ผู้ใช้:บุญพฤทธิ์ ทวนทัย/ทดลองเขียน
 | นี่คือหน้าทดลองเขียนของ บุญพฤทธิ์ ทวนทัย หน้าทดลองเขียนเป็นหน้าย่อยของหน้าผู้ใช้ ซึ่งผู้ใช้มีไว้ทดลองเขียนหรือไว้พัฒนาหน้าต่าง ๆ แต่นี่ไม่ใช่หน้าบทความสารานุกรม ทดลองเขียนได้ที่นี่ หน้าทดลองเขียนอื่น ๆ: หน้าทดลองเขียนหลัก |
 กรุ |
|---|
| 1, 2, 3 |
ภูมารินทร์ วงษ์ศรี
[แก้]ภูมารินทร์ วงษ์ศรี | |
|---|---|
| เกิด | พ.ศ. 2540 (อายุ 28 ปี) |
| ที่เกิด | อำเภอพยุห์ จังหวัดศรีสะเกษ |
| แนวเพลง | |
| อาชีพ | |
| ช่วงปี | พ.ศ. 2566 - ปัจจุบัน |
ภูมารินทร์ วงษ์ศรี (พ.ศ. 2540 –) หรือชื่อในวงการคือ บิ๊ก ภูมารินทร์ เป็นนักแต่งเพลงหมอลำชาวไทย[1] มีชื่อเสียงจากการประพันธ์เพลงให้กับศิลปินหมอลำสมัยใหม่ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2566 ได้แก่ จิตรฉรีญา บุญธรรม, เพลง พิมพ์ลดา, ซีแกรม โตเกียวมิวสิค, แพรวพราว แสงทอง, อุ๋งอิ๋ง รัตนาภรณ์, จินตหรา พูนลาภ เป็นต้น
ประวัติและวงการบันเทิง
[แก้]เขาเกิดเมื่อปี พ.ศ. 2540 ที่อำเภอพยุห์ จังหวัดศรีสะเกษ[2] โดยเขามีศักดิ์เป็นหลานของกลมลี จันทวลีศิลปินหมอลำในท้องถิ่น[2] เขาได้ฝึกฝนการร้องเพลงและหมอลำ มาตั้งแต่สมัยที่ยังศึกษาอยู่ในระดับมัธยมศึกษา จนกระทั่งเขาได้เข้าศึกษาที่คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ สาขาวิชานาฏศิลป์และการแสดง มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี เขาได้ร่วมกับเพื่อนก่อตั้งวงบัวอุบลซึ่งเป็นวงดนตรีหมอลำ[2] และในขณะที่เขากำลังศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยดังกล่าวเขาได้พบกับจิตรฉรีญา บุญธรรม ศิลปินหมอลำซึ่งศึกษาอยู่ในคณะและมหาวิทยาลัยเดียวกันกับเขา[2]
เขามีผลงานด้านการขับร้องและประพันธ์เพลงเรื่อยมา จนกระทั่งในเดือนกันยายน พ.ศ. 2566 เขาเริ่มมีชื่อเสียงจากเพลง ฮอยกอดภูยอดรวย[3][4] ซึ่งเขาได้ประพันธ์ให้จิตรฉรีญาขับร้อง โดยเพลงดังกล่าวมียอดผู้เข้าชมในยูทูบถึง 1,000,000 ครั้งภายในหนึ่งเดือน ณ วันที่ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2566 เพลงดังกล่าวมียอดผู้ชมในยูทูบร่วม 27,647,003 ครั้ง หลังจากความสำเร็จในเพลงดังกล่าว เขาได้ประพันธ์เพลงให้กับศิลปินอื่นเพิ่มเติม อาทิ ฮอยใจบั้งไฟแสน ขับร้องโดยเพลง พิมพ์ลดา[5], พบรักที่แม่กลอง ขับร้องโดยซีแกรม โตเกียวมิวสิค, เอิ้นหาอ้ายอำนวย ขับร้องโดยพร อภิรดี, เอิ้นหานางเอกน้อย ขับร้องโดยอุ๋งอิ๋ง รัตนาภรณ์[6], คอยอ้ายไหลเรือไฟ ขับร้องโดยจินตหรา พูนลาภและจิตรฉรีญา, น้ำตาหยดบนรถไฟ ขับร้องโดยแพรวพราว แสงทอง เป็นต้น
ลักษณะการประพันธ์
[แก้]ลักษณะผลงานการประพันธ์ของเขาโดยส่วนใหญ่มักใช้ทำนองหมอลำแบบดั้งเดิม โดยเฉพาะลำกลอนทำนองอุบลที่เป็นพื้นฐานสำหรับนักร้องหมอลำ ทั้งยังมีการใช้ถ้อยคำและสอดแทรกวัฒนธรรมดั้งเดิมของคนในภาคอีสาน ด้วยฝีมือการประพันธ์เพลงของเขาทำให้สลา คุณวุฒิ ศิลปินแห่งชาติแสดงความชื่นชมต่อเขาเช่นกัน[7]
ดูเพิ่ม
[แก้]อ้างอิง
[แก้]- ↑ สุดยอดนักแต่งเพลงแห่งปี "อ.บิ๊ก ภูมารินทร์ วงษ์ศรี"
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 รู้จัก "บิ๊ก ภูมารินทร์" ครูเพลง และนักแต่งกลอนลำผสานชั้นเชิงวรรณศิลป์ ฝีมือปากกาทองจากอุบลราชธานี
- ↑ ปีทอง! "บิว จิตรฉรีญา" เชื่อ "ฮอยกอดภูยอดรวย" พาปัง!
- ↑ “บิว จิตรฉรีญา” เตรียมแก้บน “พญานาคองค์ดำ” หลังเพลงปัง
- ↑ "เพลง พิมพ์ลดา" เขย่าวงการ เพลงแรก "ฮอยใจบั้งไฟแสน" ล้านวิวใน 1 วัน!
- ↑ สวยหวานละมุนมาก! “อุ๋งอิ๋ง เพชรบ้านแพง” เดินหน้าถ่ายทำซิงเกิลใหม่ MV "เอิ้นฮักนางเอกน้อย" แล้ว
- ↑ ถึงหู "ครูสลา" ศิลปินแห่งชาติ ชม "อ.บิ๊ก" เทียบ "อ.คำเกิ่ง ทองจันทร์"
เครื่องราชอิสริยาภรณ์นักบุญชาร์ล
[แก้]| เครื่องราชอิสริยาภรณ์นักบุญชาร์ล | |
|---|---|
 | |
| ประเภท | เครื่องราชอิสริยาภรณ์ห้าชั้น |
| วันสถาปนา | พ.ศ. 2401 |
| ประเทศ |  โมนาโก |
| ผู้สมควรได้รับ | ชาวโมนาโกและชาวต่างประเทศ |
| สถานะ | ยังพระราชทานอยู่ |
| ประธาน | เจ้าชายอาลแบร์ที่ 2 เจ้าผู้ครองโมนาโก |
| ลำดับเกียรติ | |
| สูงกว่า | ไม่มี |
| รองมา | เครื่องราชอิสริยาภรณ์มงกุฎแห่งโมนาโก |
เครื่องราชอิสริยาภรณ์นักบุญชาร์ล (ฝรั่งเศส: Ordre de Saint-Charles, โมนาโก: U̍rdine de San Carlu) เป็นเครื่องราชอิสริยาภรณ์ชั้นสูงสุดของราชรัฐโมนาโก โดยเจ้าผู้ครองโมนาโกเป็นประธานแห่งเครื่องราชอิสริยาภรณ์นี้[1][2] ซึ่งจะมอบให้แก่ชาวโมนาโกและชาวต่างประเทศที่กระทำคุณประโยชน์อย่างยิ่งยวดต่อประเทศโมนาโก เครื่องราชอิสริยาภรณ์นี้สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2401 มีทั้งสิ้นห้าชั้น[1][2]
การพระราชทาน
[แก้]กรณีเป็นข้าราชการหรือชาวโมนาโก เครื่องราชอิสริยาภรณ์นี้ต้องมีการเลื่อนขั้นตามลำดับซึ่งจะคล้ายคลึงกันกับระบบของเครื่องราชอิสริยาภรณ์ไทยโดยจะเริ่มขอพระราชทานชั้นเบญจมาภรณ์ก่อนแล้วจึงสามารถขอพระราชทานในชั้นที่สูงกว่าต่อไปได้ ดังนี้
- หากได้รับชั้นเบญจมาภรณ์ครบสี่ปี ให้เลื่อนขั้นไปที่ชั้นจัตุรถาภรณ์
- หากได้รับชั้นจัตุรถาภรณ์ครบสามปี ให้เลื่อนขั้นไปที่ชั้นตริตาภรณ์
- หากได้รับชั้นตริตาภรณ์ครบสี่ปี ให้เลื่อนขั้นไปที่ชั้นทวีติยาภรณ์
- หากได้รับชั้นทวีติยาภรณ์ครบห้าปี ให้เลื่อนขั้นไปที่ชั้นประถมาภรณ์
โดยมักจะมีพิธีพระราชทานในวันชาติโมนาโก คือวันที่ 16 พฤศจิกายนของทุกปี[3]
เกียรติยศศพ
[แก้]สำหรับชาวโมนาโก หากผู้ได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์นี้ถึงแก่กรรมลง
- ชั้นตริตาภรณ์ลงไป : จะได้รับเกียรติโดยคณะประสานเสียงซึ่งจะขับร้องบทสวดหรือบทสดุดีแสดงความอาลัยภายในโบสถ์ และมีเจ้าหน้าที่คาราบิเนียร์สี่คนคอยอารักขาภายในโบสถ์ในระหว่างพิธีศพตามคำสั่งของเจ้าหน้าที่
- ชั้นประถมาภรณ์และทวีติยาภรณ์ : จะได้รับเกียรติระหว่างนำศพเข้าโบสถ์รวมถึงการเคลื่อนย้ายศพออกจากโบสถ์ โดยมีเจ้าหน้าที่คาราบิเนียร์ถึงยี่สิบสี่คนคอยอารักขาและแสดงความเคารพ
ลำดับชั้นและลักษณะ
[แก้]เครื่องราชอิสริยาภรณ์นี้มีทั้งสิ้นห้าชั้น[1][2] ประกอบด้วย
- ประถมาภรณ์: ประกอบด้วยดวงตราห้อยกับสายสะพายแถบสีขาวริ้วสีแดง โดยสะพายจากบ่าขวาเฉียงลงทางซ้าย และมีดาราสีทองสำหรับประดับบนอกซ้าย พร้อมกับสายสร้อยที่ประกอบด้วยดวงตราและมีลักษณะรูปไข่ลายหมกรุกสีแดงและสีขาวประกอบกับสายสร้อย
- ทวีติยาภรณ์: ประกอบด้วยดวงตราห้อยกับแพรแถบสีขาวริ้วสีแดง สำหรับสวมคอ และมีดาราสีเงินสำหรับประดับบนอกขวา
- ตริตาภรณ์: มีลักษณะเช่นเดียวกับชั้นทวีติยาภรณ์ แต่ไม่มีดารา
- จัตุรถาภรณ์: ประกอบด้วยดวงตราห้อยกับแพรแถบสีขาวริ้วสีแดง ประดับบนอกด้านซ้าย โดยมีดอกไม้จีบติดบนแพรแถบ
- เบญจมาภรณ์: มีลักษณะเช่นเดียวกับชั้นจัตุรถาภรณ์ แต่ไม่มีดอกไม้จีบติดบนแพรแถบ
| แพรแถบย่อ | ||||
|---|---|---|---|---|
 |
 |
 |
 |
 |
-
ชั้นประถมาภรณ์ -
ชั้นประถมาภรณ์ในกล่องของเครื่องราชอิสริยาภรณ์ -
สำรับของชั้นประมาภรณ์ -
ดาราของเครื่องราชอิสริยาภรณ์ -
แพรแถบชั้นเบญจมาภรณ์
,_Knight_cross.jpg)
สมาชิกแห่งราชอิสริยาภรณ์ที่มีชื่อเสียง
[แก้]
: เกรซ เคลลี พระชายาในเจ้าชายแรนีเยที่ 3 เจ้าผู้ครองโมนาโก[4][5]
: พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว พระมหากษัตริย์รัชกาลที่ 7 แห่งราชวงศ์จักรี[6]
: สมเด็จพระราชาธิบดีอับดุลละฮ์แห่งปะหัง ยังดีเปอร์ตวนอากงคนที่ 16[7][8][9]
: วลาดิมีร์ ปูติน ผู้นำรัสเซีย[10]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 1.2 "Palais – Order of St. Charles". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 October 2007. สืบค้นเมื่อ 4 January 2008.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 "UK – Order of St. Charles". สืบค้นเมื่อ 4 January 2008.
