ข้ามไปเนื้อหา

ฝ่าหลุนกง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ฝ่าหลุนกง
ตราสัญลักษณ์ของฝ่าหลุนกง
อักษรจีนตัวเต็ม法輪功
อักษรจีนตัวย่อ法轮功
ความหมายตามตัวอักษรDharma Wheel Work
ชื่อภาษาจีนอื่น ๆ
อักษรจีนตัวเต็ม法輪大法
อักษรจีนตัวย่อ法轮大法
ความหมายตามตัวอักษรGreat Dharma Wheel Practice

ฝ่าหลุนกง (จีนตัวย่อ: 法轮功; จีนตัวเต็ม: 法輪功) หรือ ฝ่าหลุนต้าฝ่า (จีนตัวย่อ: 法轮大法; จีนตัวเต็ม: 法輪大法) เป็นขบวนการทางศาสนาใหม่ขบวนการหนึ่ง ก่อตั้งโดย หลี่ หงจื้อ ในประเทศจีนเมื่อช่วงต้นคริสต์ทศวรรษ 1990 มีชื่อเสียงในเรื่องการต่อต้านพรรคคอมมิวนิสต์จีน ต่อต้านรักร่วมเพศและคตินิยมสิทธิสตรี รวมไปถึงปฏิเสธการแพทย์แผนปัจจุบัน โดยมีมุมมองต่าง ๆ ซึ่งถือว่าเป็นอนุรักษนิยมแบบสุดโต่ง[1][9]

นอกจากนั้น ฝ่าหลุนกงยังดำเนินธุรกิจสื่อภายใต้บริษัท Epoch Media Group ซึ่งมีบริษัทในเครือได้แก่ New Tang Dynasty Television ธุรกิจเกี่ยวกับโทรทัศน์ และ The Epoch Times ธุรกิจเกี่ยวกับหนังสือพิมพ์ซึ่งถูกมองว่ามีอุดมการณ์ขวาจัดในทางการเมือง[23]

