บิวเฟิร์ด (รัฐไวโอมิง)
บิวเฟิร์ด | |
|---|---|
เมือง | |
บน: ป้ายเมืองบิวเฟิร์ด เมษายน พ.ศ. 2563 ล่าง: บิวเฟิร์ดเมื่อมองจากทางหลวงแผ่นดิน พ.ศ. 2558 | |
  บิวเฟิร์ด ที่ตั้งในสหรัฐ | |
| พิกัด: 41°7′25″N 105°18′9″W / 41.12361°N 105.30250°W | |
| ประเทศ | สหรัฐ |
| รัฐ | ไวโอมิง |
| เทศมณฑล | แอลบานี |
| ก่อตั้ง | พ.ศ. 2409 |
| การปกครอง | |
| • นายกเทศมนตรี | ไม่มี |
| ประชากร (2563)[1] | |
| • ทั้งหมด | 0 คน |
| เขตเวลา | UTC-7 (Mountain (MST)) |
| • ฤดูร้อน (เวลาออมแสง) | UTC-6 (MDT) |
| ZIP codes | 82052 |
| GNIS feature ID | 1586078 |
บิวเฟิร์ด (อังกฤษ: Buford) เป็นชุมชนที่ไม่ได้อยู่ในการปกครองแห่งหนึ่ง ตั้งอยู่ในเขตเทศมณฑลแอลบานี รัฐไวโอมิง สหรัฐ ตั้งอยู่บนทางหลวงหมายเลข 80 ระหว่างเมืองแลรามี (Laramie) กับเมืองไชแอนน์ (Cheyenne) ประชากรคนสุดท้ายที่อาศัยอยู่เมืองนี้ยาวนานถึงสองทศวรรษได้ย้ายออกไปเมื่อ พ.ศ. 2555[1] และจากการสำรวจสำมะโนครัวประชากรเมื่อ พ.ศ. 2563 พบว่าเมืองแห่งนี้ไม่มีประชากรอาศัยแม้แต่คนเดียว
ที่ตั้ง
[แก้]บิวเฟิร์ดตั้งอยู่แถบเทือกเขาแลรามี ตั้งอยู่ระหว่างเมืองแลรามีกับเมืองไชแอนน์[2] โดยตัวเมืองบิวเฟิร์ดตั้งอยู่บนทางหลวงหมายเลข 80 ทางหลวงลิงคอล์น และทางรถไฟสายโอเวอร์แลนด์ ทางตะวันออกของเขาเชอร์แมนฮิลล์[3] นอกจากนี้เมืองบิวเฟิร์ดยังเป็นเส้นทางไปยังอนุสาวรีย์แอเมส ซึ่งเป็นจุดสูงสุดของทางรถไฟข้ามทวีปสายเก่า[4]
ประวัติ
[แก้]บิวเฟิร์ดก่อตั้งขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2409[5] จากบทความใน ชิคาโกทรีบูน ฉบับ พ.ศ. 2555 ระบุว่า เดิมบิวเฟิร์ดเป็นที่ตั้งของค่ายทหารเมื่อช่วงการก่อสร้างทางรถไฟข้ามทวีป แต่ในเวลาต่อมาได้มีการย้ายค่ายทหารไปยังเมืองแลรามีซึ่งอยู่ใกล้เคียง ประชากรในเมืองบิวเฟิร์ดจึงหดตัวลง[6] ทั้งนี้บิวเฟิร์ดเคยมีประชากรรวม 2,001 คน[7] มีการก่อตั้งไปรษณีย์บิวเฟิร์ดเมื่อเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2443 เดิมอยู่ในเขตการรับผิดชอบของเทศมณฑลแลรามี ต่อมาภายหลังจึงถูกโอนไปขึ้นกับเทศมณฑลแอลบานีใน พ.ศ. 2444 กระทั่งไปรษณีย์บิวเฟิร์ดหยุดให้บริการเมื่อวันที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2542 การบริการนำส่งไปรษณีย์ในเมืองบิวเฟิร์ดยุติลงเมื่อวันที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2547 และโอนการรับผิดชอบไปยังที่ทำการไปรษณีย์ไชแอนน์แทน[8]
ก่อนหน้านี้ดอน แซมมอนส์ (Don Sammons) ชาวรัฐแคลิฟอร์เนีย พร้อมภรรยาและบุตร ได้โยกย้ายเข้าไปตั้งรกรากที่เมืองบิวเฟิร์ดเมื่อ พ.ศ. 2523[6][9] กระทั่ง พ.ศ. 2535 แซมมอนส์ได้ซื้อที่ผืนหนึ่งขนาด 10 เอเคอร์ (4.0 เฮกตาร์) อันประกอบไปด้วยเมืองบิวเฟิร์ด ร้านค้าในเมืองบิวเฟิร์ด และปั๊มน้ำมันบิวเฟิร์ด[6][10] และเขายังรับผิดชอบเป็นบุรุษไปรษณีย์ตั้งแต่ พ.ศ. 2536 และได้เป็นนายไปรษณีย์ในเดือนเมษายน พ.ศ. 2537 และทำงานอยู่ที่นั่นเรื่อยมาจนกระทั่งที่ทำการไปรษณีย์ประจำเมืองถูกยุบลง[8] ครั้นเมื่อภรรยาของแซมมอนส์เสียชีวิตลงเมื่อ พ.ศ. 2538 และลูกชายของแซมมอนส์ย้ายออกจากเมืองใน พ.ศ. 2551[9] แซมมอนส์ตัดสินใจย้ายไปอยู่ใกล้ ๆ กับบุตร และนำที่ดินผืนดังกล่าวออกประมูลเมื่อเดือนเมษายน พ.ศ. 2555[6][10]
