ผลต่างระหว่างรุ่นของ "รถไฟใต้ดินลอนดอน"
ล ย้อนการแก้ไขที่อาจเป็นการทดลอง หรือก่อกวนด้วยบอต ไม่ควรย้อน? แจ้งที่นี่ |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 25: | บรรทัด 25: | ||
ตั้งแต่ปี [[พ.ศ. 2546]] เป็นต้นมา รถไฟใต้ดินลอนดอนได้เข้าเป็นส่วนหนึ่งของ [[องค์การคมนาคมสำหรับลอนดอน]] (TfL) ซึ่งบริหารจัดการ[[รถเมล์]]ด้วย |
ตั้งแต่ปี [[พ.ศ. 2546]] เป็นต้นมา รถไฟใต้ดินลอนดอนได้เข้าเป็นส่วนหนึ่งของ [[องค์การคมนาคมสำหรับลอนดอน]] (TfL) ซึ่งบริหารจัดการ[[รถเมล์]]ด้วย |
||
==ประวัติศาสตร์== |
|||
ในตอนต้นศตวรรษที่ 19 มหานครลอนดอนมีการขยายตัวทางประชากรอย่างรวดเร็ว เนื่องจากการปฏิวัติอุตสาหกรรมทำให้มีแรงงานจำนวนมากจากพื้นที่ชนบทอพยพเข้ามาหางานทำ. พอถึงปี ค.ศ. 1830 พื้นที่เขตชั้นในของลอนดอนก็มีประชาการมากถึง 1.5 ล้านคน และยังมีแรงงานจำนวนไม่ต่ำกว่า 2 แสนคน เดินทางเข้ามาทำงานทุกเช้า ทำให้การจราจรในท้องถนนของนครลอนดอนแทบหยุดนิ่งเป็นอัมพาต เพราะในขณะนั้นต้องพึ่งพารถลาก และรถโดยสารเทียมม้า หรือเทียมวัวซึ่งเคลื่อนที่ช้า และยังทำให้แรงงานจำนวนมากต้องมาอาศัยอยู่กันอย่างแออัดเป็นสลัมในพื้นที่ชั้นในของเมือง (inner London)เนื่องจากการจราจรที่เกือบหยุดนิ่งในช่วงเช้า ทำให้แรงงานเหล่านี้จำเป็นต้องเข้ามาหาที่อยู่ใกล้ ๆ สถานที่ทำงาน. ขณะนั้นเทคโนโลยีรถไฟยังเป็นของใหม่ แต่ความพยายามที่จะสร้างทางรถไฟเพื่อขนผู้โดยสารจากชานเมือง เข้ามาใจกลางเมือง ยังถูกต่อต้านในรัฐสภาเพราะพื้นที่ใจกลางกรุงลอนดอนล้วนแต่เป็นที่ดินที่มีเศรษฐี และผู้มีอิทธิพลถือกรรมสิทธิ์อยู่ ทำให้การเวนคืนพื้นที่เพื่อสร้างทางรถไฟในพื้นที่ส่วนในของเมืองหลวง เป็นเรื่องที่มีอุปสรรคมากในทางการเมือง. ด้วยเหตุนี้ในปี ค.ศ. 1830 จึงเกิดแนวคิดที่จะสร้างทางรถไฟใต้ดินเพื่อนำผู้คนจากพื้นที่ภายนอกของลอนดอนเข้ามาทำงานในใจกลางเมือง โดยในปี ค.ศ. 1854 ทางรถไฟสายเมโทรโพลิตันได้รับอนุมัติให้ก่อสร้างได้เป็นสายแรก. หลังจากเปิดทดลองอยู่สองปี ทางรถไฟใต้ดินสายแรกของโลกก็เปิดให้บริการในเดือนมกราคม ค.ศ. 1863 ระหว่างสถานีแพดดิงตัน กับสถานีฟาร์ริงตัน โดยเป็นรถโดยสารที่ให้ความสว่างด้วยแก็ส และมีหัวรถจักรไอน้ำฉุดลาก. มีผู้โดยสารใช้บริการถึง 38,000 คนในวันเปิดให้บริการ. |
|||
== การบริการ == |
== การบริการ == |
||
บรรทัด 38: | บรรทัด 43: | ||
{{สายรถไฟฟ้าลอนดอน}} |
{{สายรถไฟฟ้าลอนดอน}} |
||
==ลำดับเวลา== |
|||
