ประเทศอำนาจนำภูมิภาค

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ผู้นำของกลุ่ม 20

ประเทศอำนาจนำภูมิภาค (อังกฤษ: Regional power) เป็นรัฐซึ่งมีความสามารถที่จะแผ่อิทธิพลในระดับภูมิภาค[1][2] ซึ่งแม้จะไม่ใช่ทั้งอภิมหาอำนาจหรือมหาอำนาจ แต่ก็มีความสามารถในการแผ่อิทธิพลในภูมิภาคของตนเอง

รายชื่อประเทศอำนาจนำภูมิภาค

  ประเทศอำนาจนำภูมิภาคในอเมริกาเหนือ (สหรัฐอเมริกา)
  ประเทศอำนาจนำภูมิภาคในอเมริกาใต้ (เม็กซิโก, บราซิล, อาร์เจนตินา)
  ประเทศอำนาจนำภูมิภาคในยุโรป (ฝรั่งเศส, เยอรมนี, อิตาลี, สหราชอาณาจักร)
  ประเทศอำนาจนำภูมิภาคในเอเชียเหนือและยุโรปตะวันออก (รัสเซีย)
  ประเทศอำนาจนำภูมิภาคในตะวันออกกลางและยุโรปตะวันออกเฉียงใต้ (ตุรกี)
  ประเทศอำนาจนำภูมิภาคในแอฟริกาและตะวันออกกลาง (อียิปต์)
  ประเทศอำนาจนำภูมิภาคในแอฟริกา (ไนจีเรีย, แอฟริกาใต้)
  ประเทศอำนาจนำภูมิภาคในตะวันออกกลาง (อิสราเอล, อิหร่าน, ซาอุดีอาระเบีย)
  ประเทศอำนาจนำภูมิภาคในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (อินโดนีเซีย)
  ประเทศอำนาจนำภูมิภาคในเอเชียตะวันออก (จีน, ญี่ปุ่น, เกาหลีใต้)
  ประเทศอำนาจนำภูมิภาคในเอเชียใต้ (อินเดีย, ปากีสถาน)
  ประเทศอำนาจนำภูมิภาคในโอเชียเนีย (ออสเตรเลีย)

