พระราชบัญญัตินิวฟันด์แลนด์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
พระราชบัญญัติอเมริกาเหนือของบริเตนใหญ่ ค.ศ. 1949
พระราชบัญญัติ
ชื่อเต็มพระราชบัญญัติเพื่อรับรองและให้บังคับใช้เงื่อนไขสหภาพระหว่างแคนาดากับนิวฟันด์แลนด์
อ้างอิง12, 13 & 14 Geo. 6 c. 22
เขตอำนาจแคนาดา
นิวฟันด์แลนด์
วาระ
เริ่มใช้เมื่อ23 มีนาคม ค.ศ. 1949
สถานะ: ยังใช้บังคับ
เนื้อความของกฎหมายตามที่ตราขึ้นในครั้งแรก
เนื้อความที่ปรับปรุงตามการแก้ไขเพิ่มเติม

พระราชบัญญัตินิวฟันด์แลนด์ (อังกฤษ: Newfoundland Act) คือพระราชบัญญัติซึ่งผ่านโดยรัฐสภาสหราชอาณาจักรเพื่อรับรองและเริ่มบังคับใช้เงื่อนไขตามข้อตกลงสหภาพระหว่างแคนาดาและนิวฟันด์แลนด์ซึ่งทั้งสองเคยเป็นประเทศในเครือจักรภพที่แยกกัน โดยมีผลเมื่อวันที่ 23 มีนาคม ค.ศ. 1949 โดยในฉบับแรกนั้นใช้ชื่อว่า พระราชบัญญัติอเมริกาเหนือของบริเตนใหญ่ ค.ศ. 1949 (อังกฤษ: British North America Act 1949) แต่ต่อมาในภายหลังได้เปลี่ยนชื่อพระราชบัญญัติในแคนาดาเมื่อคราวที่แคนาดาได้รับสิทธิในรัฐธรรมนูญของตนโดยสมบูรณ์จากรัฐสภาสหราชอาณาจักรเมื่อปีค.ศ. 1982

เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนกับการเข้าร่วมเป็นรัฐหนึ่งของแคนาดา รัฐบาลกลางแคนาดาได้รับสิทธิในการรถไฟนิวฟันด์แลนด์ สนามบินนิวฟันด์แลนด์ (สนามบินนานาชาติแกนเดอร์ในปัจจุบัน) บริการโทรคมนาคม บริการโทรเลข และบริการสาธารณะอื่นๆ ที่อยู่ภายใต้กำกับของรัฐบาล รัฐบาลกลางยังรับผิดชอบด้านการชำระหนี้ของนิวฟันด์แลนด์ทั้งหมด[1]

พระราชบัญญัตินิวฟันด์แลนด์ฉบับอื่นๆ[แก้]

ก่อนตราพระราชบัญญัติฉบับนี้ขึ้นในปีค.ศ. 1949 ได้เคยมีการตราพระราชบัญญัตินิวฟันด์แลนด์ ได้แก่[2]

  • พระราชบัญญัตินิวฟันด์แลนด์ ค.ศ. 1699 เพื่อสนับสนุนส่งเสริมและจัดตั้งการค้าการประมงภายในภูมิภาค เรียกอีกชื่อว่า พระราชบัญญัติพระเจ้าวิลเลียม
  • พระราชบัญญัตินิวฟันด์แลนด์ ค.ศ. 1842 เพื่อจัดตั้งสภาสูงที่มาจากการแต่งตั้งและสภาล่างที่มาจากการเลือกตั้ง
  • พระราชบัญญัตินิวฟันด์แลนด์ ค.ศ. 1933 เพื่อยุติบทบาทของรัฐบาลด้วยการยุบรัฐสภาแห่งนิวฟันด์แลนด์และแลบราดอร์ และจัดตั้งระบบการปกครองโดยคณะกรรมาธิการนิวฟันด์แลนด์

อ้างอิง[แก้]

  1. Dominion Delegation, St. John's Telegram, December 11, 2005
  2. https://www.thecanadianencyclopedia.ca/en/article/newfoundland-acts [URL เปล่า]

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]