* ค.ศ. 1863: รถไฟฟ้าใต้ดินลอนดอนเปิดให้บริการ โดยบริษัทรถไฟเมโทรโพลิตันเป็นผู้สร้างสายแรก และให้บริการ 7 สถานีระหว่างสถานีแพดดิงตัน กับสถานีฟาร์ริงตัน |
|||
* ค.ศ. 1864: สายเมโทรโพลิตันขยายต่อไปทางทิศตะวันตกและมุ่งลงใต้ไปถึง Hammersmith กับ Kensingtom |
|||
* ค.ศ. 1865: สายเมโทรโพลิตันขยายไปทางทิศตะวันออกจนถึงสถานี Moorgate. |
|||
== อุบัติเหตุและการก่อการร้าย == |
== อุบัติเหตุและการก่อการร้าย == |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 03:44, 23 กุมภาพันธ์ 2562
รถไฟใต้ดินลอนดอน | |
---|---|
ข้อมูลทั่วไป | |
ที่ตั้ง | กรุงลอนดอน |
ประเภท | รถไฟใต้ดิน |
จำนวนสาย | 11 |
จำนวนสถานี | 270 |
ผู้โดยสารต่อปี | 1.23 พันล้านคน (ค.ศ. 2012/13)[1] |
เว็บไซต์ | www.tfl.gov.uk/tube |
การให้บริการ | |
เริ่มดำเนินงาน | 10 มกราคม 1863 |
ผู้ดำเนินงาน | London Underground Ltd (LUL); ส่วนหนึ่งของ การคมนาคมลอนดอน (TfL) |
ข้อมูลทางเทคนิค | |
ระยะทาง | 402 กิโลเมตร (250 ไมล์) |
รางกว้าง | 1,435 mm (4 ft 8 1⁄2 in) สแตนดาร์ดเกจ |
การจ่ายไฟฟ้า | 630 V DC รางที่สี่ |
รถไฟใต้ดินลอนดอน (อังกฤษ: London Underground) เป็นระบบขนส่งมวลชนของกรุงลอนดอน สหราชอาณาจักร ตัวระบบใช้ไฟฟ้าเป็นหลัก มีทั้งรถไฟบนดินและรถไฟใต้ดินอยู่ภายในสายเดียวกัน ลอนดอนอันเดอร์กราวนด์เป็นรถไฟใต้ดินที่เก่าแก่ที่สุดในโลก เริ่มเปิดใช้เมื่อวันที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2406 (ค.ศ. 1863) โดยสายแรกคือ สาย Circle วิ่งรอบโซน 1 ชั้นในของเมือง และ สาย Hammersmith & City วิ่งพาดจากด้านตะวันตกเฉียงใต้ไปยังด้านตะวันออกของเมือง. ในปัจจุบันมีทั้งหมด 274 สถานี และมีระยะทางรวมประมาณ 406 กิโลเมตร (253 ไมล์) มีผู้โดยสารในปี พ.ศ. 2547 - 2548 ประมาณ 976 ล้านคน หรือเฉลี่ย 2.67 ล้านคนต่อวัน
รถไฟใต้ดินลอนดอน บางครั้งจะเรียกว่า ดิอันเดอร์กราวนด์ (The Underground) หรือ เดอะทูป (The Tube) ตามลักษณะของอุโมงค์รถไฟใต้ดิน
ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2546 เป็นต้นมา รถไฟใต้ดินลอนดอนได้เข้าเป็นส่วนหนึ่งของ องค์การคมนาคมสำหรับลอนดอน (TfL) ซึ่งบริหารจัดการรถเมล์ด้วย
ประวัติศาสตร์
