นางจิตรางคทา
| นางจิตรางคทา Chitrangada | |
|---|---|
| ตัวละครใน มหาภารตะ | |
| ข้อมูลตัวละครในเรื่อง | |
| ครอบครัว | จิตราวรรณา (บิดา), วสุนธรา (มารดา) |
| คู่สมรส | อรชุน |
| บุตร | Babhruvahana |
| ญาติ | ปาณฑพ (พ่อสวามี) พระนางกุนตี (แม่สวามี) พระนางเทราปตี (พี่สะใภ้) |
| บ้านเกิด | มณีปุระ |
นางจิตรางคทา (อักษรโรมัน: Chitrāngadā, สันสกฤต: चित्रांगदा, Citrāṅgadā), ในวรรณกรรมเรื่อง มหาภารตะ เป็นเจ้าหญิงนักรบแห่งเมือง มณีปุระ เธอเป็นทายาทคนเดียวของกษัตริย์จิตราวรรณา นางเป็นสนมอีกคนของ อรชุน นางมีลูกกับอรชุนอีกคนคือ Babhruvahana[1]
ประวัติ[แก้]
มณีปุระเป็นอาณาจักรในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของอินเดียในสมัยมหาภารตะ ถูกปกครองโดยกษัตริย์ชื่อจิตราวรรณา มีลูกสาวคนหนึ่งชื่อจิตรลดาซึ่งเขาตั้งชื่อตามดอกมาดูลิกา หลายชั่วอายุคน ในราชวงศ์นี้ไม่มีกษัตริย์องค์ใดที่จะมีรัชทายาทมากกว่าหนึ่งคน เนื่องจากจิตราวรรณาไม่มีทายาทอื่นใดเขาจึงฝึกนางจิตรางคทาในการศึกและการปกครอง นางจิตรางคทาจึงมีความเชี่ยวชาญในการรบและได้รับทักษะในการปกป้องผู้คนในดินแดนของเธอ[2]
การวิวาห์ระหว่างอรชุนกับนาง[แก้]
ในมหากาพย์ มหาภารตะ ไม่ได้บรรยายว่านางได้พบอรชุนได้อย่างไร เจ้าชายแห่งราชวงศ์ปาณฑพได้พบนางจิตรางคทา เรื่องนี้ถูกอธิบายไว้ในบทละครของ รพินทรนาถฐากูร สำหรับแสดงเรื่อง จิตรา,[3] โดยฐากูรแสดงให้เห็นถึงนางจิตรางคทาเป็นนักรบในร่างชาย[4] อรชุนตกหลุมรักเธอเพราะความซื่อสัตย์และความกล้าหาญของเธอ[2] ในช่วงที่พี่น้องปาณฑพพเนจรของอรชุนในช่วงที่เขาถูกเนรเทศ ทำให้อรชุนได้เดินทางไปยังอาณาจักรมณีปุระ เพื่อไปเยี่ยมกษัตริย์จิตราวรรณา เจ้าเมืองมณีปุระเห็นนางจิตรางคทา ลูกสาวคนสวยของเขาและตกหลุมรักเธอ เมื่อเขาเข้าเฝ้าพระราชาเพื่อขอเธอแต่งงาน พระองค์ก็เล่าเรื่องบรรพบุรุษของเขาที่ไม่มีบุตร ในที่สุดมหาเทพ ปรากฏแก่พระปัญจนะ โดยให้โอวาทแก่พระองค์ว่าผู้ที่สืบเชื้อสายมาจากวรรณะของเขาควรมีบุตรด้วยกันหนึ่งคน ในฐานะที่จิตราวรรณะไม่เหมือนบรรพบุรุษไม่มีลูกชาย แต่เป็นลูกสาวเขาจึงสร้างเธอให้เป็น“ ปูตริกะ” ตามประเพณีของพวกเขา นั่นหมายความว่าลูกชายที่เกิดจากเธอจะเป็นรัชทยาทของเขาและไม่มีใครอื่นอีก อรชุนเห็นด้วยกับเงื่อนไขนี้ จึงเข้าพิธีสยุมพรกับนางจิตรางคทา เขาอยู่กับเธอมาสามปี เมื่อนางจิตรางคทาคลอดลูกชาย อรชุนสวมกอดเธออย่างรักใคร่และจากเธอและพ่อของเธอเพื่อกลับไปเร่ร่อนตามเดิม[5] เธอมีสาวใช้ชื่อ นางสุชาดา
หนังสืออ้างอิง[แก้]
- Citrāngadā in: M.M.S. Shastri Chitrao, Bharatavarshiya Prachin Charitrakosha (Dictionary of Ancient Indian Biography, in Hindi), Pune 1964, p. 213
- The Mahabharata of Krishna Dvaipayana Vyasa, trl. from the original Sanskrit by Kisari Mohan Ganguli, Calcutta 1883-1896
- Chitrangada in: Wilfried Huchzermeyer, Studies in the Mahabharata, edition sawitri 2018, p. 17-19. ISBN 978-3-931172-32-9 (also as E-Book)
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Shastri Chitrao (1964), p. 213
- ↑ 2.0 2.1 Bhanu, Sharada (1997). Myths and Legends from India - Great Women. Chennai: Macmillan India Limited. pp. 7–9. ISBN 0-333-93076-2.
- ↑ Tagore, Rabindranath (2015). Chitra - A Play in One Act. Read Books Ltd. p. 1. ISBN 9781473374263.
- ↑ J. E. Luebering (บ.ก.). The 100 Most Influential Writers of All Time. The Rosen Publishing Group, Inc. p. 242. ISBN 9781615300051.
- ↑ Ganguli (1883), Book I, Section 218
