ข้ามไปเนื้อหา

พระพุทธรูปอะวุกะนะ

พิกัด: 8°0′39.1″N 80°30′45.6″E / 8.010861°N 80.512667°E / 8.010861; 80.512667
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
พระพทูรูปอะวุกะนะ
พระพทูรูปอะวุกะนะตั้งอยู่ในศรีลังกา
พระพทูรูปอะวุกะนะ
พระพทูรูปอะวุกะนะ
ปีศตวรรษที่ 5
ประเภทหิน
สถานที่เกกิระวะ ประเทศศรีลังกา
พิกัด8°0′39.1″N 80°30′45.6″E / 8.010861°N 80.512667°E / 8.010861; 80.512667
เว็บไซต์เว็บทางการ

พระพุทธรูปอะวุกะนะ (สิงหล: අවුකන බුදු පිළිමය; อวุกน พุทุ ปิฬิมย) หรือ พระพุทธรูปอะวุกกะณะ (ทมิฬ: அவுக்கண புத்தர் சிலை) เป็นพระพุทธรูปประทับยืน ตั้งอยู่ใกล้กับเมืองเกกิระวะ จังกวัดนอร์ตเซนทรัล ประเทศศรีลังกา พระพุทธรูปมีความสูงกว่ส 14 m (46 ft) แสดงพระพุทธรูปในปางอภยมุทรา ถือเป็นหนึ่งในพระพุทธรูปแกะสลักจากหินที่สำคัญที่สุดของศรีลังกา

องค์พระพุทธรูปหันหน้าออกทางทิศตะวันออก ออกสู่อ่างเก็บน้ำกาละเววะ[1] แกะสลักจากผาหินแกรนิตขนาดใหญ่[2] แต่ไม่ได้แกะสลักให้ลอยตัวออกมาจากหินดังกล่าวทั้งหมด ด้านหลังพระรูปมีหินบางชิ้นเหลืออยู่ที่เชื่อมต่อกับหินที่เหลือเพื่อรับน้ำหนักของโครงสร้าง[3] หินด้านหัลงนี้แกะสลักในลักษณะแบบงานช่างไซคลอเปียน กล่าวคือให้ลักษณะประดุจภูเขา องค์พระพุทธรูปแระทับอยู่บนฐานดอกยัว โดยพระพุทธรูปมีความสูง 11.84 เมตร (38 ฟุต 10 นิ้ว) และหากรวมฐานจะสูง 14 เมตร (46 ฟุต)[4][5]

โดยรอบของพระพุทธรูปในอดีตมีสิ่งปลูกสร้างเป็นวัดหรือศาลสร้างคลุม ดังที่ปรากฏหลักฐานเป็นซากของผนังที่มีหินเป็นฐานและส่วนบน ๆ ทำจากอิฐ มีความยาว 23 เมตร (74 ฟุต) และกว้าง 19 เมตร (63 ฟุต)[6]

พระพุทธรูปแห่งอะวุกะนะถือเป็นหนึ่งในตัวอย่างที่ดีที่สุดของพระพุทธรูปประทับยืนในศรีลังกา[3] มีลัษกณะพุทธศิลป์ที่แสดงให้เห็นถึงอิทธิพลจากศิลปะคันธาระและอมราวตี[1] ทรงทำมือเป็นมุทราแบบ อสิสมุทรา (Asisa mudra) อันเป็นลักษณะหนึ่งของอภยมุทรา[7]หรือปางประทานอภัย

อ้างอิง

[แก้]
  1. 1.0 1.1 Diganwela, T. (1997). කලා ඉතිහාසය [History of Art] (ภาษาสิงหล). Wasana Publishers. pp. 23–24.
  2. Walters, Alan (1997). Palms & pearls, or, Scenes in Ceylon. 9788120612358. Asian Educational Services. p. 78. ISBN 978-81-206-1235-8.
  3. 3.0 3.1 Siriwera, W. I. (2004). History of Sri Lanka. Dayawansa Jayakody & Company. pp. 286–287. ISBN 955-551-257-4.
  4. Sarachchandra, B. S. (1977). අපේ සංස්කෘතික උරුමය [Cultural Heritage] (ภาษาสิงหล). Silva, V. P. pp. 121–122.
  5. De Silva, K. M. (1981). A history of Sri Lanka. University of California Press. p. 55. ISBN 978-0-520-04320-6.
  6. Bandaranayake, Senake (1974). Sinhalese monastic architecture: the viháras of Anurádhapura. Brill. p. 206. ISBN 978-90-04-03992-6.
  7. De Silva, D. G. B. (12 May 2001). "Misconceptions about Sri Lankan Buddha image". The Island. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 March 2017. สืบค้นเมื่อ 5 March 2010.