ผลต่างระหว่างรุ่นของ "สารละลายในน้ำ"

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Octahedron80 (คุย | ส่วนร่วม)
ไม่มีความย่อการแก้ไข
Octahedron80 (คุย | ส่วนร่วม)
บรรทัด 12: บรรทัด 12:
# สารประกอบคลอไรด์ (Cl<sup>−</sup>) และซัลเฟต (SO<sub>4</sub><sup>2−</sup>) ส่วนใหญ่สามารถละลายในน้ำ ยกเว้นสารต่อไปนี้ AgCl, PbCl<sub>2</sub>, Hg<sub>2</sub>Cl<sub>2</sub>, BaSO<sub>4</sub>, PbSO<sub>4</sub> และ CaSO<sub>4</sub>
# สารประกอบคลอไรด์ (Cl<sup>−</sup>) และซัลเฟต (SO<sub>4</sub><sup>2−</sup>) ส่วนใหญ่สามารถละลายในน้ำ ยกเว้นสารต่อไปนี้ AgCl, PbCl<sub>2</sub>, Hg<sub>2</sub>Cl<sub>2</sub>, BaSO<sub>4</sub>, PbSO<sub>4</sub> และ CaSO<sub>4</sub>
# สารประกอบคาร์บอเนต (CO<sub>3</sub><sup>2−</sup>) ฟอสเฟต (PO<sub>4</sub><sup>3−</sup>) ซัลไฟด์ (S<sup>2−</sup>) และไฮดรอกไซด์ (OH<sup>−</sup>) ส่วนใหญ่สามารถละลายในน้ำ ยกเว้นสารต่อไปนี้ LiOH, NaOH, KOH, NH<sub>3(aq)</sub>, Na<sub>2</sub>HPO<sub>4</sub> และ NaH<sub>2</sub>PO<sub>4</sub>
# สารประกอบคาร์บอเนต (CO<sub>3</sub><sup>2−</sup>) ฟอสเฟต (PO<sub>4</sub><sup>3−</sup>) ซัลไฟด์ (S<sup>2−</sup>) และไฮดรอกไซด์ (OH<sup>−</sup>) ส่วนใหญ่สามารถละลายในน้ำ ยกเว้นสารต่อไปนี้ LiOH, NaOH, KOH, NH<sub>3(aq)</sub>, Na<sub>2</sub>HPO<sub>4</sub> และ NaH<sub>2</sub>PO<sub>4</sub>

== อ้างอิง ==
{{รายการอ้างอิง}}


[[หมวดหมู่:สารละลาย]]
[[หมวดหมู่:สารละลาย]]

รุ่นแก้ไขเมื่อ 12:52, 14 เมษายน 2552

โซเดียมไอออนที่ละลายในน้ำ

สารละลายในน้ำ คือสารละลายที่มีตัวทำละลายเป็นน้ำ มักจะแสดงไว้ในสมการเคมีโดยใส่ "(aq)" ต่อท้ายสสารนั้น ซึ่ง aq ย่อมาจาก aqueous หมายถึงความเกี่ยวข้องหรือการละลายในน้ำ น้ำเป็นตัวทำละลายที่ดีชนิดหนึ่งทั้งในธรรมชาติและในการทดลองทางเคมี

สสารที่ไม่ละลายในน้ำเรียกว่าสาร hydrophobic ในทางตรงข้ามสารที่ละลายในน้ำเรียกว่าสสาร hydrophilic ตัวอย่างของสารที่ละลายในน้ำเช่นโซเดียมคลอไรด์ (เกลือแกง) กรดและเบสเป็นสารละลายในน้ำ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของทฤษฎีปฏิกิริยากรดเบส ความสามารถในการละลายน้ำของสสารจะพิจารณาว่า สสารนั้นสามารถจับตัวหรือมีแรงดึงมากกว่าแรงดึงดูดระหว่างโมเลกุลของน้ำหรือไม่ สำหรับสสารที่ขาดความสามารถในการละลายน้ำจะเกิดการตกตะกอน

สารละลายในน้ำที่สามารถนำไฟฟ้าได้จะต้องมีอิเล็กโทรไลต์อย่างเข้มอย่างเพียงพอ คือสสารนั้นสามารถแตกตัวเป็นไอออนได้ในน้ำอย่างสมบูรณ์ น้ำซึ่งเป็นโมเลกุลมีขั้วก็จะมาอยู่ล้อมรอบ ส่วนอิเล็กโทรไลต์อย่างอ่อนที่แตกตัวในน้ำได้ไม่ดี ก็จะทำให้สารละลายนั้นนำไฟฟ้าได้ไม่ดีตามไปด้วย สำหรับสสารที่ไม่ได้เป็นอิเล็กโทรไลต์แต่สามารถละลายในน้ำได้ เนื่องจากสสารนั้นไม่แตกตัวเป็นไอออนในน้ำ ยังรักษารูปร่างของโมเลกุลเอาไว้ อาทิ น้ำตาล ยูเรีย กลีเซอรอล และเมทิลซัลโฟนิลมีเทน (MSM) เป็นต้น

ความสามารถในการละลายน้ำ

ตัวอย่างต่อไปนี้เป็นแนวทางพิจารณาว่าสสารใดสามารถละลายน้ำได้หรือไม่ [1]

  1. สารประกอบที่ประกอบด้วยไอออน Na+, K+, NH4+ ทั้งหมดสามารถละลายในน้ำ
  2. สารประกอบไนเตรต (NO3) และอะซีเตต (CH3COO) ทั้งหมดสามารถละลายในน้ำ
  3. สารประกอบคลอไรด์ (Cl) และซัลเฟต (SO42−) ส่วนใหญ่สามารถละลายในน้ำ ยกเว้นสารต่อไปนี้ AgCl, PbCl2, Hg2Cl2, BaSO4, PbSO4 และ CaSO4
  4. สารประกอบคาร์บอเนต (CO32−) ฟอสเฟต (PO43−) ซัลไฟด์ (S2−) และไฮดรอกไซด์ (OH) ส่วนใหญ่สามารถละลายในน้ำ ยกเว้นสารต่อไปนี้ LiOH, NaOH, KOH, NH3(aq), Na2HPO4 และ NaH2PO4

อ้างอิง

  1. Bettelheim, Frederick A. "Introduction to General, Organic and Biochemistry" (2007)