บกเปี้ยน
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
บกเปี้ยน,[1] ปกเปี้ยน,[2] บอกเปง,[1] หรือ โบะปยี่น (พม่า: ဘုတ်ပြင်း) เป็นเมืองที่ตั้งอยู่ทางตอนใต้ของเขตตะนาวศรี ประเทศพม่า
ประวัติ[แก้]
เมืองบกเปี้ยนในอดีตเคยเป็นส่วนหนึ่งของรัฐไทยมาก่อน ต่อมาได้ตกเป็นส่วนหนึ่งของอาณานิคมบริติชราชของสหราชอาณาจักรตามสนธิสัญญากำหนดเส้นเขตแดนที่ทำไว้ 3 ฉบับ คือ ปี 2441, 2474 และ 2475[2] ในช่วงปี พ.ศ. 2444 ได้มีการจัดทำสำมะโนครัวประชากร บกเปี้ยนมีประชากรทั้งหมด 7,255 คน จำนวนนี้ร้อยละ 53 พูดภาษาสยาม, ร้อยละ 20 พูดภาษามลายู และร้อยละ 18 พูดภาษาพม่า[1]
ช่วงปี พ.ศ. 2533–2534 ได้มีการตั้งฐานทัพพม่าในชุมชนไทยและเริ่มจำกัดสิทธิชาวไทยมากขึ้น สองปีให้หลังก็มีการส่งพระสงฆ์เข้าแทรกซึมตามวัดไทยแต่เดิม[2] ชาวไทยในบกเปี้ยนจึงเริ่มอพยพออกมายังประเทศไทย ขณะที่ชาวพม่าได้เข้าจับจองที่ดินของชาวไทยที่ละทิ้งไป[3]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 ฐิรวุฒิ เสนาคำ. "ไทยพลัดถิ่นในและจากมณฑลตะนาวศรีกับปัญหารัฐ-ชาติ". ใน รัฐจากมุมมองของชีวิตประจำวัน. กรุงเทพฯ:ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน), 2551, หน้า 160.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 ประชาไท. "คนไทยพลัดถิ่น" ชะตากรรมที่ตนเองไม่ได้ก่อ ต้นตอปัญหาเกิดจากรัฐไทย - พม่า หรือนักล่าอาณานิคม!? (1). เรียกดูเมื่อ 9 พฤษภาคม 2556
- ↑ คนไทยในมะลิวัลย์