ในตอนต้นศตวรรษที่ 19 มหานครลอนดอนมีการขยายตัวทางประชากรอย่างรวดเร็ว เนื่องจากการปฏิวัติอุตสาหกรรมทำให้มีแรงงานจำนวนมากจากพื้นที่ชนบทอพยพเข้ามาหางานทำ. พอถึงปี ค.ศ. 1830 พื้นที่เขตชั้นในของลอนดอนก็มีประชาการมากถึง 1.5 ล้านคน และยังมีแรงงานจำนวนไม่ต่ำกว่า 2 แสนคน เดินทางเข้ามาทำงานทุกเช้า ทำให้การจราจรในท้องถนนของนครลอนดอนแทบหยุดนิ่งเป็นอัมพาต เพราะในขณะนั้นต้องพึ่งพารถลาก และรถโดยสารเทียมม้า หรือเทียมวัวซึ่งเคลื่อนที่ช้า และยังทำให้แรงงานจำนวนมากต้องมาอาศัยอยู่กันอย่างแออัดเป็นสลัมในพื้นที่ชั้นในของเมือง (inner London)เนื่องจากการจราจรที่เกือบหยุดนิ่งในช่วงเช้า ทำให้แรงงานเหล่านี้จำเป็นต้องเข้ามาหาที่อยู่ใกล้ ๆ สถานที่ทำงาน. ขณะนั้นเทคโนโลยีรถไฟยังเป็นของใหม่ แต่ความพยายามที่จะสร้างทางรถไฟเพื่อขนผู้โดยสารจากชานเมือง เข้ามาใจกลางเมือง ยังถูกต่อต้านในรัฐสภาเพราะพื้นที่ใจกลางกรุงลอนดอนล้วนแต่เป็นที่ดินที่มีเศรษฐี และผู้มีอิทธิพลถือกรรมสิทธิ์อยู่ ทำให้การเวนคืนพื้นที่เพื่อสร้างทางรถไฟในพื้นที่ส่วนในของเมืองหลวง เป็นเรื่องที่มีอุปสรรคมากในทางการเมือง. ด้วยเหตุนี้ในปี ค.ศ. 1830 จึงเกิดแนวคิดที่จะสร้างทางรถไฟใต้ดินเพื่อนำผู้คนจากพื้นที่ภายนอกของลอนดอนเข้ามาทำงานในใจกลางเมือง โดยในปี ค.ศ. 1854 ทางรถไฟสายเมโทรโพลิตันได้รับอนุมัติให้ก่อสร้างได้เป็นสายแรก. หลังจากเปิดทดลองอยู่สองปี ทางรถไฟใต้ดินสายแรกของโลกก็เปิดให้บริการในเดือนมกราคม ค.ศ. 1863 ระหว่างสถานีแพดดิงตัน กับสถานีฟาร์ริงตัน โดยเป็นรถโดยสารที่ให้ความสว่างด้วยแก็ส และมีหัวรถจักรไอน้ำฉุดลาก. มีผู้โดยสารใช้บริการถึง 38,000 คนในวันเปิดให้บริการ.
การบริการ
รถไฟใต้ดินไม่ได้เปิดให้บริการตลอด 24 ชั่วโมง ยกเว้นวันปีใหม่ เพราะว่าสายรถไฟใต้ดินส่วนใหญ่จะมีทางรถไฟแค่สองรางสวนกันเท่านั้น เพราะฉะนั้นจึงจำเป็นต้องปิดบริการตอนกลางคืนเพื่อทำการปรับปรุงรักษารางรถไฟ รถไฟจะเริ่มให้บริการเที่ยวแรกเวลา 04.30 น. เป็นต้นไปจนถึงเวลา 01.30 น. ซึ่งแตกต่างจากระบบรถไฟฟ้าใต้ดินที่นิวยอร์กตรงที่ลอนดอนไม่มีรางให้อ้อมบริเวณที่บำรุงรักษา เมื่อไม่นานมานี้จึงได้มีการเริ่มใช้เวลาที่รถไฟปิดบริการวันสุดสัปดาห์ในการบำรุงรักษา
สถานี
ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
สาย
ตารางข้างล่างนี้แสดงสายรถไฟใต้ดินต่าง ๆ ที่วิ่งบนรถไฟใต้ดินลอนดอน ถึงปี พ.ศ. 2550 รถไฟใต้ดินลอนดอนมีทั้งหมด 12 สาย สายที่ 12 ซึ่งก็คือสายอีสต์ลอนดอน แต่สายนี้ถูกปิดลงเพื่อเปลี่ยนแปลงไปเป็นรถไฟเหนือดินลอนดอน และเปิดให้บริการอีกครั้งในปี พ.ศ. 2553
ชื่อสาย | สีบนแผนที่ | ให้บริการครั้งแรก | ส่วนแรกเปิด * | ตั้งชื่อสายเมื่อ | ประเภท | ระยะทาง (กม.) | ระยะทาง (ไมล์) | จำนวนสถานี | รอบการเดินรถต่อปี (พันรอบ) | รอบการเดินรถเฉลี่ยต่อไมล์ (พันรอบ) |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
