พระนางศุภยาเล
| พระนางศุภยาเล | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| มีพะยาเง | |||||
 | |||||
| เจ้าหญิงแห่งยะแมสิน | |||||
| ดำรงพระยศ | 2406 – 2421 | ||||
| ถัดไป | ยุบเลิก | ||||
| ประสูติ | พ.ศ. 2406 มัณฑะเลย์ อไท้ซุ ศุภยาเล | ||||
| สวรรคต | 25 มิถุนายน พ.ศ. 2455 (48 พรรษา) รัตนคีรี บริติชราช | ||||
| พระราชสวามี | พระเจ้าธีบอ | ||||
| |||||
| ราชวงศ์ | โก้นบอง | ||||
| พระราชบิดา | พระเจ้ามินดง | ||||
| พระราชมารดา | พระนางอเลนันดอ | ||||
พระนางศุภยาเล (พม่า: စုဖုရားလေး; พ.ศ. 2406 – 25 มิถุนายน พ.ศ. 2455) เป็นพระมเหสีแห่งราชวงศ์โก้นบอง พระองค์อภิเษกสมรสกับพระเชษฐาต่างพระมารดา พระเจ้าธีบอ พระมหากษัตริย์พม่าพระองค์สุดท้าย พระองค์ทรงเป็นหนึ่งในสามพระราชินีของพระเจ้าธีบอ[1][2][3][4]
พระประวัติ[แก้]
พระนางศุภยาเล เสด็จพระราชสมภพใน พ.ศ. 2406 ที่พระราชวังหลวงในมัณฑะเลย์ ทรงมีพระนามแรกประสูติว่า อไท้ซุ ศุภยาเล เป็นพระราชธิดาพระองค์เล็กสุดของพระเจ้ามินดงและพระนางอเลนันดอ[5] ทรงมีพระเชษฐภคินีร่วมพระมารดาคือพระนางศุภยาจีและพระนางศุภยาลัต ต่อมาพระนางได้รับการสถาปนาเป็นเจ้าหญิงแห่งยะแมสิน มีพระอิสริยยศศรีสุริยสิงหรัตนเทวี[6]
เนรเทศ[แก้]
รัชสมัยของพระราชวงศ์กินเวลาเพียงเจ็ดปี เมื่อพระเจ้าธีบอพ่ายแพ้ในสงครามอังกฤษ–พม่าครั้งที่สามและถูกบังคับให้สละราชสมบัติโดยอังกฤษในปีพ.ศ. 2428 เมื่อวันที่ 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2428 เหล่าพระราชวงศ์ทรงถูกเชิญออกจากพระราชวังมัณฑะเลย์ผ่านประตูทางทิศใต้ของเมืองที่มีกำแพงล้อมรอบ ตามถนนที่เรียงรายไปด้วยทหารอังกฤษและอาสาสมัครที่ร่ำไห้ไปยังแม่น้ำอิระวดีที่ซึ่งเรือกลไฟรอคอยอยู่ พระนางศุภยาจีและพระราชชนนีถูกส่งไปทวาย[7] พระองค์สวรรคตในวันที่ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2455 ที่รัตนคีรี อินเดีย[8]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Dutta, Abhijit (14 October 2016). "The broken Glass Palace". mint (ภาษาอังกฤษ).
- ↑ "Not the right time to repatriate King Thibaw, says descendant". The Myanmar Times. 13 August 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-01-18. สืบค้นเมื่อ 2021-07-12.
- ↑ Myanmar Architecture: Cities of Gold (ภาษาอังกฤษ). Times Editions, Marshall Cavendish. 2005. ISBN 978-981-232-916-5.
- ↑ "Hteik Suphayalay, Queen of King Thibaw". Thutazone.[ลิงก์เสีย]
- ↑ Shah, Sudha (2012-06-14). The King In Exile : The Fall Of The Royal Family Of Burma (ภาษาอังกฤษ). Harper Collins. ISBN 9789350295984.
- ↑ Ṅayʻ (Moṅʻ.), Phe (2004). Ra noṅʻ Moṅʻ Moṅʻ Tutʻ: Ratanā puṃ nanʻʺ tvaṅʻʺ lyhuí vhakʻ jātʻ lamʻʺ myāʺ (ภาษาพม่า). Paññā Rvhe Toṅʻ Cā ʼupʻ tuikʻ.
- ↑ "Forty Years in Burma, by John Ebenezer Marks". anglicanhistory.org. สืบค้นเมื่อ 2018-10-04.
- ↑ Myanmar Architecture: Cities of Gold (ภาษาอังกฤษ). Times Editions, Marshall Cavendish. 2005. ISBN 978-981-232-916-5.