ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เล่าขำ"
เล่าขำประหารตัวพระองค์เอง เล่าเสี้ยนไม่ใช่คนประหาร |
ล ปรับแก้ +เนื้อหา +จัดหมวดหมู่ +โครง +ลิงก์ข้ามภาษา +เก็บกวาด |
||
| บรรทัด 4: | บรรทัด 4: | ||
| imagesize = |
| imagesize = |
||
| Caption = |
| Caption = |
||
| Title = พระ |
| Title = พระโอรส |
||
| Kingdom = [[พระเจ้าเล่าเสี้ยน]] |
|||
| Kingdom = [[จ๊กก๊ก]] |
|||
| Born = |
| Born = |
||
| Died = [[พ.ศ. 806]] |
| Died = [[พ.ศ. 806]] |
||
| บรรทัด 24: | บรรทัด 24: | ||
}} |
}} |
||
'''เล่าขำ''' {{lang-en|Liu Chen}}; {{sh-all|t=劉諶|s=刘谌}}) เป็นตัวละครใน[[วรรณกรรม]][[จีน]]อิง[[ประวัติศาสตร์]]เรื่อง[[สามก๊ก]]ที่มีตัวตนจริงในประวัติศาสตร์[[ยุคสามก๊ก]] พระโอรสองค์ที่ 5 ใน[[พระเจ้าเล่าเสี้ยน]]แห่ง[[จ๊กก๊ก]] มีพระเชษฐาร่วมพระบิดามารดาเดียวกันคือ[[เล่ายอย]] [[เล่าเอียว]] [[เล่าจ้อง]] [[เล่าจ้าน]] [[เล่าสุน]]และ[[เล่ากี่]] ภายหลังจาก[[เตงงาย]]นำกองกำลังทหารบุกโจมตีจ๊กก๊ก เล่าขำเป็นพระโอรสเพียงคนเดียวที่ไม่ยอมให้พระเจ้าเล่าเสี้ยนเข้าคำนับแก่พระเจ้าวุยก๊ก พร้อมกับจัดสิ่งของบรรณาการออกไปคำนับ |
|||
'''เล่าขำ''' เป็นพระราชโอรสองค์ที่ 5 ใน[[พระเจ้าเล่าเสี้ยน]] ก่อนที่[[จ๊กก๊ก]]จะล่มสลาย พระเจ้าเล่าเสี้ยนจะยินยอมสวามิภักดิ์ต่อ[[วุยก๊ก]]และยอมรับความพ่ายแพ้ต่อ[[เตงงาย]] แต่เล่าขำไม่ยอมสวามิภักดิ์ต่อวุยก๊ก ยอมสู้ศึกจนตาย สร้างความไม่พอพระทัยให้แก่พระเจ้าเล่าเสี้ยนเป็นอย่างยิ่ง แล้วรับสั่งให้ขับเล่าขำออกจากท้องพระโรง ภายหลังจากที่พระเจ้าเล่าเสี้ยนตัดสินพระทัยยอมสวามิภักดิ๋ต่อวุยก๊ก เล่าขำจึงตัดสินพระทัยประหาร มเหสี พระโอรส และตนเองต่อหน้าพระบรมสาทิสลักษณ์ของ[[พระเจ้าเล่าปี่]] |
|||
== ประวัติ == |
|||
ภายหลังจากสูญเสียเมืองกิมก๊ก และทราบข่าวของเตงงายที่นำกองกำลังที่เตรียมยุกยึดจ๊กก๊ก พระเจ้าเล่าเสี้ยนจึงหารือแก่เหล่าขุนนางในราชสำนัก ซึ่งให้คำแนะนำต่างกัน บ้างก็แนะให้หลบหนีไปทางทิศใต้ซึ่งมีหัวเมืองหกหัวเมือง เพื่อสำหรับยับยั้งอาศัยและซ่อมสุมกองกำลัง แล้วไปคำนับเมืองกังตั๋งเพื่อขอกำลังมาช่วยคิดทำการสืบต่อไป แต่[[เจียวจิ๋ว]]ทูลขัดเหล่าขุนนางว่า ''"อันธรรมเนียมโบราณซึ่งจะตั้งตังเป็นพระเจ้าแผ่นดินนั้น จะได้อาศัยกำลังผู้อื่นหามิได้ ย่อมเพียรพยายามได้เป็นดีด้วยปัญญาความคิดแลกำลังของตัว เมื่อแลต่อด้วยข้าศึกมิได้เข้าไปนบนอบเมืองกังตั๋งนั้น ใช่ว่าเมืองกังตั๋งจะตั้งมั่นเป็นเอกโทอยู่ก็หาไม่ ก็จะเสียแก่วุยก๊กเป็นมั่นคง นานไปก็ต้องกลับไปคำนำเขา ก็จะมิได้อัปยศเป็นสองซ้ำไปหรือจะต้องการอันใด ถ้าเข้าคำนับแก่พระเจ้าวุยก๊กเสียครั้งนี้เห็นจะได้อายแต่ครั้งเดียว ขอให้พระองค์ดำริดูเถิด"''<ref name="พระเจ้าเล่าเสี้ยนอ่อนน้อมต่อข้าศึก">พระเจ้าเล่าเสี้ยนอ่อนน้อมต่อข้าศึก, สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) เล่ม 2, สำนักพิมพ์ศิลปาบรรณาคาร, พ.ศ. 2544, หน้า 777</ref> |
