นกจาบคาหัวเขียว
| นกจาบคาหัวเขียว | |
|---|---|
_Yala_2.jpg)
| |
| สถานะการอนุรักษ์ | |
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ 
| |
| โดเมน: | ยูแคริโอตา Eukaryota |
| อาณาจักร: | สัตว์ Animalia |
| ไฟลัม: | สัตว์มีแกนสันหลัง Chordata |
| ชั้น: | สัตว์ปีก |
| อันดับ: | อันดับนกตะขาบ |
| วงศ์: | Meropidae |
| สกุล: | Merops Linnaeus, 1767 |
| สปีชีส์: | Merops philippinus |
| ชื่อทวินาม | |
| Merops philippinus Linnaeus, 1767 | |
| ชื่อพ้อง | |
|
M. javanicus Horsfield, 1821 | |
นกจาบคาหัวเขียว (อังกฤษ: Blue-tailed bee-eater) มีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า Merops philippinus เป็นนกในตระกูล Meropidae จัดเป็นนกอพยพชนิดหนึ่ง มีแหล่งผสมพันธุ์อยู่ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ บางครั้งอาจถูกจัดให้อยู่ในสปีชีส์เดียวกับนกจาบคาแก้มฟ้า (Merops persicus) ในประเทศไทย เป็นสัตว์ป่าคุ้มครอง ตามพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พุทธศักราช 2535 จึงห้ามล่า พยายามล่า ห้ามค้า ห้ามนำเข้าหรือส่งออก ห้ามครอบครอง ห้ามเพาะพันธุ์ ห้ามเก็บหรือทำอันตรายรัง การห้ามการครอบครองและการค้ามีผลไปถึงไข่และซาก[2]
นกชนิดนี้มีรูปร่างเพรียว มีสีสันสวยงาม โดยจะมีสีเขียวเด่นเป็นพิเศษ บริเวณใบหน้ามีแต้มสีฟ้าเล็กๆ และมีแถบยาวสีดำอยู่ตรงดวงตา ขนที่คอเป็นสีเหลืองและสีน้ำตาล หางเป็นสีห้า และจะงอยปากสีดำ สามารถเจริญเติบโตได้ยาว 23-26 เซนติเมตร โดยรวมความยาวของขนหางตรงกลางสองเส้นที่ยาวกว่าบริเวณอื่นด้วย
นกจาบคาหัวเขียวมีแหล่งผสมพันธุ์ในพื้นที่ชนบทกึ่งเขตร้อน อย่างเช่นในไร่ สวน นาข้าว หรือสวนสาธารณะ มักพบได้บ่อยครั้งบริเวณใกล้กับแหล่งน้ำขนาดใหญ่ กินแมลงชนิดต่างๆเป็นอาหารเหมือนนกจาบคาชนิดอื่น โดยเฉพาะผึ้ง ต่อ และแตน โดยจะโผลบินพุ่งออกจากที่พักเกาะไปจับเหยื่อกลางอากาศ เหยื่อจะถูกจับกลับไปที่พักเกาะ แล้วใช้จะงอยปากจิกเหยื่อจนตายและเปลือกแข็งที่ห่อหุ้มร่างกายแตกออก สำหรับนกจาบคาชนิดนี้ พบว่าเหยื่อที่ล่ามีทั้งผึ้งและแมลงปอในปริมาณที่มากพอๆกัน[3]
นกจาบคาหัวเขียวชอบสร้างรังอยู่ด้วยกันเป็นกลุ่มใหญ่ตามริมฝั่งแหล่งน้ำที่เป็นทรายหรือพื้นที่ราบเปิดโล่ง รังมีลักษณะเป็นเหมือนอุโมงค์ค่อนข้างยาว นกชนิดนี้จะวางไข่ทรงกลมสีขาวครั้งละ 5-7 ฟอง ทั้งตัวผู้และตัวเมียจะเฝ้าดูแลไข่ด้วยกัน นอกจากนี้ เวลาออกหากินหรือพักเกาะตามที่สูง ก็มักจะอยู่ร่วมกันเป็นกลุ่มเช่นกัน
อ้างอิง
[แก้]- ↑ BirdLife International (2016). "Merops philippinus". IUCN Red List of Threatened Species. 2016: e.T22683750A92998513. doi:10.2305/IUCN.UK.2016-3.RLTS.T22683750A92998513.en. สืบค้นเมื่อ 12 November 2021.
- ↑ "สัตว์ป่าคุ้มครอง". โลกสีเขียว. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-03-26. สืบค้นเมื่อ 2015-04-23.
- ↑ มงคล วงศ์กาฬสินธุ์ นกจาบคาหัวเขียว เก็บถาวร 2010-05-25 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน Outdoor Adventure Magazine (นิตยสารท่องธรรมชาติ) Vol.1, No.12, May 1995
อ่านเพิ่ม
[แก้]- Fry, C. Hilary; Fry, Kathie; Harris, Alan (1999). Kingfishers, Bee-eaters and Rollers. Helm identification guides. London: Christopher Helm Publishers. ISBN 9780713652062. OCLC 42136069.
- Kasambe, R. (April 2004). "Nesting of Blue Tailed Bee-eaters in Amravati District of Maharashtra" (PDF). Newsletter for Birdwatchers. Vol. 44 no. 2. pp. 21–22.
- Phillips, W. W. A. (1956). "Prolonged Stay of the Blue-tailed Bee-eater (Merops philippinus philippinus) in Eastern Ceylon". Spolia Zeylanica. 28 (1): 109.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Merops philippinus
ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับ Merops philippinus ที่วิกิสปีชีส์
 | บทความสัตว์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |