ปาปู้ห่าน
| ปาปู้ห่าน | |
|---|---|
 | |
| ฮองไทเฮา | |
| ดำรงพระยศ | ตุลาคม — 14 พฤศจิกายน ค.ศ. 1328 |
| ก่อนหน้า | จักรพรรดินีรัดนาซิลี |
| ถัดไป | จักรพรรดินีพูดาชิลี |
| ฮองเฮา | |
| ดำรงพระยศ | ค.ศ. 1324 — 15 สิงหาคม ค.ศ. 1328 |
| ก่อนหน้า | จักรพรรดินีสูกาบาลา |
| ถัดไป | จักรพรรดินีพูดาชิลี |
| ประสูติ | ค.ศ. 1296 |
| สวรรคต | ค.ศ. 1329 (ชันษา 32—33 ปี) |
| คู่อภิเษก | เยซนโทโมร์ ข่าน |
| พระราชบุตร | รากิบัค ข่าน |
| ราชวงศ์ | หยวน |
| พระราชบิดา | ม่ายจูห่าน |
พระนางบาบูกัน หรือ พระนางปาปู้ห่าน ( ค.ศ. 1328) (จีน: 八不罕; มองโกเลีย: Бабухан) เป็นพระอัครมเหสีใน จักรพรรดิหยวนไท่ติ้งแห่งราชวงศ์หยวน[1] พระนางดำรงตำแหน่งเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ในปี ค.ศ. 1328
พระราชประวัติ
[แก้]พระนางมีพระราชบิดาคือหว่อหลิวจาหรืออีกนามว่าม่ายจูห่านซึ่งเป็นพระราชนัดดาในอันเฉิน[2] เดือนที่สามของปีแรกแห่งการครองราชย์ของจักรพรรดิไท่ติง (ค.ศ. 1324) พระนางได้รับการสถาปนาเป็นจักรพรรดินี[3]
เพียง 4 ปี พระราชสวามีอย่างจักรพรรดิไท่ติงก็เสด็จสวรรคตที่เมืองช่างตู (แซนาดู) พระนางจึงสั่งสถาปนารากิบัค ข่าน เป็นรัชทายาท เพื่อเตรียมราชบัลลังก์[2] พระนางจึงส่งคนไปยึดตราประทับของราชสำนักทันที เพื่อแต่งตั้งพระราชโอรสของพระนางขึ้นครองราชย์ พระราชโอรสของพระนางใช้รัชกาลว่าเทียนซุ่น แต่ก็ไม่ได้เป็นที่ยอมรับกันทั้งราชสำนัก[4][2] พระนางทรงดำรงเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ด้วยพระราชโอรสพระนางยังทรงพระเยาว์
เมื่อได้พระราชอำนาจแล้วจึงสั่งกองทหารไปโจมตีและลงโทษพวกกบฏ แต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้[5] ตุก เตมูร์ บุตรชายของไคซาน จึงขึ้นสู่อำนาจและสั่งประหารชีวิตจักรพรรดิเทียนซุ่น พระราชโอรสของพระนาง[2]
หลังจากนี้จึงไม่มีใครทราบพระราชประวัติของพระนางอีก[2] ด้วยเหตุผลจากกบฏที่ผ่านมา
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Herbert Franke, Denis Twitchett, John King Fairbank-The Cambridge History of China: Alien regimes and border states, 907–1368
- 1 2 3 4 5 Zhao, George Qingzhi (2008). Marriage as Political Strategy and Cultural Expression: Mongolian Royal Marriages from World Empire to Yuan Dynasty (ภาษาอังกฤษ). Peter Lang. p. 108. ISBN 978-1-4331-0275-2.
- ↑ 黎东方 (2019-05-01). 黎东方讲史：细说元朝 (ภาษาจีน). 上海人民出版社有限责任公司. ISBN 978-7-208-15796-5.
- ↑ 岡田英弘 (2017-11-17). 中國文明的歷史: 非漢中心史觀的建構 (ภาษาจีนกลางสำเนียงไต้หวัน). 讀書共和國出版集團／八旗文化. ISBN 978-986-95561-4-9.
- ↑ 宋元通鑑: 157巻 (ภาษาจีน). 和泉屋金右衛門. 1864.
| ก่อนหน้า | ปาปู้ห่าน | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| สมเด็จพระจักรพรรดินีสูกาบาลา |  |
 จักรพรรดินีแห่งจักรวรรดิหยวน (ราชวงศ์หยวน) |
 |
สมเด็จพระจักรพรรดินีบูดาซิรี |