- ↑ Fête nationale monégasque 2011, les décorations
- ↑ "Ordonnance Souveraine n° 1.324 conférant l'honorariat la Grand'Croix de l'Ordre de Saint-Charles – Journal 5143". Journal de Monaco. Principauté de Monaco. 1956. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 7, 2017. สืบค้นเมื่อ October 6, 2017.
- ↑ Jack Jones, "Princess Grace" เก็บถาวร มีนาคม 12, 2016 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน The Register-Guard, September 15, 1982.
- ↑ Sovereign Ordonnance of 1 March 1934
- ↑ n° 10223 of 27 November 2023
- ↑ Le prince Albert II décoré de l’ordre national de la Couronne du Royaume et remet l’ordre de Saint-Charles au roi de Malaisie
- ↑ "Monaco's Prince Albert II accorded state welcome at Istana Negara". Malay Mail. 27 November 2023. สืบค้นเมื่อ 27 November 2023.
- ↑ n° 4504 of 4 October 2013
เครื่องอิสริยาภรณ์มิตรภาพ
[แก้]เครื่องอิสริยาภรณ์มิตรภาพ คือเครื่องอิสริยาภรณ์ของประเทศรัสเซีย สร้างขึ้นโดยบอริส เยลต์ซิน ตามคำสั่งประธานาธิบดีแห่งสหพันธรัฐที่ 442 เมื่อวันที่ 2 มีนาคม พ.ศ. 2537 หลังจากนั้นมีการปรับปรุงเกณฑ์การมอบเป็นระยะทั้งในปี พ.ศ. 2542 พ.ศ. 2553 พ.ศ. 2554 และ พ.ศ. 2555 ออกแบบโดยอเลกซานเดอร์ ชูค
กิตติศักดิ์ สายน้ำทิพย์
[แก้]กิตติศักดิ์ สายน้ำทิพย์ | |
|---|---|
| เกิด | 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2506 |
| ที่เกิด | อำเภอปากพนัง จังหวัดนครศรีธรรมราช |
| แนวเพลง | |
| อาชีพ | |
| ช่วงปี | พ.ศ. 2525 - ปัจจุบัน |
กิตติศักดิ์ สายน้ำทิพย์ (23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2506 –) เป็นโปรดิวเซอร์และนักเรียบเรียงเสียงประสานเพลงลูกทุ่งชาวไทย โดยเรียบเรียงเพลงให้กับศิลปินเพลงลูกทุ่งมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2535 รวมทั้งยังเป็นผู้ก่อตั้งและประธานชมรมคนรักลูกทุ่ง[1]
ประวัติ
[แก้]กิตติศักดิ์มีชื่อเล่นว่า หมู เกิดเมื่อวันเสาร์ที่ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2506 ที่อำเภอปากพนัง จังหวัดนครศรีธรรมราช เขาสนใจด้านดนตรีมาตั้งแต่ยังเด็กโดยเคยเข้าร่วมกับชมรมดนตรีโรงเรียนสมัยที่เขาศึกษาอยู่ชั้นมัธยมต้น ต่อมาเข้าสู่กรุงเทพมหานครจากคำชักชวนของน้าเขย และได้เข้าศึกษาที่วิทยาลัยเทคโนโลยีช่างฝีมือปัญจวิทยา แต่เรียนไม่จบเนื่องจากมีใจรักในสายดนตรีมากกว่าจากการที่เขาได้ฝึกเล่นอิเล็กโทนที่สยามกลการ แต่ต่อมาเขาได้เข้าศึกษาในระบบอีกครั้งที่โรงเรียนเซนต์จอห์น
เส้นทางดนตรี
[แก้]เขาเริ่มอาชีพนักดนตรีที่ปาลาติโน[2] ในจุดนั้นทำให้เขารู้จักกับคนในวงการเพลงลูกทุ่งหลายท่าน ทั้งยังเคยเล่นดนตรีให้กับสถานบันเทิงในพื้นที่จังหวัดนครศรีธรรมราชและจังหวัดตรัง[2] ต่อมาเขาเริ่มอาชีพนักเรียบเรียงเพลงในปี พ.ศ. 2531 โดยเรียบเรียงดนตรีให้เอกชัย ศรีวิชัย เป็นคนแรก จากชุด วันนี้พี่ขอ แต่ยังคงทำงานเป็นนักดนตรีกลางคืนควบคู่กันไป
ในปี พ.ศ. 2535 เขาได้ทำหน้าที่เรียบเรียงดนตรีในอัลบั้ม ยิ่งยงมาแล้ว ของยิ่งยง ยอดบัวงาม ซึ่งมีเพลงดังคือ สมศรี 1992 ที่สร้างชื่อเสียงให้กับยิ่งยงและทำให้วงการเพลงลูกทุ่งที่ซบเซากลับมาได้รับความนิยมอีกครั้ง นับแต่นั้นมาทำให้เขาต้องยุติอาชีพนักดนตรีกลางคืนอย่างถาวร และเป็นนักเรียบเรียงดนตรีเพลงลูกทุ่งอย่างเต็มตัว ซึ่งมีศิลปินลูกทุ่งจำนวนมากที่ได้ร่วมงานกับเขา อาทิ สันติ ดวงสว่าง เสรี รุ่งสว่าง เพลิน พรหมแดน ลูกแพร-ไหมไทย ยุ้ย ญาติเยอะ เกษม คมสันต์ ดาวใต้ ปลายพระยา ดำรง วงศ์ทอง จักรพันธ์ ครบุรีธีรโชติ อาภาพร นครสวรรค์ มนต์สิทธิ์ คำสร้อย หนู มิเตอร์ สลักจิต ดวงจันทร์[3] เป็นต้น