สายเบเคอร์ลู | น้ำตาล | พ.ศ. 2449 | พ.ศ. 2449 | พ.ศ. 2449 | ระดับลึก | 23.2 | 14.5 | 25 | 95,947 | 6,617 |
สายเซ็นทรัล | แดง | พ.ศ. 2443 | พ.ศ. 2399 | พ.ศ. 2443 | ระดับลึก | 74 | 46 | 49 | 183,582 | 3,990 |
สายเซอร์เคิล | เหลือง | พ.ศ. 2427 | พ.ศ. 2406 | พ.ศ. 2492 | กึ่งใต้ดิน-บนดิน | 22.5 | 14 | 27 | 68,485 | 4,892 |
สายดิสทริกต์ | เขียว | พ.ศ. 2411 | พ.ศ. 2401 | พ.ศ. 2411 - พ.ศ. 2448 | กึ่งใต้ดิน-บนดิน | 64 | 40 | 60 | 172,879 | 4,322 |
สายแฮมเมอร์สมิธและซิตี | ชมพู | พ.ศ. 2406 | พ.ศ. 2401 | พ.ศ. 2531 | กึ่งใต้ดิน-บนดิน | 26.5 | 16.5 | 28 | 45,845 | 2,778 |
สายจูบิลี | เทา | พ.ศ. 2522 | พ.ศ. 2422 | พ.ศ. 2522 | ระดับลึก | 36.2 | 22.5 | 27 | 127,584 | 5,670 |
สายเมโทรโพลิตัน | ม่วง | พ.ศ. 2406 | พ.ศ. 2406 | พ.ศ. 2406 | กึ่งใต้ดิน-บนดิน | 66.7 | 41.5 | 34 | 53,697 | 1,294 |
สายนอร์ธเธิร์น | ดำ | พ.ศ. 2433 | พ.ศ. 2410 | พ.ศ. 2480 | ระดับลึก | 58 | 36 | 50 | 206,734 | 5,743 |
สายพิคคาดิลลี่ | น้ำเงิน | พ.ศ. 2449 | พ.ศ. 2412 | พ.ศ. 2449 | ระดับลึก | 71 | 44.3 | 52 | 176,177 | 3,977 |
สายวิกตอเรีย | ฟ้า | พ.ศ. 2511 | พ.ศ. 2511 | พ.ศ. 2511 | ระดับลึก | 21 | 13.25 | 16 | 161,319 | 12,175 |
สายวอเตอร์ลูและซิตี | ฟ้าอ่อน | พ.ศ. 2441 | พ.ศ. 2441 | พ.ศ. 2441 | ระดับลึก | 2.5 | 1.5 | 2 | 9,616 | 6,410 |
* เมื่อปีที่แสดงเป็นปีก่อนหน้าปี ให้บริการครั้งแรก ก็หมายความว่าสายที่กล่าวเปิดบริการเป็นส่วนหนึ่งของสายอื่นมาก่อนหรือโดยบริษัทอื่นมาก่อน. |
ลำดับเวลา
- ค.ศ. 1863: รถไฟฟ้าใต้ดินลอนดอนเปิดให้บริการ โดยบริษัทรถไฟเมโทรโพลิตันเป็นผู้สร้างสายแรก และให้บริการ 7 สถานีระหว่างสถานีแพดดิงตัน กับสถานีฟาร์ริงตัน
- ค.ศ. 1864: สายเมโทรโพลิตันขยายต่อไปทางทิศตะวันตกและมุ่งลงใต้ไปถึง Hammersmith กับ Kensingtom
- ค.ศ. 1865: สายเมโทรโพลิตันขยายไปทางทิศตะวันออกจนถึงสถานี Moorgate.
อุบัติเหตุและการก่อการร้าย
- เหตุระเบิดที่ลอนดอน วันที่ 7 กรกฎาคม 2548 และวันที่ 21 กรกฎาคม 2548
ดูเพิ่ม
อ้างอิง
- ↑ "Performance data almanac". Transport for London. Period 4 2013/14. สืบค้นเมื่อ 9 November 2013.
{{cite web}}
: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|date=
(help)
แหล่งข้อมูลอื่น
- รถไฟใต้ดินลอนดอน เว็บไซต์ทางการ