ทางออกสองรัฐ
ทางออกสองรัฐของความขัดแย้งอิสราเอล-ปาเลสไตน์คำนึงถึงรัฐเอกราชสองรัฐ คือ รัฐปาเลสไตน์คู่กับรัฐอิสราเอล ทางทิศตะวันตกของแม่น้ำจอร์แดน ทั้งนี้ เขตแดนระหว่างสองรัฐยังเป็นหัวข้อพิพาทและเจรจากันอยู่ โดยผู้นำปาเลสไตน์และอาหรับยืนกราน "เขตแดน ค.ศ. 1967" ซึ่งอิสราเอลไม่ยอมรับ ดินแดนของอดีตปาเลสไตน์ในอาณัติ (รวมทั้งนครเยรูซาเล็ม) ซึ่งมิได้ประกอบขึ้นเป็นส่วนหนึ่งของรัฐปาเลสไตน์จะเป็นส่วนหนึ่งของอิสราเอลต่อไป
ใน ค.ศ. 1947 สหประชาชาติเสนอแผนแบ่งปาเลสไตน์ซึ่งยิวยอมรับ แต่ฝ่ายอาหรับปฏิเสธการแบ่งดินแดนและไม่ยอมให้ยิวอยู่ในพื้นที่ เกิดสงครามระหว่าง ค.ศ. 1947–49 ซึ่งยุติลงด้วยการหยุดยิงและปัญหาผู้ลี้ภัยมาจนถึงปัจจุบัน[1] ใน ค.ศ. 1974 ข้อมติสหประชาชาติว่าด้วย "การระงับปัญหาอย่างสันติซึ่งปัญหาปาเลสไตน์" เรียกร้องให้มีรัฐสองรัฐคู่กันโดยมีเขตแดนที่ปลอดภัยและรับรอง ร่วมกันกับ "ข้อมติอย่างยุติธรรมของปัญหาผู้ลี้ภัยโดยสอดคล้องกับข้อมติยูเอ็นที่ 194"[2][3][4] เขตแดนของรัฐปาเลสไตน์จะ "ยึดเขตแดนก่อน ค.ศ. 1967" สำหรับข้อมติล่าสุดในเดือนพฤศจิกายน 2013 ซึ่งผ่านด้วยคะแนนเสียง 165 ต่อ 6[5] โดยอิสราเอลและสหรัฐออกเสียงคัดค้าน[6]
ผู้นำปาเลสไตน์น้อมรับมโนทัศน์ดังกล่าวตั้งแต่การประชุมสุดยอดอาหรับ ค.ศ. 1982 ในเฟซ[7] ส่วนอิสราเอลมองท่าทีดังกล่าวที่ต้องการแสวงหาการรับรองรัฐปาเลสไตน์จากต่างประเทศว่าเป็นการกระทำฝ่ายเดียว และไม่สอดคล้องกับทางออกสองรัฐที่มีการเจรจากัน มีความพยายามในการทำให้ทางออกสองรัฐดังกล่าวเป็นจริงขึ้นมาหลายครั้ง เริ่มตั้งแต่การประชุมมาดริด ค.ศ. 1991 ตามด้วยข้อตกลงกรุงออสโล ค.ศ. 1993 และการประชุมสุดยอดแคมป์เดวิด ค.ศ. 2000 ที่ล้มเหลว ตามด้วยการเจรจาตาบาในต้น ค.ศ. 2001 ใน ค.ศ. 2002 สันนิบาตอาหรับเสนอข้อริเริ่มสันติภาพอาหรับ และข้อริเริ่มล่าสุดได้แก่การเจรจาสันติภาพ ค.ศ. 2013–14
มีรายงานใน ค.ศ. 2009 ว่า แม้ผลสำรวจยังแสดงออกมาอยู่เรื่อย ๆ ว่าอิสราเอลและปาเลสไตน์ส่วนใหญ่เห็นชอบกับทางออกสองรัฐที่มีการเจรจา แต่มี "การตื่นขึ้นจากภาพลวงเพิ่มขึ้น" กับทางออกดังกล่าว[8]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ United Nations General Assembly (23 สิงหาคม 1951). "General Progress Report and Supplementary Report of the United Nations Conciliation Commission for Palestine". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (OpenDocument)เมื่อ 22 August 2011. สืบค้นเมื่อ 3 May 2007.
- ↑ "Question of Palestine – General Assembly". The United Nations – Question of Palestine. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 July 2010. สืบค้นเมื่อ 30 September 2016.
- ↑ "A/RES/3236 (XXIX) Question of Palestine". The United Nations – General Assembly. 22 November 1974. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 January 2010. สืบค้นเมื่อ 30 September 2016.
- ↑ "A/PV.2296 Question of Palestine (concluded)". The United Nations – General Assembly. 22 November 1974. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 January 2011. สืบค้นเมื่อ 30 September 2016.
- ↑ "A/RES/65/16. Peaceful settlement of the question of Palestine, United Nations General Assembly". The United Nations – General Assembly. 25 January 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 July 2011. สืบค้นเมื่อ 30 September 2016.
- ↑ "Wrapping up annual consideration of Question of Palestine, situation in Middle East, adopts six resoloutions by recorded vote". The United Nations – General Assembly (GA/11460). 26 November 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 July 2014. สืบค้นเมื่อ 30 September 2016.
- ↑ Mark A. Tessler. A History of the Israeli-Palestinian conflict. 1994, p. 718
- ↑ "How Not to Make Peace in the Middle East", Hussein Agha and Robert Malley, The New York Review of Books. Retrieved Jan. 9, 2009