ในปี พ.ศ. 2559 เขามีส่วนในการเรียบเรียงเพลง ฟ้าร้องไห้ ซึ่งจัดทำขึ้นเพื่อถวายความอาลัยแก่พระบาทสมเด็จพระมหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร อันเป็นผลงานการประพันธ์ของชลธี ธารทอง[4] และในปี พ.ศ. 2561 เขาได้ทำหน้าที่เรียบเรียงดนตรีให้กับยืนยง โอภากุล ในชุด รักสายัณห์น้อยๆ แต่ให้นานๆ และ เทวดาเพลง[5] ซึ่งเป็นการนำเพลงของสายัณห์ สัญญาและเพลงที่ประพันธ์คำร้องโดยชลธี ธารทองมาขับร้องใหม่
ชีวิตส่วนตัว
[แก้]เขาเคยถือหุ้นของบริษัท บีบี โปรโมชั่น จำกัด[6] และเปิดร้านอาหาร ตำนาบ้านเพลงเก่า อยู่ที่จังหวัดนนทบุรี[2]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ ศิลปิน!นักร้อง-ลูกทุ่งดังกับงาน'สังสรรค์ชมรมคนรักลูกทุ่ง'
- ↑ 2.0 2.1 2.2 ตำนานบ้านเพลงเก่า
- ↑ "สลักจิต ดวงจันทร์" ทำอัลบั้มใหม่ในรอบ 20 ปี
- ↑ คนลูกทุ่งร่วมขับขาน "ฟ้าร้องไห้" แสดงความอาลัยพ่อหลวงของปวงไทย
- ↑ “แอ๊ด คาราบาว” ส่งอัลบั้มเพลงลูกทุ่งชุดใหม่ “เทวดาเพลง” มาให้ฟัง พร้อมคัดสรรผลงาน ของครูเพลง “ชลธี ธารทอง” มาร้องได้อย่างกินใจ
- ↑ งง!สภาเจียด 12ล้านช่วย “สายัณห์” ส.ส.ปชป. จ่อคืนไอแพดโคตรแพง
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]รอเบร์ต ฟิตซอ
[แก้]รอเบร์ต ฟิตซอ | |
|---|---|
 | |
| นายกรัฐมนตรีสโลวาเกีย คนที่ 5, 7 และ 12 | |
| เริ่มดำรงตำแหน่ง 22 ตุลาคม พ.ศ. 2565 | |
| ประธานาธิบดี | ซูซานา ชาปูตอวา เปเตอร์ เปลเลกรีนี (elect) |
| รอง | |
| ก่อนหน้า | ลูดอวิช ออดอร์ |
| ดำรงตำแหน่ง 4 เมษายน พ.ศ. 2555 – 22 มีนาคม พ.ศ. 2561 | |
| ประธานาธิบดี | เอบาน กาชปาโลวิช อันเดรย์ กิสกา |
| รอง | See list |
| ก่อนหน้า | อีเบตา ราบิโชบา |
| ถัดไป | เปเตอร์ เปลเลกรีนี |
| ดำรงตำแหน่ง 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2549 – 8 กรกฎาคม พ.ศ. 2553 | |
| ประธานาธิบดี | เอบาน กาชปาโลวิช |
| รอง | See list
|
| ก่อนหน้า | มิกูลัส ดราซูลินา |
| ถัดไป | อีเบตา ราบิโชบา |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | 15 กันยายน พ.ศ. 2507 ตอปอลชานี, เชโกสโลวาเกีย |
| ศาสนา | โรมันคาทอลิก |
| พรรคการเมือง | พรรคสังคมนิยมประชาธิปไตยสโลวาเกีย (เอสเอ็มอีสาร์-เอสดี) |
| ลายมือชื่อ |  |
รอเบร์ต ฟิตซอ (สื่อบางสำนักของไทยทับศัพท์เป็น รอเบิร์ต ฟิโก[1]; สโลวัก: Robert Fico; 15 กันยายน พ.ศ. 2507 –) เป็นนักการเมืองชาวสโลวาเกียและดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีสโลวาเกียตั้งแต่ปี พ.ศ. 2566 ก่อนหน้านี้เขาเคยดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีมาแล้ว 2 สมัย คือปี พ.ศ. 2549 ถึง พ.ศ. 2553 และปี พ.ศ. 2555 ถึง พ.ศ. 2561 ตามลำดับ นับเป็นนายกรัฐมนตรีสโลวาเกียที่ดำรงตำแหน่งยาวนานที่สุดในประวัติศาสตร์ โดยดำรงตำแหน่งรวมกันทั้งสี่สมัยเป็นเวลา 12 ปี นอกจากนี้เขายังเป็นผู้ก่อตั้งและเป็นหัวหน้าพรรคสังคมนิยมประชาธิปไตยสโลวาเกีย (เอสเอ็มอีสาร์-เอสดี) เขาได้รับเลือกเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรครั้งแรกในปี พ.ศ. 2535 ทั้งยังได้รับการแต่งตั้งให้เป็นหนึ่งในคณะผู้แทนของประเทศเชโกสโลวาเกียในสภายุโรป และได้ก้าวขึ้นเป็นนายกรัฐมนตรีครั้งแรกหลังจากการเลือกตั้งเมื่อปี พ.ศ. 2549 ทั้งนี้เขายังเคยเป็นผู้นำฝ่ายค้านตั้งแต่ปี พ.ศ. 2553 ถึง พ.ศ. 2555 รวมทั้งเคยรับสมัครตำแหน่งประธานาธิบดีเมื่อปี พ.ศ. 2554 แต่ไม่ได้รับการเลือกตั้ง[2]
