บริเวณเวอร์นิก

บริเวณเวอร์นิก; (Wernicke's area)
	บริเวณเวอร์นิกตั้งอยู่ที่กลีบขมับ แสดงด้วยสีขาว
รายละเอียด
ที่ตั้ง	กลีบขมับของซีกสมองใหญ่ข้างที่ถนัด
หลอดเลือดแดง	แตกสาขามาจาก middle cerebral artery
ตัวระบุ
MeSH	D065813
นิวโรเนมส์	1233
นิวโรเล็กซ์ ID	nlx_144087
FMA	242178
	ศัพท์ทางกายวิภาคของประสาทกายวิภาคศาสตร์ [แก้ไขบนวิกิสนเทศ]

บริเวณเวอร์นิก^[1] (อังกฤษ: Wernicke's area) เป็นบริเวณของซีรีบรัล คอร์เท็กซ์ในสมองของมนุษย์ อยู่ด้านหลังของลอนสมองซุพีเรียร์เทมพอรัล (superior temporal gyrus) ล้อมรอบคอร์เท็กซ์ของระบบรับเสียง (auditory cortex) บนร่องด้านข้างหรือร่องซิลเวียน [ซึ่งเป็นส่วนที่สมองกลีบขมับ (temporal lobe) และสมองกลีบข้าง (parietal lobe) มาพบกัน] อาจเรียกบริเวณนี้ว่าส่วนท้ายของบริเวณโบรดมันน์ 22 และในคนส่วนใหญ่บริเวณนี้จะอยู่ในสมองซีกซ้าย ซึ่งทำหน้าที่เฉพาะในด้านทักษะทางภาษา การอุดตันของหลอดเลือดแดงมิดเดิลซีรีบรัล (middle cerebral artery) ในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองอาจทำให้บริเวณนี้ทำหน้าที่ได้ผิดปกติ

ชื่อของบริเวณเวอร์นิกมาจากชื่อของ คาร์ล เวอร์นิเก นักประสาทวิทยาและจิตแพทย์ชาวเยอรมัน ซึ่งค้นพบว่าการทำลายในบริเวณนี้ทำให้เกิดภาวะเสียการสื่อความ (aphasia) ซึ่งเรียกว่า Wernicke's aphasia หรือ receptive aphasia ในปี ค.ศ. 1874 (พ.ศ. 2417) ภาวะดังกล่าวทำให้เกิดความบกพร่องของความเข้าใจภาษาและการพูด ซึ่งมีจังหวะของเสียงที่ธรรมชาติและมีวากยสัมพันธ์ที่ปกติ แต่ไม่มีความสามารถเข้าใจความหมายได้ อาจเรียกภาวะนี้ว่า fluent หรือ jargon aphasia การทำงานของเวอร์นิเกเป็นการริเริ่มการศึกษาสมองในบริเวณนี้และบทบาทที่เกี่ยวกับภาษา ซึ่งเกี่ยวข้องกับความเข้าใจและการตีความภาษาพูด

บริเวณนี้เชื่อมต่อไปยังบริเวณโบรคา (Broca's area) โดยผ่านเส้นทางประสาทชื่ออาร์คูเอท ฟาสซิคูลัส (arcuate fasciculus) และยังเชื่อมต่อกับคอร์เท็กซ์ส่วนการรับเสียงปฐมภูมิ (primary auditory cortex) ซึ่งเกี่ยวกับบทบาทของความเข้าใจซึ่งคำพูด