พระเจ้าไท่เกิง
| ไท่เกิง 太庚 | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| พระมหากษัตริย์ราชวงศ์ชาง | |||||
| ครองราชย์ | 1592–1567 ปีก่อน ค.ศ. | ||||
| |||||
ไท่เกิง (จีน: 太庚) มีพระนามส่วนพระองค์ว่า จือ เปี้ยน (子辨) เป็นพระมหากษัตริย์ราชวงศ์ชางของจีนโบราณ
ในฉื่อจี้ซือหม่า เชียนจัดให้พระองค์เป็นกษัตริย์ชางองค์ที่ 6 โดยครองราชย์ถัดจากพระเจ้าวั่วติง (小辛) พระองค์ครองราชย์เป็นเวลา 25 ปี (แม้ว่าในจู๋ชูจี้เหนียนอ้างไว้เพียง 5 ปี) และได้รับสมัญญานามหลังสวรรคตเป็นไท่เกิง และสืบทอดอำนาจต่อโดยพระราชโอรสนามว่าพระเจ้าเสี่ยวเจี่ย (小甲)[1][2][3]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Bai, Shouyi (2002). An Outline History of China. Beijing: Foreign Language Press. ISBN 7-119-02347-0.
- ↑ "The Shang Dynasty Rulers". China Knowledge. สืบค้นเมื่อ August 7, 2007.
- ↑ "Shang Kingship And Shang Kinship" (PDF). Indiana University. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ April 9, 2008. สืบค้นเมื่อ August 7, 2007.
| ก่อนหน้า | พระเจ้าไท่เกิง | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| พระเจ้าหวัวติง | 
|
พระมหากษัตริย์จีน (1609 ปีก่อนคริสตกาล - 1584 ปีก่อนคริสตกาล) |
|
พระเจ้าเซี่ยวเจี่ย |