ข้ามไปเนื้อหา

พระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจของคนต่างด้าว พ.ศ. 2542

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
พระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจของคนต่างด้าว พ.ศ. 2542
รัฐสภาไทย
ผู้พิจารณา
ผู้ลงนามพระบาทสมเด็จพระมหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร
วันลงนาม24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2542
ผู้ลงนามรับรองชวน หลีกภัย
วันประกาศ4 ธันวาคม พ.ศ. 2542
วันเริ่มใช้3 มีนาคม พ.ศ. 2543
ท้องที่ใช้ประเทศไทย
การร่าง
ผู้เสนอ
การยกร่างในชั้นสภาล่าง
วาระที่หนึ่ง15 ตุลาคม พ.ศ. 2541
วาระที่สอง22 กันยายน พ.ศ. 2542
การยกร่างในชั้นสภาสูง
วาระที่หนึ่ง9 เมษายน พ.ศ. 2542
วาระที่สอง20 สิงหาคม พ.ศ. 2542
วาระที่สาม15 ตุลาคม พ.ศ. 2542
การพิจารณาในสภานิติบัญญัติ
การแก้ไขเพิ่มเติม
การยกเลิก
กฎหมายที่เกี่ยวข้อง
  • ประกาศของคณะปฏิวัติฉบับที่ 281 ลงวันที่ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2515
  • พระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. 2521
  • พระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2535

พระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจของคนต่างด้าว พ.ศ. 2542 เป็นพระราชบัญญัติที่ตราขึ้นโดยรัฐสภาไทยในปี พ.ศ. 2542 เพื่อจำกัดสิทธิการเป็นเจ้าของของชาวต่างชาติในอุตสาหกรรมบางส่วนของไทย พระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจของคนต่างด้าว พ.ศ. 2542 ประกาศใช้แทนประกาศของคณะปฏิวัติฉบับที่ 281 ลงวันที่ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2515, พระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. 2521 และพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2535 โดยอุตสาหกรรมที่คนไทยต้องถือหุ้นใหญ่ ได้แก่ ธุรกิจหนังสือพิมพ์ สถานีวิทยุกระจายเสียง สถานีโทรทัศน์ การทำนา การเลี้ยงสัตว์ การประมง การค้าที่ดิน การทำเหมืองแร่ การขายส่งและการขายปลีก ภัตตาคาร และธุรกิจบริการทุกประเภท[1] กฎหมายกำหนดให้คนไทยที่ถือหุ้นแทนคนต่างชาติเป็นผู้กระทำผิดกฏหมาย ผู้ถือหุ้นแทนอาจถูกปรับตั้งแต่ 100,000 ถึง 1 ล้านบาท และอาจถูกจำคุกไม่เกิน 3 ปี

อ้างอิง

[แก้]
  1. "พระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจของคนต่างด้าว พ.ศ. ๒๕๔๒" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา.[ลิงก์เสีย]
  • Konrad Legal Company Limited, [1], 24 พฤษภาคม 2021

ดูเพิ่ม

[แก้]