ในปี พ.ศ. 2561 เขาได้ลาออกจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรีในขณะที่ดำรงตำแหน่งเป็นสมัยที่สามเนื่องจากเปเตอร์ เปลเลกรีนี รองนายกรัฐมนตรีถูกตั้งข้อสงสัยว่ามีส่วนรู้เห็นในคดีฆาตกรรมยาน คูซัค ซึ่งเป็นนักข่าวอิสระ[3][4]
เขามีอุดมการณ์ซ้ายจัด สนับสนุนแนวคิดประชานิยม และมีความสัมพันธ์อันแนบแน่นกับประเทศรัสเซีย[5] โดยหลังจากที่เขาดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีเป็นสมัยที่สี่เมื่อปี พ.ศ. 2566 เขาได้ถอนตัวจากการสนับสนุนยูเครนในสงครามรัสเซีย-ยูเครน[6][7] ยกเลิกองค์กรตรวจสอบการทุจริตทางการเมือง และจำกัดเสรีภาพสื่อ[8] ส่งผลให้เกิดความไม่พอใจแก่ประชาชนจนเกิดการประท้วงครั้งใหญ่[9]
ในวันที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2567 เขาถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลเนื่องจากถูกลอบยิงขณะกำลังพูดคุยกับประชาชนที่ฮันด์โลบา[10][11] โดยเขาถูกยิงถึง 5 นัดจนได้รับบาดเจ็บสาหัส[12][1]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 สุดช็อก นายกฯ สโลวาเกียโดนพยายามลอบสังหาร มือปืนบุกยิง อาการโคม่า
- ↑ "Kiska becomes president (updated)". The Slovak Spectator. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 March 2018. สืบค้นเมื่อ 15 March 2018.
- ↑ "Fico podá demisiu, novým premiérom môže byť Pellegrini (minúta po minúte)". Sme (ภาษาสโลวัก). 15 March 2018. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 March 2018. สืบค้นเมื่อ 15 March 2018.
- ↑ Heijmans, Philip (15 March 2018). "Slovakia's PM Robert Fico resigns amid public outcry". Al Jazeera. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 March 2018. สืบค้นเมื่อ 15 March 2018.
- ↑ "Slovak Prime Minister Knows Who Provoked this War in the Caucasus". HNonline.sk. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 October 2011. สืบค้นเมื่อ 12 October 2011.
- ↑ Kottasová, Ivana; Tanno, Sophie; Chen, Heather (1 October 2023). "Pro-Russian politician wins Slovakia's parliamentary election". CNN. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 October 2023. สืบค้นเมื่อ 2 October 2023.
- ↑ "Slovakia elections: Populist party wins vote but needs allies for coalition". BBC News. 30 September 2023. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 October 2023. สืบค้นเมื่อ 2 October 2023.
- ↑ "Slovakia, the EU's next rule of law headache". Politico. 20 March 2024. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 May 2024. สืบค้นเมื่อ 17 May 2024.
- ↑ "Thousands rally in Slovakia to condemn a government plan to overhaul public broadcasting". Associated Press. 15 March 2024. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 May 2024. สืบค้นเมื่อ 17 May 2024.
- ↑ "Slovakia PM shooting live: Robert Fico in surgery and 'fighting for his life' – minister". BBC News (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). 15 May 2024. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 May 2024. สืบค้นเมื่อ 15 May 2024.
- ↑ "Slovak PM Fico no longer in life-threatening condition after being shot, minister says". Reuters. 15 May 2024. สืบค้นเมื่อ 17 May 2024.
