บ๊วย (Rosaceae)
| บ๊วย | |
|---|---|
| |
| ดอกของบ๊วย | |
| |
| ผลของบ๊วยบนต้น | |
| การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
| อาณาจักร: | Plantae |
| หมวด: | Magnoliophyta |
| ชั้น: | Magnoliopsida |
| อันดับ: | Rosales |
| วงศ์: | Rosaceae |
| สกุล: | Prunus |
| สกุลย่อย: | Prunus |
| ส่วน: | Armeniaca[1] |
| สปีชีส์: | P. mume |
| ชื่อทวินาม | |
| Prunus mume Siebold & Zucc. | |
บ๊วย (อังกฤษ: Chinese plum, Japanese apricot; ชื่อวิทยาศาสตร์: Prunus mume) เป็นผลไม้ที่อยู่ในสกุล Prunus มีถิ่นกำเนิดในประเทศจีน และพบในไต้หวัน, ญี่ปุ่น, เกาหลี, เวียดนาม และลาว[2] [3] ในประเทศไทยนิยมปลูกบริเวณภาคเหนือของไทย เช่น ดอยอ่างขาง ในโครงการหลวง โดยนำพันธุ์มาจากไต้หวันและญี่ปุ่น ใบขนาดเล็ก สีเขียวอมเทา ขอบใบหยักฟันเลื่อย ดอกมีกลิ่นหอม สีขาวหรือชมพู ผลเล็ก ทรงกลม เมื่ออ่อน ผลสีเขียว เมื่อสุกสีเหลิอง เนื้อนิ่ม รสเปรี้ยวอมหวาน เมล็ดแข็ง
ประโยชน์ของบ๊วย[แก้]
บ๊วยจัดเป็นผลไม้ที่มีสรรพคุณหลายอย่าง และเป็นที่รู้จักกันดีในการนำเอาผลไปใช้ประโยชน์ เช่น การนำไปทำเป็นน้ำบ๊วย เพื่อ
1. ช่วยในการเพิ่มกำลัง บรรเทาอาการอ่อนเพลีย
2. ช่วยในการเสริมสร้างระบบการย่อยอาหาร
3. ช่วยลดมลพิษและอาหารที่เป็นพิษที่ร่ายกายและยังช่วยลดกรดในกระเพาะอาหาร
4. ช่วยแก้เหงือกอักเสบที่เป็นปัญหาของกลิ่นปาก
5. แก้อาการเมาค้าง ไม่ว่าจะเกิดจากการดื่มสุรา หรือจากการเดินทาง เช่น เมารถ เมาเรือ เมาเครื่องบิน ช่วยแก้อาการคลื่นไส้อาเจียน และอาหารไม่ย่อย
6. ช่วยปรับสมดุลในกระเพาะอาหารให้มีความมั่งคงแข็งแรง
7. ช่วยแก้อาการแพ้ท้อง
8. ช่วยลดอาการกระหายน้ำ ลดการเสียเหงื่อในร่ายกาย
โดยส่วนใหญ่นำไปแปรรูปเป็นบ๊วยแช่อิ่ม, บ๊วยดอง, บ๊วยเค็ม หรือใช้ทำอาหารเช่น น้ำจิ้มบ๊วย, ซอสบ๊วย, ปลานึ่งบ๊วย เป็นต้น
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Rehder, A. 1940, reprinted 1977. Manual of cultivated trees and shrubs hardy in North America exclusive of the subtropical and warmer temperate regions. Macmillan publishing Co., Inc, New York.
- ↑ Fang, J; Twito, T; Zhang, Z; Chao, CT (2006 Oct). "Genetic relationships among fruiting-mei (Prunus mume Sieb. et Zucc.) cultivars evaluated with AFLP and SNP markers.". Genome / National Research Council Canada = Genome / Conseil national de recherches Canada 49 (10): 1256–64. PMID 17213907.
- ↑ Uematsu, Chiyomi; Sasakuma, Tetsuo; Ogihara, Yasunari (1991). "Phylogenetic relationships in the stone fruit group of Prunus as revealed by restriction fragment analysis of chloroplast DNA". The Japanese Journal of Genetics 66 (1): 60. http://www.jstage.jst.go.jp/article/jjg/66/1/66_59/_article. "P. mume had its origin in South China around the Yangtze River (Kyotani, 1989b)."
 |
คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: Prunus mume |
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
ข้อมูลเกี่ยวข้องกับ Prunus mume จากวิกิสปีชีส์