มีการประมูลที่ดินของแซมมอนส์เมื่อวันที่ 5 เมษายน พ.ศ. 2555 โดยมีชายชาวเวียดนามจำนวนสองคนเสนอราคาสูงสุดไว้ที่ 900,000 ดอลลาร์สหรัฐ[10][11][12] ภายหลังจึงมีการเปิดเผยชื่อหนึ่งในนั้นคือ ฟัม ดิญ เหงียน (Pham Dinh Nguyen) เป็นเจ้าของที่ดินคนใหม่[13] เขานำเข้ากาแฟจากประเทศเวียดนาม ยี่ห้อ "ฟินเดลี" (PhinDeli) มาวางขายในร้านสะดวกซื้อ[14] ต่อมาเขาได้เปลี่ยนชื่อที่ดินผืนดังกล่าวว่า "ฟินเดลีทาวน์บิวเฟิร์ด" (PhinDeli Town Buford) ใน พ.ศ. 2556[15][16] กระทั่งผู้จัดการของร้านประกาศลาออก และร้านสะดวกซื้อก็ถูกปิดตายลงในเดือนกันยายน พ.ศ. 2560[1] อย่างไรก็ตาม จากข้อมูลในเว็บไซต์แก๊สบัดดีดอตคอม ระบุว่า ปั๊มน้ำมันและมินิมาร์เก็ตฟินเดลี ยังเปิดให้บริการจนถึงเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2564 เป็นอย่างน้อย[17] และการสำรวจสำมะโนครัวประชากรเมื่อ พ.ศ. 2563 ปรากฏว่าไม่พบประชากรอาศัยอยู่ในเมืองนี้แม้แต่คนเดียว[1]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 Roddam, Rick (September 4, 2018). "Wyoming's Smallest Town Has Been Completely Abandoned". 101.9 KING FM (ภาษาอังกฤษ). Cheyenne, Wyoming. สืบค้นเมื่อ 2020-02-04.
- ↑ Orr, Jimmy (December 30, 2022). "Buford, Wyoming, Population Zero Is About To See A Major Expansion (And Maybe A Resident)". Cowboy State Daily (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2023-01-06.
- ↑ Michael E. Grass (June 20, 2013). "Lincoln at the Lincoln Highway's Highest Point". Michael E. Grass. สืบค้นเมื่อ July 25, 2020.
- ↑ "Ames Monument Historic Site". Wyoming State Parks. สืบค้นเมื่อ July 25, 2020.
- ↑ Rosenfeld, Everett (July 20, 2011). "Meet the Only Resident of America's Smallest Town". Time. สืบค้นเมื่อ 2012-04-06.
- ↑ 6.0 6.1 6.2 6.3 Zuckerman, Laura (April 5, 2012). "UPDATE 1-Wyoming town – population 1 – sells for $900,000 to Vietnamese buyer". Chicago Tribune. Reuters. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-11-03. สืบค้นเมื่อ 2020-04-19.
- ↑ "An oasis on long stretch of highway". Quad-City Times. October 24, 2004. p. 94. สืบค้นเมื่อ November 8, 2020 – โดยทาง Newspapers.com.
- ↑ 8.0 8.1 "Postmaster Finder". about.usps.com. United States Postal Service. สืบค้นเมื่อ 2020-04-19.
- ↑ 9.0 9.1 Chodak, Adam (January 2011). "Buford, Wyoming on 9 News". 9 News. Denver: KUSA. Archived as "Buford, Wyoming on 9 News". BufordTradingPost.com. August Moon Publishing. January 26, 2011. สืบค้นเมื่อ April 20, 2020.
- ↑ 10.0 10.1 10.2 Vecsey, Laura. "America's tiniest town commands a big price". Zillow. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 10, 2012. สืบค้นเมื่อ 2020-04-19.
- ↑ Spellman, Jim (April 5, 2012). "Vietnamese businessmen scoop up smallest U.S. town for $900,000". CNN. สืบค้นเมื่อ April 6, 2012.
- ↑ Doanh gia Việt Nam qua Mỹ mua trọn thị trấn giá $900,000 เก็บถาวร เมษายน 9, 2012 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน(ในภาษาเวียดนาม)
- ↑ (ในภาษาเวียดนาม) Lộ danh tánh người Việt mua thị trấn Mỹ $900,000 เก็บถาวร เมษายน 11, 2012 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- ↑ "Buford, Wyoming getting a new name – KGWN –Cheyenne, WY– Scottsbluff,…". archive.is. September 3, 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-09-03. สืบค้นเมื่อ 2020-02-04.
- ↑ Chilton, James (September 4, 2013). "PhinDeli Town Buford: Open for business". Wyoming Tribune Eagle (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-02-04.
- ↑ Strochlic, Nina (October 17, 2013). "America's Tiniest Town Is Sold And Renamed PhinDeli Town Buford, Wyoming". The Daily Beast. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-01-29. สืบค้นเมื่อ 2020-04-19.
- ↑ "GasBuddy indicates Buford, Wyoming PhinDeli fuel station/mini mart is open and in business as of August of 2021". สืบค้นเมื่อ May 15, 2023.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ บิวเฟิร์ด (รัฐไวโอมิง)
