มากูระโนะโซชิ

มะคุระ โนะ โซชิ (枕草子 ,Makura no Sōshi,The Pillow Book)หรือ หนังสือข้างหมอน เป็นบทประพันธ์ของ เซ โชนะงน ที่บันทึกเหตุการณ์ต่างๆที่น่าสนใจในราชสำนักเฮอัน ขณะที่เธอทำงานเป็นนางกำนัลถวายการับใช้ใกล้ชิดจักรพรรดินีเทชิ ( ซะดะโกะ ) ระหว่างช่วง ปี ค.ศ. 990 ถึง 1000 และหนังือเล่มนี้เขียนจบในราวปี ค.ศ. 1002

ใน มะคุระ โนะ โซชิ นั้น เซ โชนะงน ได้เขียนรวบรวม รายนามของสิ่งต่างๆ ความคิดส่วนตัว เหตุการณ์น่าสนใจในราชสำนักเฮอัน บทร้อยกรอง ข่าวซุบซิบ ถึงจะเป็นเหมือนงานเขียนเรื่องส่วนตัว ทว่า ความปราดเปรื่องในเชิงกวีของเธอ ทำให้ผลงานชิ้นนี้กลายเป็น วรรณกรรม และมีคุณค่าทางด้านประวัติศาสตร์ ส่วนหนึ่งของงานเขียนนี้ได้ถูกเปิดเผยโดยบังเอิญขณะที่เธอยังมีชีวิตอยู่ในราชสำนัก ได้รับการแปลเป็นภาษาอังกฤษครั้งแรกในอังกฤษในปี ค.ศ. 1889 โดย ที เพอร์เชล และ ดับบลิวจี แอสตัน (T. Purcell and W.G. Aston) และ ฉบับแปลภาษาอังกฤษที่มีชื่อเสียงอีกฉบับหนึ่งคือ ฉบับที่แปลโดย อิแวน มอร์ริส (Ivan Morris ) ในปี 1967 และ ฉบับที่แปลโดย เมเรดิธ แมคคินนีย์ (Meredith McKinney)ในปี ค.ศ. 2006

ลักษณะโดยรวมของผลงาน

โดยทั่วไปแล้ว มะคุระ โนะ โซชิ เป็นการรวบรวมบันทึก บทความ ที่แสดงถึงยุคสมัย และการใช้ชีวิต ของผู้เขียน โดยแบ่งเป็นส่วนต่างๆ 320 ส่วน ที่มีเนื้อหาไม่เกี่ยวข้องกับ ประกอบด้วยบันทึกความทรงจำ ความคิดเห็นต่อเรื่องต่างๆ แบบร่างของจินตนาการ รายชื่อของสิ่งต่างๆ การวิพากย์วิจาร์ณเรื่องต่างๆ รายชื่อของคำ โดยไม่เรียงตามลำดับเวลา เนื่องจาก ต้นฉบับที่เก่าแก่ที่สุดที่พบนั้นเป็นของปี ค.ศ. 1500 จึงไม่สามารถที่จะรู้ว่า มะคุระ โนะ โซชิ ในรูปแบบที่ผู้เขียนเรียบเรียงไว้จริงๆนั้นเป็นรูปแบบใด