น้ำมาว
| น้ำมาว หรือ แม่น้ำชเวลี | |
|---|---|
 | |
 ลุ่มน้ำและลุ่มน้ำสาขาของน้ำมาว เมืองใหญ่ในลุ่มน้ำ สถานีไฟฟ้าพลังน้ำในจีนและพม่า และสถานีอุทกวิทยาในจีน | |
| ชื่อท้องถิ่น | |
| ที่ตั้ง | |
| ประเทศ | ประเทศจีน ประเทศพม่า |
| ลักษณะทางกายภาพ | |
| ต้นน้ำ | |
| • ตำแหน่ง | เทือกเขาเกาหลีก้ง บริเวณเมืองหมิงกฺวัง เถิงชง |
| • ระดับความสูง | 2,520 เมตร (8,270 ฟุต) |
| ปากน้ำ | |
• ตำแหน่ง | แม่น้ำอิรวดี ที่อี้นยวา |
• พิกัด | 23°56′49″N 96°17′0″E / 23.94694°N 96.28333°E |
• ระดับความสูง | 89 เมตร (292 ฟุต) |
| ความยาว | 630 กิโลเมตร (390 ไมล์) |
| ลุ่มน้ำ | |
| ลำน้ำสาขา | |
| • ซ้าย | แม่น้ำหมังซื่อ, แม่น้ำ Wanding , แม่น้ำ Namba |
| • ขวา | แม่น้ำ Luoboba, แม่น้ำหว่าน |
แม่น้ำชเวลี (พม่า: ရွှေလီမြစ်) เป็นแม่น้ำในประเทศจีนและประเทศพม่า ยังเป็นที่รู้จักกันในชื่อ น้ำมาว หรือ ลำน้ำมาว (ไทใหญ่: ၼမ်ႉမၢဝ်း) และเรียก แม่น้ำรุ่ยลี่ (จีน: 瑞丽江) หรือแม่น้ำหลงชฺวัน (龙川江) ในภาษาจีน ความยาวของแม่น้ำช่วงแบ่งเขตแดนระหว่างจีน-พม่าเป็นระยะทาง 26 กิโลเมตร[1] น้ำมาวเป็นแม่น้ำสาขาหนึ่งของแม่น้ำอิรวดีซึ่งเป็นแม่น้ำสายสำคัญของพม่า มีต้นน้ำในมณฑลยูนนานของจีน ไหลผ่านตอนเหนือของรัฐฉานและเขตซะไกง์ และบรรจบแม่น้ำอิรวดีที่อี้นยวา ห่างจากตะก้องไปทางเหนือ 60 กิโลเมตร และทางใต้ของกะตา
ประชากร[แก้]
ภูมิภาคนี้เป็นที่อยู่อาศัยของชาวไทใหญ่เป็นหลัก ชาวกะชีนและชาวปะหล่อง และชาวจีนเล็กน้อย[2]
พืชและสัตว์[แก้]
มีที่ลุ่มชื้นแฉะกว้างใหญ่ครอบคลุมทั้งสองฝั่งของแม่น้ำมาวในที่บริเวณที่บรรจบกับแม่น้ำอิรวดี เนินเขาจำนวนมากปกคลุมไปด้วยพืชยืนต้นใบกว้างสกุลสมอ (Terminalia), สกุลพะยอม (Shorea) และกุหลาบพันปี (Rhododendron) ที่มีใบไม้และดอกไม้ที่สวยงามซึ่งมีตั้งแต่สีขาวไปจนถึงสีขาวอมชมพูหรือชมพู บางครั้งก็มีจุดสีเหลือง เป็นส่วนหนึ่งของการปลูกขึ้นในปี 1997 บนฝั่งน้ำมาว ช่วงกั้นแบ่งชายแดนยูนนานกับพม่า[3]
เป็ดก่า (Asarcornis scutulata) เป็ดป่าที่ใกล้สูญพันธุ์ และนกกระเรียนไทย (Grus antigone) มีถิ่นกำเนิดในแม่น้ำสายนี้ ตะโขงอินเดีย (Gavialis gangeticus) พบครั้งสุดท้ายในปี 1927[4] และโลมาอิรวดีที่สามารถพบได้ไกลถึงแม่น้ำสาขาต่าง ๆ ของแม่น้ำอิรวดีซึ่งรวมทั้งน้ำมาว[5]
จากการสำรวจในปี 2003 และ 2006 มีการรวบรวมตัวอย่างปลาทั้งหมด 49 ชนิด (จากการคาดคะเน) ในแม่น้ำมาวและแควสาขาในจีน โดยการวิจัยผสมผสานระหว่างชนิดพันธุ์ที่สำรวจและตัวอย่างที่จับได้ในพิพิธภัณฑ์ของสถาบันสัตววิทยาคุนหมิง พบว่ามีทั้งหมด 60 ชนิด แบ่งได้ใน 8 อันดับ 19 วงศ์ และ 44 สกุล ในพื้นที่ลุ่มแม่น้ำมาว โดย 16 ชนิดเป็นชนิดเฉพาะถิ่นของพื้นที่ลุ่มแม่น้ำอิรวดี และอีก 9 ชนิดเป็นชนิดพันธุ์ต่างถิ่น ในการเปรียบเทียบสัดส่วนเชิงปริมาณ ปลาในวงศ์ปลาตะเพียน (Cyprinidae) มีจำนวนชนิดมากที่สุด ซึ่งมี 26 ชนิด คิดเป็นร้อยละ 43.3 ของจำนวนชนิดพันธุ์ทั้งหมด ถัดมาคือ ต่อไปวงศ์ปลาแค้ (Sisoridae) ซึ่งมี 11 ชนิด คิดเป็นร้อยละ 18.3 ของทั้งหมด[6]
เมืองสำคัญ[แก้]
เมืองสำคัญริมน้ำมาวได้แก่
- เมืองมาว (เป็นเขตปกครองหนึ่งของเมืองรุ่ยลี่ของประเทศจีน)
- หมู่เจ้ (Muse) รัฐฉาน
- น้ำคำ (Namhkam) รัฐฉาน
- เมืองมีด (Momeik) รัฐฉาน
- เมือง Mabein (เป็นเขตปกครองหนึ่งของเมืองมีด)
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "International Boundary Study No. 42 – November 30, 1964: Burma – China Boundary" (PDF). Florida State University. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 28 พฤษภาคม 2007. สืบค้นเมื่อ 24 ตุลาคม 2008.
- ↑ Lintner, Bertil (1990). The Rise and Fall of the Communist Party of Burma (CPB). SEAP Publications. pp. 79–80. ISBN 978-0-87727-123-9. สืบค้นเมื่อ 2009-01-31.
- ↑ "Species Foundation Rhododendrons". The American Rhododendron Society, 1997-2002. สืบค้นเมื่อ 2008-10-24.
- ↑ "Upper Irrawaddy and Mogawng Chaung". ARCBC (ASEAN Regional Centre for Biodiversity Conservation). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 October 2008. สืบค้นเมื่อ 2008-10-24.
- ↑ "Orcaella brevirostris". ICUN Red List. สืบค้นเมื่อ 2008-10-24.
- ↑ JIANG Wan-sheng; DU Li-na; JIANG Yan-e; YANG Jun-xing; CHEN Xiao-yong (2010). "瑞丽江流域鱼类组成、区系及生活史特点研究" [Fish Composition，Fauna and Life History of Ruili River Drainage]. 水生态学杂志 [Journal of Hydroecology] (ภาษาจีน). 31 (5): 1-9. doi:10.15928/j.1674-3075.2010.05.001.