- ↑ เหตุลอบยิงนายกฯ สโลวาเกียแบบเฉียดตาย เรารู้อะไรแล้วบ้าง
เลนี รอร์เบโด
[แก้]เลนี รอร์เบโด | |
|---|---|
.jpg) ภาพถ่ายอย่างเป็นทางการของเธอเมื่อปี พ.ศ. 2559 | |
| รองประธานาธิบดีฟิลิปปินส์คนที่ 14 | |
| ดำรงตำแหน่ง 30 มิถุนายน พ.ศ. 2559 – 30 มิถุนายน 2565 | |
| ประธานาธิบดี | โรดรีโก ดูแตร์เต |
| ก่อนหน้า | เจโจมาร์ บินาย |
| ถัดไป | ซารา ดูแตร์เต |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | มาเรีย เลออนอร์ ซานโต โทมัส เจโรนา 23 เมษายน พ.ศ. 2508 นางา, คามารีเนสซูร์, ประเทศฟิลิปปินส์ |
| พรรคการเมือง | พรรคเสรีนิยม |
| คู่สมรส | เจสเซ รอร์เบโด (เสียชีวิตแล้ว) |
| บุตร | บุตรสาว 3 คน |
| ศิษย์เก่า | มหาวิทยาลัยแห่งชาติฟิลิปปินส์ (ศิลปศาสตรบัณฑิต) มหาวิทยาลัยนูเอวา การ์เซอเรส (นิติศาสตรบัณฑิต) |
| อาชีพ | นักกฎหมาย นักเคลื่อนไหวทางสังคม นักการกุศล |
| ลายมือชื่อ |  |
| เว็บไซต์ | Campaign website |
มาเรีย เลออนอร์ "เลนี" รอร์เบโด (ตากาล็อก: Maria Leonor "Leni" Robredo; 23 เมษายน พ.ศ. 2508 –) เป็นนักกฎหมายและนักการเมืองชาวฟิลิปปินส์ ดำรงตำแหน่งรองประธานาธิบดีของประเทศฟิลิปปินส์ ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2559 จนถึง พ.ศ. 2565 ทั้งนี้เธอเคยดำรงตำแหน่งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจากจังหวัดคามารีเนสซูร์ ระหว่างปี พ.ศ. 2553 จนถึงปี พ.ศ. 2559
เธอชนะบองบอง มาร์กอสบุตรชายของอดีตประธานาธิบดีและเผด็จการเฟอร์ดินานด์ มาร์กอส ในการเลือกตั้งรองประธานาธิบดีเมื่อปี พ.ศ. 2556 ส่งผลให้เธอเป็นสตรีคนที่สองของฟิลิปปินส์ที่ดำรงตำแหน่งนี้ โดยเธอยังดำรงตำแหน่งผู้นำฝ่ายค้านในรัฐบาลของโรดรีโก ดูแตร์เต
ในระหว่างการดำรงตำแหน่งรองประธานาธิบดี เธอคือจุดเริ่มต้นของโครงการ อันงัดบูฮาย ที่เน้นขจัดความยากจนและพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนทั้งด้านการศึกษา การสาธารณสุข และการพัฒนาชนบท รวมถึงสนับสนุนความเท่าเทียมทางเพศ[1] ส่งผลให้เธอได้รับรางวัลด้านสิทธิมนุษยชนจากหลายองค์กรทั้งภายในประเทศและต่างประเทศ[2]
ด้วยอุดมการณ์ทางการเมืองของเธอที่มีจุดยืนเสรีนิยม ทำให้เธอมีความขัดแย้งกับดูแตร์แตและวิพากษ์วิจารณ์การบริหารของดูแตร์แตในหลายโอกาส ทั้งการรับมือสถานการณ์โควิด 19ที่ผิดพลาด[3] สงครามยาเสพติด[4] การปราบปรามกลุ่มก่อความไม่สงบ[5] ซึ่งนโยบายเหล่านี้เธอมองว่าดูแตร์เตทำเกินกว่าเหตุ และยังเป็นแกนนำคนสำคัญที่คัดค้านการทำพิธีศพของอดีตประธานาธิบดีเฟอร์ดินานด์ มาร์กอสในสุสานวีรชน[6] ส่งผลให้เธอถูกดูแตร์เตออกคำสั่งควบคุมตัวเธอในปี พ.ศ. 2563[7] รวมทั้งยังถูกเป็นเป้าโจมตีของผู้เห็นต่างทางการเมืองจากเธอทางสื่อสังคมออนไลน์อย่างต่อเนื่อง[8]
เธอเคยวิพากษ์วิจารณ์รัฐบาลจีนจากการที่จีนรุกล้ำพื้นที่ในทะเลจีนใต้ด้วยการตั้งขีปนาวุธ[9] ซึ่งเป็นการละเมิดคำตัดสินของศาลอนุญาโตตุลาการถาวรว่าด้วยเรื่องข้อพิพาทดินแดนในทะเลจีนใต้ ซึ่งขัดแย้งกับนโยบายทางการทูตของดูแตร์เตที่ค่อนข้างเป็นมิตรกับประเทศจีนมากกว่า[10] อย่างไรก็ตามเธอมีจุดยืนต่อต้านอิทธิพลของสหรัฐและเนโท และยังมีจุดยืนที่ไม่เป็นมิตรต่อประเทศไทย
ในปี พ.ศ. 2565 เธอประกาศลงสมัครประธานาธิบดีโดยจับคู่กับฟรานซิส ปางงิลินัน อดีตวุฒิสมาชิกของฟิลิปปินส์ที่ลงสมัครรองประธานาธิบดี แต่เธอได้พ่ายแพ้ให้กับบองบองซึ่งชนะเธอด้วยคะแนนที่ถล่มทลาย[11][12]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "COA gives OVP highest audit rating for third successive year". June 29, 2021. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 1, 2021. สืบค้นเมื่อ September 1, 2021.
- ↑ Robredo honored as ‘outstanding woman’ in Southeast Asia
- ↑ Cepeda, Mara (September 3, 2021). "Robredo tempted to tell Duterte: Just let me handle pandemic response". Rappler. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 11, 2022. สืบค้นเมื่อ May 11, 2022.