ฝ่าหลุนกงถือกำเนิดมาจากขบวนการชี่กงเมื่อปี ค.ศ. 1992 ในประเทศจีน โดยผสมผสานการเข้าสมาธิ และหลักปฏิบัติคำสอนต่าง ๆ เข้าด้วยกัน โดยมีรากฐานมาจากศาสนาพุทธและลัทธิเต๋า[24][25][26] โดยถึงแม้ว่าฝ่าหลุนกงจะได้รับการสนับสนุนจากหน่วยงานภาครัฐบางหน่วยงาน[27][28] แต่การเติบโตอย่างรวดเร็วและความเป็นอิสระจากการควบคุมของรัฐทำให้เจ้าหน้าที่ระดับสูงหลายคนมองฝ่าหลุนกงว่าเป็นภัยคุกคาม และส่งผลให้มีการคุกคามเป็นระยะ ๆ ในช่วงปลายคริสต์ทศวรรษ 1990[25][29][30] ต่อมาเมื่อ 25 เมษายน ค.ศ. 1999 ผู้นับถือฝ่าหลุนกงกว่า 10,000 คนได้รวมกลุ่มประท้วงหน้าศูนย์ราชการในปักกิ่ง เพื่อเรียกร้องให้ทางการรับรองสิทธิในการประกอบพิธิกรรมของตนโดยปราศจากการแทรกแซง[31][32] แต่เมื่อเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1999 รัฐบาลจีนได้ออกคำสั่งห้ามฝ่าหลุนกง โดยถือว่าเป็นองค์กรที่ผิดกฎหมาย ส่งผลให้มีการจับกุมเกิดขึ้นจำนวนมาก รวมไปถึงการกระทำทารุณต่อผู้ที่นับถือฝ่าหลุนกงอย่างกว้างขวาง[33][34]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ Dorrell, Taylor (5 March 2022). "The Right-Wing Cult Behind Shen Yun". Columbus Free Press. สืบค้นเมื่อ 2024-05-18.
  2. ↑ Zadrozny, Brandy. 2023. "How the conspiracy-fueled Epoch Times went mainstream and made millions". NBC News, October 13, 2023. Online เก็บถาวร 14 ตุลาคม 2023 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน.
  3. ↑ Folkenflik, David. 2021. "Falun Gong, Steve Bannon And The Trump-Era Battle Over Internet Freedom". NPR. Online เก็บถาวร 2 พฤศจิกายน 2023 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน.
  4. ↑ Zuylen-Wood, Simon van. 2021. "Maga-Land's Favorite Newspaper". The Atlantic. Archive.org.
  5. ↑ Tolentino, Jio (2019-03-19). "Stepping Into the Uncanny, Unsettling World of Shen Yun". The New Yorker (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 March 2021. สืบค้นเมื่อ 2023-02-10.
  6. ↑ Braslow, Samuel (March 9, 2020). "Inside the Shadowy World of Shen Yun and Its Secret Pro-Trump Ties". Los Angeles. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 10, 2020. สืบค้นเมื่อ April 27, 2022.
  7. ↑ Andrew Junker (2019). Becoming Activists in Global China: Social Movements in the Chinese Diaspora. Cambridge University Press. p. 99. ISBN 978-1108482998. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 April 2023. สืบค้นเมื่อ 23 May 2020.
  8. ↑ Roose, Kevin. 2020. "How The Epoch Times Created a Giant Influence Machine". The New York Times. Online เก็บถาวร 25 ธันวาคม 2021 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน.
  9. ↑ [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8]
  10. ↑ Kaiser, Jonas (2019). "In the heartland of climate scepticism: A hyperlink network analysis of German climate sceptics and the US right wing". ใน Forchtner, Bernard (บ.ก.). The Far Right and the Environment: Politics, Discourse and Communication. Routledge. p. 265. ISBN 978-1351104029.
  11. ↑ Weisskircher, Manès (11 September 2020). "Neue Wahrheiten von rechts außen? Alternative Nachrichten und der 'Rechtspopulismus' in Deutschland" [New truths from the far-right? Alternative news and 'right-wing populism' in Germany]. Forschungsjournal Soziale Bewegungen (ภาษาเยอรมัน). De Gruyter. 33 (2): 474–490. doi:10.1515/fjsb-2020-0040. ISSN 2192-4848. S2CID 222004415. In Deutschland existiert eine Vielzahl an alternativen Nachrichten-Plattformen von Rechtsaußen. Der Reuters Institute Digital News Report 2019 nennt Junge Freiheit, Compact online, PI News und Epoch Times als Plattformen mit der häufigsten Nutzung (Newman 2019: 86). [In Germany there is a large number of alternative news platforms from the far-right. The Reuters Institute Digital News Report 2019 names Junge Freiheit, Compact online, PI News and Epoch Times as the platforms with the most frequent use (Newman 2019: 86).]
  12. ↑ Allen-Ebrahimian, Bethany (September 23, 2017). "The German Edition of Falun Gong's 'Epoch Times' Aligns with the Far Right". ChinaFile. Center on U.S.-China Relations at Asia Society. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 28, 2017.
  13. ↑ Alba, Davey (9 May 2020). "Virus Conspiracists Elevate a New Champion". The New York Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 December 2021. สืบค้นเมื่อ 6 November 2020.
  14. ↑ Hettena, Seth (2019-09-17). "The Obscure Newspaper Fueling the Far-Right in Europe". The New Republic. ISSN 0028-6583. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 July 2020. สืบค้นเมื่อ 2023-02-10.
  15. ↑ Aspinwall, Nick (November 2, 2020). "Guo Wengui and Steve Bannon Are Flooding the Zone With Hunter Biden Conspiracies". Foreign Policy. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 March 2021. สืบค้นเมื่อ 6 November 2020.
  16. ↑ Farhi, Paul (August 20, 2020). "A 'loud mouth' writer says the White House broke its own briefing-room rules. So he did the same". The Washington Post. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 31 December 2020. สืบค้นเมื่อ 6 November 2020. Last week, McEnany admitted representatives from two far-right outfits, the Gateway Pundit and Epoch Times
  17. ↑ Aspinwall, Nick (November 6, 2020). "As Taiwan Watches US Election, It May Need Time to Trust a Biden Administration". The Diplomat. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 February 2021. สืบค้นเมื่อ 6 November 2020. That's likely due in large part to the presence of influential Chinese-language far-right media on the island, such as the Falun Gong-backed Epoch Times
  18. ↑ Newton, Casey (12 May 2020). "How the 'Plandemic' video hoax went viral". The Verge (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 April 2021. สืบค้นเมื่อ 6 November 2020. it won approving coverage from far-right outlets including the Epoch Times, Gateway Pundit, and Next News Network.
  19. ↑ Pressman, Aaron; Morris, David Z. (August 7, 2020). "This moon landing video is fake". Fortune. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 February 2021. สืบค้นเมื่อ 6 November 2020.
  20. ↑ Sommer, Will (19 October 2019). "Bannon Teams Up With Chinese Group That Thinks Trump Will Bring on End-Times". The Daily Beast (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 January 2021. สืบค้นเมื่อ 6 November 2020. New Tang Dynasty is part of the Epoch Media Group, a collection of far-right media outlets linked to Falun Gong
  21. ↑ Callery, James; Goddard, Jacqui (August 23, 2021). "Most-clicked link on Facebook spread doubt about Covid vaccine". The Times (ภาษาอังกฤษ). ISSN 0140-0460. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 September 2022. สืบค้นเมื่อ 2021-12-22. Facebook's data on the first quarter of this year shows that one of its most popular pages was an article by The Epoch Times, a far-right newspaper that has promoted QAnon conspiracy theories and misleading claims of voter fraud related to the 2020 US election.
  22. ↑ Waldman, Scott (2021-08-27). "Climate denial newspaper flourishes on Facebook". E&E News (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 September 2022. สืบค้นเมื่อ 2022-01-08.
  23. ↑ [10][11][12][13][14][15][16][17][18][19][20][21][22]
  24. ↑ David Ownby, "The Falun Gong in the New World". European Journal of East Asian Studies, Sep 2003, Vol. 2 Issue 2, p 306.
  25. ↑ 25.0 25.1 "Falun Gong: Religious Freedom in China". Freedom House (ภาษาอังกฤษ). 2017.
  26. ↑ "Falun Gong: Popular spiritual practice". SFGate. 6 April 2008.
  27. ↑ Ownby (2008), p. 89
  28. ↑ Fang, Bay (February 22, 1999). "An opiate of the masses?". U.S. News & World Report. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 December 2013.
  29. ↑ Ownby (2008), p. 168
  30. ↑ Penny (2012), pp. 49–56
  31. ↑ Penny (2012), pp. 1–3
  32. ↑ Pomfret, John (November 12, 1999). "Cracks in China's Crackdown". The Washington Post. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 December 2017. สืบค้นเมื่อ 2024-03-02.
  33. ↑ Philip Pan and John Pomfret, "Torture is Breaking Falun Gong". The Washington Post, 5 August 2001. เก็บถาวร ตุลาคม 5, 2019 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  34. ↑ Johnson, Ian (2001). "Pulitzer Prize winning articles in the Wall Street Journal". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 October 2015.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ ฝ่าหลุนกง
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ฝ่าหลุนกง&oldid=11809800"