บัตรเจาะรู
.jpg)
บัตรเจาะรู (อังกฤษ: punched card) เป็นกระดาษบัตรที่จัดเก็บข้อมูลดิจิทัลโดยใช้วิธีการเจาะรูลงไป และเคยพบได้บ่อยในการประมวลผลข้อมูลและการควบคุมเครื่องอัตโนมัติ
บัตรเจาะรูถูกใช้อย่างกว้างขวางในคริสต์ศตวรรษที่ 20 โดยเครื่องบันทึกหน่วยรายการ ซึ่งจัดระเบียบเป็นระบบประมวลผลข้อมูล ได้มีการใช้บัตรเจาะรูในการนำเข้า ส่งออก และจัดเก็บข้อมูล[1][2] และมีรูปแบบ 12 แถว/80 คอลัมน์ของไอบีเอ็มเป็นรูปแบบบัตรเจาะรูที่โดดเด่นที่สุดในวงการอุตสาหกรรม คอมพิวเตอร์ดิจิทัลยุคแรกหลายรุ่นใช้บัตรเจาะรูเป็นสื่อกลางหลักสำหรับการนำเข้าทั้งโปรแกรมคอมพิวเตอร์และข้อมูลผู้ใช้ โดยการป้อนข้อมูลลงบนบัตรเจาะรูสามารถทำได้โดยอาศัยเครื่องเจาะบัตร
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Cortada, James W. (1993). Before The Computer: IBM, NCR, Burroughs, & Remington Rand & The Industry They Created, 1865–1965. Princeton University Press. ISBN 978-0-691-63008-3.
- ↑ Brooks, Frederick Phillips; Iverson, Kenneth Eugene (1963). Automatic Data Processing. Wiley. p. 94.
semiautomatic