ทวีปแอฟริกา

แอฟริกาเหนือ

แอฟริกาใต้

แอฟริกาตะวันออก

แอฟริกาตะวันตก

ทวีปอเมริกาเหนือ

ทวีปอเมริกาใต้

ทวีปเอเชีย

เอเชียตะวันออก

เอเชียใต้

เอเชียตะวันออกเฉียงใต้

เอเชียตะวันตก

ทวีปยุโรป

ยุโรปตะวันตก

ยุโรปตะวันออก

ยูเรเชีย

โอเชียเนีย

อ้างอิง

  1. ↑ www.essex.ac.uk
  2. ↑ www.giga-hamburg.de
  3. ↑ 3.0 3.1 [1]
  4. ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 4.4 4.5 Buzan, Barry (2004). The United States and the Great Powers. Cambridge, United Kingdom: Polity Press. p. 71. ISBN 0-7456-3375-7. {{cite book}}: Cite ไม่รู้จักพารามิเตอร์ว่างเปล่า : |coauthors= (help)
  5. ↑ www.defenselink.mil
  6. ↑ www.biu.ac.il
  7. ↑ 7.0 7.1 7.2 7.3 7.4 www.aims.ca Archived กรกฎาคม 21, 2006 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน.
  8. ↑ www.iss.co.za Archived ตุลาคม 12, 2006 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน.
  9. ↑ "Southern Africa is home to the other of sub-Saharan Africa's regional powers: South Africa. South Africa is more than just a regional power; it is by far the most developed and economically powerful country in Africa, and now it is able to use that influence in Africa more than during the days of apartheid (white rule), when it was ostracized." See David Lynch, Trade and Globalization (Lanham, USA: Rowman & Littlefield Publishers, 2010), p. 51.
  10. ↑ [2]
  11. ↑ "West Africa, with its strong French influence, is home to one of Africa's two regional giants, Nigeria, and the region has seen the scene of much political and ethnic unrest." See David Lynch, Trade and Globalization (Lanham, USA: Rowman & Littlefield Publishers, 2010), p. 51.
  12. ↑ "South Africa is not the sole regional power on the continent, though; Nigeria is the other widely acknowledge centre of power in Africa and likewise a sub-regional superpower in West Africa." See Deon Geldenhuys, "South Africa: The Idea-driven Foreign Policy of a Regional Power," in Regional Leadership in the Global System, edited by Daniel Flemes (Farnham, UK: Ashgate, 2010),senegal is a recognised as a power p. 151.
  13. ↑ Zones of Peace in the Third World: South America and West Africa in ...By Arie Marcelo page 144 Kacowicz
  14. ↑ http://www.internationalpolicydigest.org/2012/04/16/chinese-cyber-information-profusion-anti-access-area-denial-in-summative-context/
  15. ↑ "Argentina has been the leading military and economic power in the Southern Cone in the Twentieth Century." See Michael Morris, "The Srait of Magellan," in International Straits of the World, edited by Gerard Mangone (Dordrecht, The Netherlands: Martinus Nijhoff Publishes, 1988), p. 63.
  16. ↑ 16.0 16.1 "Secondary regional powers in Huntington's view include Great Britain, Ukraine, Japan, South Korea, Pakistan, Saudi Arabia and Argentina." See Tom Nierop, "The Clash of Civilisations," in The Territorial Factor, edited by Gertjan Dijkink and Hans Knippenberg (Amsterdam: Vossiuspers UvA, 2001), p. 61.
  17. ↑ "The US has created a foundation upon which the regional powers, especially Argentina and Brazil, can developed their own rules for further managing regional relations." See David Lake, "Regional Hierarchies," in Globalising the Regional, edited by Rick Fawn (UK: Cambridge University Press, 2009), p. 55.
  18. ↑ "The southern cone of South America, including Argentina and Brazil, the two regional powers, has recently become a pluralistic security community." See Emanuel Adler and Patricia Greve, "Overlapping regional mechanisms of security governance," in Globalising the Regional, edited by Rick Fawn (UK: Cambridge University Press, 2009), p. 78.
  19. ↑ "[...] notably by linking the Southern Cone's rival regional powers, Brazil and Argentina." See Alejandra Ruiz-Dana, Peter Goldschag, Edmundo Claro and Hernan Blanco, "Regional integration, trade and conflicts in Latin America," in Regional Trade Integration and Conflict Resolution, edited by Shaheen Rafi Khan (New York: Routledge, 2009), p. 18.
  20. ↑ 20.0 20.1 Samuel P. Huntington, "Culture, Power, and Democracy," in Globalization, Power, and Democracy, edited by Marc Plattner and Aleksander Smolar (Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2000), p. 6.
  21. ↑ ""The driving force behind the adoption of the MERCOSUR agreement was similar to that of the establishment of the EU: the hope of limiting the possibilities of traditional military hostility between the major regional powers, Brazil and Argentina." See Anestis Papadopoulos, The International Dimension of EU Competition Law and Policy (New York: Cambridge University Press, 2010), p. 283.
  22. ↑ Arnson, Cynthia; Sotero, Paulo. "Brazil as a Regional Power: Views from the Hemisphere" (PDF). Woodrow Wilson International Center for Scholars. สืบค้นเมื่อ 16 April 2012.
  23. ↑ De Lima, Maria Regina Soares; Hirst, Monica. "Brazil as an intermediate state and regional power: action, choice and responsibilities" (PDF). Chatham House. สืบค้นเมื่อ 16 April 2012.
  24. ↑ Wigell, Mikael. "Assertive Brazil, an emerging power and its implications" (PDF). Finnish Institute of International Affairs. สืบค้นเมื่อ 16 April 2012.
  25. ↑ Flemes, Daniel. "Brazil's strategic options in a multiregional world order" (PDF). German Institute of Global and Area Studies. สืบค้นเมื่อ 16 April 2012.