- ↑ Cepeda, Mara (January 6, 2020). "'1 over 100': Robredo calls Duterte's drug war a 'failure'". Rappler. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 11, 2022. สืบค้นเมื่อ May 11, 2022.
- ↑ Cepeda, Mara (November 9, 2021). "Robredo wants to abolish Duterte's notorious anti-insurgency group". Rappler. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 11, 2022. สืบค้นเมื่อ May 11, 2022.
- ↑ "Robredo chides Marcos family: Why hide burial like a shameful criminal deed?". GMA News Online (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ November 7, 2018.
- ↑ DOJ clears Robredo, charges Trillanes in sedition case
- ↑ Cepeda, Mara. "Here's how Robredo debunks 'fake news' vs her". Rappler (ภาษาอังกฤษ). Rappler Inc. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 6, 2019. สืบค้นเมื่อ March 2, 2019.
- ↑ "Robredo slams Beijing 'missiles' in West PH Sea". ABS-CBN News. ABS-CBN Corporation. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 9, 2019. สืบค้นเมื่อ March 2, 2019.
- ↑ Cruz, Moises (January 21, 2022). "Robredo: China must recognize arbitral rule first before any joint exploration deal". The Manila Times (ภาษาอังกฤษ). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 21, 2022. สืบค้นเมื่อ April 26, 2022.
- ↑ "Final, official tally: Marcos, Duterte on top with over 31M votes each". Manila Bulletin. May 25, 2022. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 25, 2022. สืบค้นเมื่อ May 26, 2022.
- ↑ "Marcos Jr. officially proclaimed president-elect". CNN Philippines. May 25, 2022. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 20, 2022. สืบค้นเมื่อ May 25, 2022.
เครื่องอิสริยาภรณ์ลากันดูลา
[แก้]เครื่องอิสริยาภรณ์ลากันดูลา (ตากาล็อก: Orden ni Lakandula) เป็นหนึ่งในเครื่องอิสริยาภรณ์ชั้นสูงสุดของประเทศฟิลิปปินส์ ร่วมกับเครื่องอิสริยาภรณ์ซิกาตูนาและลีเจียนออฟออเนอร์ สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2546
ยิ้มสยอง 2
[แก้]| บุญพฤทธิ์ ทวนทัย/ทดลองเขียน | |
|---|---|
| กำกับ | พาร์เกอร์ ฟินน์ |
| เขียนบท | พาร์เกอร์ ฟินน์ |
| อำนวยการสร้าง |
|
| นักแสดงนำ | |
| กำกับภาพ | ชาลีย์ ซาร์รอฟ |
| ตัดต่อ | อีลล์ร็อต กรีนเบิร์ก |
| ดนตรีประกอบ | กริสโตเบิล ตาเบียร์ เดอ เบีย |
| บริษัทผู้สร้าง |
|
| ผู้จัดจำหน่าย | พาราเมาต์พิกเจอส์ |
| วันฉาย | 18 ตุลาคม พ.ศ. 2567 |
| ความยาว | 127 นาที[1] |
| ประเทศ | สหรัฐ |
| ภาษา | ภาษาอังกฤษ |
| ทุนสร้าง | 28 ล้านดอลลาร์สหรัฐ |
| ทำเงิน | 51 ล้านดอลลาร์สหรัฐ[2][3] |
ยิ้มสยอง 2 (อังกฤษ: Smile 2) เป็นภาพยนตร์สยองขวัญเหนือธรรมชาติ-เชิงจิตวิทยาสัญชาติอเมริกันซึ่งกำกับและเขียนบทโดยพาร์เกอร์ ฟินน์ โดยฉายเมื่อเดือนตุลาคม พ.ศ. 2567 ซึ่งเป็นภาคต่อจาก ยิ้มสยอง (พ.ศ. 2565) นำแสดงโดยเนโอมี สกอตต์ ซึ่งรับบทเป็นนักร้องสาวคนหนึ่งที่ประสบกับปัญหาและเรื่องราวที่ทำให้ต้องวิตกกังวลขณะกำลังเดินสายแสดงคอนเสิร์ต และร่วมแสดงโดยโรสแมรี เดอวิตต์, มายล์ กูแตร์ริส-ไรลีย์, เรย์ นิโคสัน, ปีเตอร์ จาคอปสัน, ดีแลน เจรูลา และราอุล กัสติโล
หลังจาก ยิ้มสยอง ประสบความสำเร็จด้านรายได้ที่สูง ทำให้ฟินน์ได้ตัดสินใจเซ็นสัญญากับพาราเมาต์พิกเจอส์[4] เพื่อสร้างภาพยนตร์ภาคต่อจากเรื่องดังกล่าว โดยเริ่มดำเนินการตั้งแต่เดือนเมษายนปีเดียวกัน โดยที่ฟินน์ยังคงเป็นผู้กำกับและผู้เขียนบทเช่นเดิม การถ่ายทำได้เริ่มต้นและเสร็จสิ้นในช่วงต้นปี พ.ศ. 2567
ยิ้มสยอง 2 เข้าฉายในวันที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2567[5] ซึ่งได้รับเสียงวิจารณ์ในเชิงบวก[6] และทำรายได้ร่วม 51 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (ประมาณ 1.7 พันล้านบาท) ทั่วโลก[2][3]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Smile 2 (18)". BBFC. September 30, 2024. สืบค้นเมื่อ September 30, 2024.
- ↑ 2.0 2.1 "Smile 2". Box Office Mojo. IMDb. สืบค้นเมื่อ October 23, 2024.
- ↑ 3.0 3.1 "Smile 2 (2024) – Financial Information". The Numbers. Nash Information Services, LLC. สืบค้นเมื่อ October 23, 2024.
