับตำแหน่งภายในคำ |
||
== อ้างอิง == |
== อ้างอิง == |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 10:59, 13 กรกฎาคม 2553
| อักษรมองโกเลีย | |
|---|---|
 | |
| ชนิด | อักษรสระ-พยัญชนะ |
| ภาษาพูด | ภาษามองโกเลีย ภาษาเอเวนค์ |
| ช่วงยุค | ประมาณ พ.ศ. 1747 (ค.ศ. 1204)–ปัจจุบัน |
| ระบบแม่ | |
| ระบบลูก | อักษรแมนจู อักษรโตโด (Clear script) Vaghintara script |
| ช่วงยูนิโคด | U+1800–U+18AF |
| ISO 15924 | Mong |
| บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทศาสตร์สัทอักษรสากล หากไม่มีการสนับสนุนเร็นเดอร์ที่เหมาะสม คุณอาจเห็นเครื่องหมายคำถาม กล่อง หรือสัญลักษณ์อื่นแทนอักขระยูนิโค้ด | |
อักษรมองโกเลีย เป็นอักษรที่ใช้เขียนภาษามองโกเลีย
เมื่อพ.ศ. 1751 เจงกิสข่านรบชนะไนมันและนำอักษรอุยกูร์ ตาตาร์-ตอนกา ซึ่งต่อมาพัฒนาเป็นอักษรอุยกูร์ มาเขียนภาษามองโกเลีย อักษรอุยกูร์เหล่านี้มาจากอักษรซอกเดีย ที่มาจากอักษรอราเมอิกอีกต่อหนึ่ง
ระหว่างพ.ศ. 1800 – 2000 ภาษามองโกเลียเขียนด้วยอักษรจีน อักษรอาหรับและอักษรพัก-ปา ในช่วงที่ได้รับอิทธิพลจากสหภาพโซเวียต ภาษามองโกเลียเขียนด้วยอักษรละตินเมื่อ พ.ศ. 2474 และใช้อักษรซีริลลิกเมื่อ พ.ศ. 2480 ใน พ.ศ. 2484 รัฐบาลออกกฎหมายล้มเลิกอักษรมองโกเลีย แต่ได้มีการฟื้นฟูอักษรดังกล่าวอีกเมื่อ พ.ศ. 2537 ปัจจุบันมีการสอนการใช้อักษรนี้ในโรงเรียน ประชาชนราวครึ่งหนึ่งในมองโกเลียรู้อักษรนี้นิดหน่อยหรือไม่รู้เลย ส่วนใหญ่จะอ่านได้เฉพาะอักษรซีริลลิก อักษรมองโกเลียนี้ยังใช้อยู่ในเขตปกครองตนเองมองโกเลียใน ในประเทศจีน
อักษรนี้แยกสระและพยัญชนะออกจากกัน เขียนในแนวตั้งจากบนลงล่าง บรรทัดจากซ้ายไปขวา ซึ่งต่างจากอักษรที่เขียนในแนวตั้งอื่นๆที่มักจะเขียนจากขวาไปซ้าย อักษรมีรูปร่างต่างกันขึ้นกับตำแหน่งภายในคำ
อ้างอิง
- อักษรมองโกเลีย (อังกฤษ)