  26. ↑ James Scott, Matthias vom Hau and David Hulme. "Beyond the BICs: Strategies of influence". The University of Manchester. สืบค้นเมื่อ 11 April 2012. {{cite web}}: ตรวจสอบค่า |url= (help)
  27. ↑ "How to compare regional powers: analytical concepts and research topics" (PDF). British International Studies Association. สืบค้นเมื่อ 11 April 2012.
  28. ↑ Ministry of Foreign Affairs of Japan
  29. ↑ Dadush, Uri. "China's Rise and Latin America: A Global, Long-Term Perspective". Inter-American Dialogue. สืบค้นเมื่อ 17 April 2012. Moreover, the rise of regional powers Brazil and Mexico, and their burgeoning middle classes, could be a boon for other Latin American economies.
  30. ↑ Living With The Giants - TIME
  31. ↑ China: Global/Regional Power
  32. ↑ CNN In-Depth Specials - Visions of China - Asian Superpower: Regional 'godfather' or local bully?
  33. ↑ www.abc.net
  34. ↑ http://www.aseanfocus.com/asiananalysis/article.cfm?articleID=780 www.aseanfocus.com
  35. ↑ [3]
  36. ↑ 36.0 36.1 36.2 http://www.allacademic.com/meta/p_mla_apa_research_citation/3/6/0/7/9/p360796_index.html
  37. ↑ Japan and the Myanmar Stalemate: Regional Power and Resolution of a Regional Problem
  38. ↑ 38.0 38.1 38.2 38.3 38.4 www.csbaonline.org
  39. ↑ http://www.springerlink.com/content/nrnnj1f163kaxye3/
  40. ↑ http://www.hudsonny.org/2010/03/the-korean-incident-changing-dynamics-in-asia.php
  41. ↑ http://www.ndu.edu/inss/Press/jfq_pages/editions/i47/19.pdf
  42. ↑ http://www.brookings.edu/~/media/Files/events/2009/0416_korea/20090416_korea.pdf
  43. ↑ 43.0 43.1 The United States and the great powers: world politics in the twenty-first century
  44. ↑ 44.0 44.1 44.2 Buzan, Barry; Wæver, Ole (2003). Regions and powers: the structure of international security. Cambridge: Cambridge University Press. p. 55. ISBN 0-521-89111-6.
  45. ↑ Perkovich, George. "Is India a Major Power?" (PDF). The Washington Quarterly (27.1 Winter 2003-04). สืบค้นเมื่อ 2007-12-13.
  46. ↑ Encarta - Great Powers
  47. ↑ Dilip Mohite (Spring 1993). "Swords and Ploughshares- India: The Fourth Great Power?". Vol. 7, No. 3. Arms Control, Disarmament, and International Security (ACDIS). สืบค้นเมื่อ 2007-12-13. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)
  48. ↑ Nuclear Strategy in the Modern Era: Regional Powers and International Conflict
  49. ↑ https://web.archive.org/web/20020624231948/http://www.iss.co.za/Pubs/Monographs/No13/Solomon.html
  50. ↑ https://books.google.com.sa/books?id=XvtS5hKg9jYC&pg=PR8&redir_esc=y
  51. ↑ [G20] [4]
  52. ↑ ""Iran is a strong regional power, in a far better shape than Pakistan because f its economic capabilities, rich mineral and energy resources, and internal stability, added to its far greater geostrategic importance." In Hooman Peimani, Nuclear Proliferation in the Indian Subcontinent (Westport: Praeger Publishers, 2000), p. 30.
  53. ↑ www.lrb.co.uk
  54. ↑ www.acronym.org.uk
  55. ↑ findarticles.com
  56. ↑ yaleglobal.yale.edu
  57. ↑ globalpolicy.org
  58. ↑ tspace.library.utoronto.ca
  59. ↑ "Operation Alba may be considered one of the most important instances in which Italy has acted as a regional power, taking the lead in executing a technically and politically coherent and determined strategy." See Federiga Bindi, Italy and the European Union (Washington, D.C.: Brookings Institution Press, 2011), p. 171.
  60. ↑ "Italy plays a prominent role in European and global military, cultural and diplomatic affairs. The country's European political, social and economic influence make it a major regional power." See Italy: Justice System and National Police Handbook, Vol. 1 (Washington, D.C.: International Business Publications, 2009), p. 9.
  61. ↑ ...L'Italie est avant tout une grande puissance européenne, un État-nation au développement économique brillant, une puissance industrielle, une société civile active, une intelligentsia remarquable, l’un des principaux pôles culturels et artistiques de l’Europe.
  62. ↑ [5] France, Germany, Britain – Responses of Traditional Regional Powers to Rising Regions and Rivals
  63. ↑ [6]
  64. ↑ http://atena.mae.ro/en/romania-news/1134
  65. ↑ http://web.worldbank.org/WBSITE/EXTERNAL/NEWS/0,,contentMDK:23227531~menuPK:141310~pagePK:34370~piPK:34424~theSitePK:4607,00.html
  66. ↑ http://neweasterneurope.eu/interviews/1522-romania-needs-a-real-partnership-with-poland
  67. ↑ http://www.carnegie.ru/en/pubs/media/69778.htm www.carnegie.ru
  68. ↑ "Turkey and Russia on the Rise". Stratfor. 2009-03-17. สืบค้นเมื่อ 2011-08-21.
  69. ↑ "Can Turkey Be a Source of Stability in the Middle East?". heptagonpost.com. 2010-12-18. สืบค้นเมื่อ 2011-05-16.
  70. ↑ The Economist: "Turkish foreign policy: Ottoman dreamer", 5 November 2011.
  71. ↑ The Economist: "Turkey in the Balkans: The good old days?", 5 November 2011.
  72. ↑ "Erdoğan's Moment", cover story in the Time magazine issue of November 21–28, 2011. (Vol. 178 No. 21.) "Erdoğan's Way" was the cover title in the editions of Europe, Asia and South Pacific.
  73. ↑ www.routledge.com
  74. ↑ www.foreignminister.gov.au
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ประเทศอำนาจนำภูมิภาค&oldid=8323221"