- ↑ Kit, Borys (March 15, 2023). "Smile Filmmaker Parker Finn Signs First-Look Deal With Paramount (Exclusive)". The Hollywood Reporter. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 22, 2023. สืบค้นเมื่อ September 22, 2023.
- ↑ D'Alessandro, Anthony (September 22, 2023). "Smile 2 Sets Release Date, One Love Moves". Deadline Hollywood. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 22, 2023. สืบค้นเมื่อ September 22, 2023.
- ↑ D'Alessandro, Anthony (September 22, 2023). "Smile 2 Sets Release Date, One Love Moves". Deadline Hollywood. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 22, 2023. สืบค้นเมื่อ September 22, 2023.
เครื่องอิสริยาภรณ์ธงชาติ
[แก้]เครื่องอิสริยาภรณ์ธงชาติ (เกาหลี: 국기훈장) เป็นเครื่องอิสริยาภรณ์ชั้นที่สองและเก่าแก่ที่สุดของประเทศเกาหลีเหนือ ถูกสร้างขึ้นเมื่อวันที่ 12 ตุลาคม พ.ศ. 2491 หลังจากสถาปนาประเทศเกาหลีเหนือได้หกสัปดาห์ มอบให้กับเจ้าหน้าที่ระดับสูงของเกาหลีเหนือ หรือผู้กระทำคุณประโยชน์ทางด้านการเมือง ด้านศิลปวัฒนธรรม และเศรษฐกิจของเกาหลีเหนือ โดยมอบให้ทั้งพลเมืองเกาหลีเหนือและชาวต่างประเทศ
ลำดับชั้น
[แก้]เครื่องอิสริยาภรณ์นี้มีทั้งสิ้นสามชั้น โดยจะมีลักษณะแตกต่างกันเพียงเล็กน้อย ดังนี้
ชั้นที่ 1
ชั้นที่ 2
ชั้นที่ 3
สมาชิกอิสริยาภรณ์ที่มีชื่อเสียง
[แก้]ผู้รับใช้ประชาชน (ละครโทรทัศน์ไทย)
[แก้]| ผู้รับใช้ประชาชน | |
|---|---|
| แนว | ชีวิต เสียดสีการเมือง สยองขวัญทางจิตวิทยา ตลก โรแมนติก |
| สร้างโดย | เอ็ม สตูดิโอ พีเอชบีฟอร์ตีเซเวน กันตนา โมชัน พิคเจอร์ส อาร์เอส เวิร์คพอยท์ เอ็นเทอร์เทนเมนท์ โมโน เน็กซ์ เทโร เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ ชมรมนิเทศศาสตร์ คณะบริหารธุรกิจ เศรษฐศาสตร์และการสื่อสาร มหาวิทยาลัยนเรศวร |
| เค้าโครงจาก | ผู้รับใช้ประชาชน โดย แมน เมืองสองแคว และพอนสะหวัน อินทะวงศา |
| บทประพันธ์ | แมน เมืองสองแคว พอนสะหวัน อินทวงศา |
| บทละครโทรทัศน์ | แมน เมืองสองแคว พอนสะหวัน อินทวงศา นนทวัช ศรีแสงฉาย เอกชัย ศรีวิชัย ศิวดล มาตราช กลันทิกา อมรวรสิน เพลง เมืองสองแคว |
| กำกับโดย | แมน เมืองสองแคว อนุวัฒน์ ถนอมรอด ศิวโรจน์ คงสกุล ต้นอ้อ ศศิเขมรัชต์ |
| ดนตรีโดย | เรืองยศ พิมพ์ทอง จิระวัฒน์ ปานพุ่ม นฤพนธ์ พานทอง ไอซ์ เมืองหมอแคน |
| ดนตรีแก่นเรื่องเปิด | "เวลคัมทูไทยแลนด์ + ฉันรักเพลงลูกทุ่ง" - (ปภาวรินท์ บุญธรรม, จริยา จันทร์หอม, เบิ้ล ปทุมราช, ปูเป้ ปัณฑิตา) |
| ดนตรีแก่นเรื่องปิด | "ลาสาวแม่กลอง" - (ณนันทภัสร์ สังขจร [แนนซี่ เพ็ญนภา]) |
| ประเทศแหล่งกำเนิด |  ไทย |
| ภาษาต้นฉบับ | ภาษาไทย ภาษาอังกฤษ |
| จำนวนซีรีส์ | 4 |
| จำนวนตอน | 640 |
| การผลิต | |
| ผู้จัดละคร | แมน เมืองสองแคว จิตรลดา กัลย์จาฤก บุณฑณิก บูลย์สิน |
| ควบคุมงานสร้าง | ดิษย์กรณ์ ดิษยนันทน์ กัลย์จาฤก พรทิพย์ รอดอินทร์ |
| กำกับภาพ | ธนวัฒน์ ยังทน ระไว อ่ำมาลี |
| ลำดับภาพ | ประเวศ ทาหอม สิทธิโชค กลมเกลี้ยง |
| กล้อง | ประวิทย์ แซ่เตียว ธีรชน พิมพ์สารี สุพรชัย แสงเฉย อภิวัฒน์ ทองดาษ สุดใจ พิทักษ์ผลดีงาม |
| บริษัทผู้ผลิต | กันตนา โมชัน พิคเจอร์ส พีเอชบีฟอร์ตีเซเวน กรุ๊ปเอ็ม โมชั่น เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ |
| ออกอากาศ | |
| สถานีโทรทัศน์ | ช่อง 7 เอชดี เน็ตฟลิกซ์ โมโน แม็กซ์ |
| ออกอากาศ | 11 สิงหาคม 2570 (ภาค 1) – 26 เมษายน 2575 (ตอนสุดท้ายของภาค 4) |