พิกอัป (เทคโนโลยีดนตรี)

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
กีตาร์พีวีแร็ปเตอร์ (Peavey Raptor) ติดปิ๊กอัป 3 ตัว (H-S-S) ขวาคือฮัมบักเกอร์ (humbucker) กลางและซ้ายคือซิงเกิลคอยล์ (single coil)

พิกอัป (อังกฤษ: pickup) เป็นตัวขยายเสียงที่รับสัญญาณแรงสั่นสะเทือนของเครื่องดนตรีโดยมักจะเป็นเครื่องสาย เช่น กีตาร์ไฟฟ้า กีตาร์เบส แชปแมนสติก หรือ ไวโอลินไฟฟ้า และแปลงเป็นสัญญาณไฟฟ้าเพื่อส่งต่อไปยังเครื่องขยายเสียง (หรือแอมป์กีตาร์) แล้วปล่อยเสียงออกผ่านตู้ลำโพง นอกจากนี้พิกอัปยังสามารถส่งสัญญาณผ่าน DI Box ในการบันทึกเสียง หรือออกอากาศทางวิทยุหรือโทรทัศน์ ในกีตาร์ไฟฟ้าและเบสกีตาร์ส่วนใหญ่ใช้ แมกเนติกพิกอัป (magnetic pickup) ส่วนกีตาร์โปร่ง ดับเบิลเบสและฟิดเดิลมักใช้ เพียโซอิเล็กทริกพิกอัป (piezoelectric pickup)