พลปืนหลัง

พลปืนหลัง เป็นตำแหน่งของทหารที่ต้องประจำการบนเครื่องบินรบในสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง เมื่อยังใช้เครื่องยนต์ใบพัด ปีกสองชั้น (เช่น เครื่องบินโจมตีคอร์แซร์) ทำหน้าที่คอยยิงต่อสู้กับข้าศึกทางด้านท้ายของเครื่องบิน โดยใช้ปืนกล ขณะที่นักบินจะคอยสังเกตการณ์ด้านหน้า และควบคุมการยิงกระสุนทางด้านหน้า รวมทั้งการปล่อยระเบิดที่ติดไว้ใต้ปีกและท้องเครื่อง นอกจากเครื่องบินโจมตีแล้ว ยังมีพลปืนหลังอยู่ในเครื่องบินแบบอื่น ๆ ด้วย เช่น เครื่องบินลำเลียง สังเกตการณ์ ทิ้งระเบิด ขับไล่ เป็นต้น

พลปืนหลังในกองทัพอากาศไทยเข้าประจำการครั้งแรกในช่วงสงครามอินโดจีน ในกรณีพิพาทระหว่างไทยกับฝรั่งเศส (พ.ศ. 2483 - 2484) และนับเป็นการยุทธทางอากาศครั้งแรกของไทยด้วย แต่เพียงช่วงเวลาสั้นไม่กี่ปี เมื่อมีการนำเครื่องบินที่ทันสมัยเข้ามา ก็ได้เลิกตำแหน่งพลปืนหลังไป

ตำแหน่งพลปืนหลังนับว่ามีความสำคัญในการสู้รบเป็นอย่างยิ่ง ในการยุทธทางอากาศยุคนั้น พลปืนหลังของกองทัพไทยได้ทำหน้าที่อย่างดีสมศักดิ์ศรี ทำลายชีวิตและเครื่องบินข้าศึกเป็นจำนวนไม่น้อย ขณะเดียวกัน พลปืนหลังของเราก็สังเวยชีวิตไปเป็นจำนวนมิใช่น้อยเช่นกัน