|||
== อ้างอิง == |
|||
{{reflist}} |
|||
== ดูเพิ่ม == |
|||
* [[สามก๊ก]] |
|||
* [[ตัวละครในสามก๊ก]] |
|||
* [[พระเจ้าเล่าเสี้ยน]] |
|||
{{ตัวละครในสามก๊ก}} |
{{ตัวละครในสามก๊ก}} |
||
[[หมวดหมู่:ตัวละครในสามก๊ก]] |
[[หมวดหมู่:ตัวละครในสามก๊ก|ล่เขำ]] |
||
[[หมวดหมู่:จ๊กก๊ก|ล่เขำ]] |
|||
{{โครงสามก๊ก}} |
|||
[[en:Liu Chen]] |
|||
[[ja:劉シン]] |
|||
[[ko:유심]] |
|||
[[zh:劉諶]] |
|||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 14:19, 21 พฤศจิกายน 2551
| เล่าขำ | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| พระโอรสแห่งพระเจ้าเล่าเสี้ยน | |||||||
| ถึงแก่กรรม | พ.ศ. 806 | ||||||
| ชื่อภาษาจีน | |||||||
| อักษรจีนตัวเต็ม | 劉諶 | ||||||
| อักษรจีนตัวย่อ | 刘谌 | ||||||
| |||||||
เล่าขำ อังกฤษ: Liu Chen; แม่แบบ:Sh-all) เป็นตัวละครในวรรณกรรมจีนอิงประวัติศาสตร์เรื่องสามก๊กที่มีตัวตนจริงในประวัติศาสตร์ยุคสามก๊ก พระโอรสองค์ที่ 5 ในพระเจ้าเล่าเสี้ยนแห่งจ๊กก๊ก มีพระเชษฐาร่วมพระบิดามารดาเดียวกันคือเล่ายอย เล่าเอียว เล่าจ้อง เล่าจ้าน เล่าสุนและเล่ากี่ ภายหลังจากเตงงายนำกองกำลังทหารบุกโจมตีจ๊กก๊ก เล่าขำเป็นพระโอรสเพียงคนเดียวที่ไม่ยอมให้พระเจ้าเล่าเสี้ยนเข้าคำนับแก่พระเจ้าวุยก๊ก พร้อมกับจัดสิ่งของบรรณาการออกไปคำนับ
ประวัติ
ภายหลังจากสูญเสียเมืองกิมก๊ก และทราบข่าวของเตงงายที่นำกองกำลังที่เตรียมยุกยึดจ๊กก๊ก พระเจ้าเล่าเสี้ยนจึงหารือแก่เหล่าขุนนางในราชสำนัก ซึ่งให้คำแนะนำต่างกัน บ้างก็แนะให้หลบหนีไปทางทิศใต้ซึ่งมีหัวเมืองหกหัวเมือง เพื่อสำหรับยับยั้งอาศัยและซ่อมสุมกองกำลัง แล้วไปคำนับเมืองกังตั๋งเพื่อขอกำลังมาช่วยคิดทำการสืบต่อไป แต่เจียวจิ๋วทูลขัดเหล่าขุนนางว่า "อันธรรมเนียมโบราณซึ่งจะตั้งตังเป็นพระเจ้าแผ่นดินนั้น จะได้อาศัยกำลังผู้อื่นหามิได้ ย่อมเพียรพยายามได้เป็นดีด้วยปัญญาความคิดแลกำลังของตัว เมื่อแลต่อด้วยข้าศึกมิได้เข้าไปนบนอบเมืองกังตั๋งนั้น ใช่ว่าเมืองกังตั๋งจะตั้งมั่นเป็นเอกโทอยู่ก็หาไม่ ก็จะเสียแก่วุยก๊กเป็นมั่นคง นานไปก็ต้องกลับไปคำนำเขา ก็จะมิได้อัปยศเป็นสองซ้ำไปหรือจะต้องการอันใด ถ้าเข้าคำนับแก่พระเจ้าวุยก๊กเสียครั้งนี้เห็นจะได้อายแต่ครั้งเดียว ขอให้พระองค์ดำริดูเถิด"[1]
อ้างอิง
- ↑ พระเจ้าเล่าเสี้ยนอ่อนน้อมต่อข้าศึก, สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) เล่ม 2, สำนักพิมพ์ศิลปาบรรณาคาร, พ.ศ. 2544, หน้า 777
ดูเพิ่ม
 | บทความสามก๊กนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล ดูเพิ่มที่วิกิพีเดีย:โครงการวิกิสามก๊ก |