พระเจ้าฟัตฮ์ อะลี ชาห์ กอญัร
| ฟัตฮ์ อะลี ชาห์ กอญัร | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| ชาห์อันชาห์[1] คากัน[1] | |||||
 | |||||
| ชาห์แห่งอิหร่าน | |||||
| ครองราชย์ | 17 มิถุนายน 1797 – 23 ตุลาคม 1834 | ||||
| ก่อนหน้า | อะฆา มุฮัมมัด ชาห์ | ||||
| ถัดไป | มุฮัมมัด ชาห์ | ||||
| ประสูติ | 25 กันยายน ค.ศ. 1772 ดัมฆอน เปอร์เซีย | ||||
| สวรรคต | 23 ตุลาคม ค.ศ. 1834 (62 ปี) เปอร์เซีย | ||||
| |||||
| ราชวงศ์ | กอญัร | ||||
| พระราชบิดา | โฮเซน ฆอลี ข่าน | ||||
| พระราชมารดา | Agha Baji | ||||
| ศาสนา | อิสลามนิกายชีอะฮ์ | ||||
พระเจ้า ฟัตฮ์ อะลี ชาห์ กอญัร (เปอร์เซีย: فتحعلىشاه قاجار) นามเดิม บาบา ข่าน เป็นชาห์องค์ที่สองแห่งราชวงศ์กอญัร ทรงครองราชย์ระหว่างปี 1797–1834 ภายหลังการลอบสังหารของ พระเจ้าอะฆา มุฮัมมัด ชาห์ กอญัร ผู้เป็นลุง ฟัตฮ์อะลีจึงขึ้นครองบัลลังก์ด้วยพระชนม์เพียง 24 ปี และเคยดำรงตำแหน่งผู้ว่าราชการเมืองฟาร์สและเมืองชีราซ[2]
รัชสมัยของพระองค์เป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของภูมิรัฐศาสตร์เอเชียตะวันตก เมื่ออิหร่านต้องเผชิญแรงกดดันจากจักรวรรดิรัสเซียและอังกฤษ ซึ่งกำลังขยายอิทธิพลในภูมิภาค พระองค์ต้องทำสงครามกับรัสเซียสองครั้ง คือ สงครามเปอร์เซีย–รัสเซีย ในปี 1804–1813 และปี 1826–1828 ซึ่งจบลงด้วยความพ่ายแพ้ และการลงนามใน สนธิสัญญากุลิสถาน (Treaty of Gulistan) และ สนธิสัญญาเติร์กมันชัย (Treaty of Turkmenchay) ทำให้อิหร่านต้องยกดินแดนคอเคซัส เช่น จอร์เจีย อาร์เมเนีย และอาเซอร์ไบจาน ต่อจักรวรรดิรัสเซีย[3]
พระองค์ทรงส่งเสริมความหรูหราในราชสำนัก และใช้ภาพลักษณ์ของพระองค์ในการสร้างความชอบธรรมทางการเมือง ภาพเหมือนของพระองค์มักแสดงให้เห็นพระหนวดอันงดงาม มงกุฎเพชร และเครื่องทรงอันโอ่อ่า การแต่งกายและทรงเครื่องในสมัยของพระองค์มีรายละเอียดพิถีพิถัน เป็นแบบอย่างของราชสำนักกอญัรในช่วงต้น พระองค์ยังสนับสนุนงานจิตรกรรมแบบราชสำนัก และวรรณกรรมคลาสสิกเปอร์เซีย เช่น งานของเฟอร์โดซี และฮาฟิซ[4]
พระองค์มีชายาและนางในจำนวนมาก มีพระโอรสธิดารวมกันมากกว่า 160 องค์ (บางแหล่งระบุถึง 260) ซึ่งถือว่ามากที่สุดในประวัติศาสตร์ราชวงศ์ของอิหร่าน นี่ทำให้เกิดความซับซ้อนในการสืบราชสมบัติและความขัดแย้งทางการเมืองภายในในยุคต่อมา[5] พระองค์สวรรคตเมื่อวันที่ 23 ตุลาคม 1834 โดยมีพระราชนัดดา คือ มุฮัมมัด ชาห์ กอญัร ขึ้นครองราชย์ต่อ
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 Amanat, Abbas (1997), Pivot of the Universe: Nasir Al-Din Shah Qajar and the Iranian Monarchy, 1831-1896, Comparative studies on Muslim societies, I.B.Tauris, p. 10, ISBN 9781860640971
- ↑ Amanat, Abbas. Pivot of the Universe: Nasir al-Din Shah and the Iranian Monarchy, 1831–1896. I.B. Tauris, 1997.
- ↑ Keddie, Nikki R. Modern Iran: Roots and Results of Revolution. Yale University Press, 2006.
- ↑ Canby, Sheila R. Persian Painting. Thames & Hudson, 2000.
- ↑ Lambton, A.K.S. Qajar Persia: Eleven Studies. I.B. Tauris, 1987.
| กษัตริย์ |
|  |
|---|---|---|
 | บทความชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |