ทางหลวงสหรัฐหมายเลข 41

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ทางหลวงสหรัฐหมายเลข 41 marker

ทางหลวงสหรัฐหมายเลข 41

ข้อมูลของเส้นทาง
ความยาว2,000 ไมล์[1] (3,200 กิโลเมตร)
มีขึ้นเมื่อ1926[1]–ปัจจุบัน
ทางแยกที่สำคัญ
ปลายทางทิศใต้ US 1 ในไมแอมี รัฐฟลอริดา
 
ปลายทางทิศเหนืออุทยานประวัติศาสตร์แห่งรัฐฟอร์ตวิลคินส์ ใกล้คอปเพอร์ฮาร์เบอร์ รัฐมิชิแกน
ตำแหน่งที่ตั้ง
ประเทศสหรัฐ
รัฐฟลอริดา จอร์เจีย เทนเนสซี เคนทักกี อินดีแอนา อิลลินอย วิสคอนซิน และมิชิแกน
ระบบทางหลวง

ทางหลวงสหรัฐหมายเลข 41 (อังกฤษ: U.S. Route 41 หรือ U.S. Highway 41 ย่อเป็น US 41) เป็นทางหลวงสหรัฐแนวเหนือ-ใต้ ที่มีเส้นทางจากไมแอมี รัฐฟลอริดา จนถึงคาบสมุทรมิชิแกนตอนบน จนกระทั่งในปี ค.ศ. 1949 ช่วงที่อยู่ในตอนใต้ของฟลอริดา จากเนเปิลส์ ถึงไมแอมี ได้กลายเป็น "ทางหลวงสหรัฐหมายเลข 94" ซึ่งปัจจุบันได้กำหนดอีกหมายเลขหนึ่ง คือ ทางหลวงรัฐฟลอริดาหมายเลข 90

ทางหลวงหมายเลข 41 มีปลายทางทิศเหนืออยู่ที่คอปเพอร์ฮาร์เบอร์ รัฐมิชิแกน บริเวณทางตันเล็ก ๆ ใกล้กับอุทยานประวัติศาสตร์แห่งรัฐฟอร์ตวิลคินส์ ที่ปลายคาบสมุทรคีวีนอว์ (Keweenaw Peninsula) ในคาบสมุทรตอนบนของรัฐ ส่วนปลายทางทิศใต้อยู่ที่บริกเคลล์ ย่านของดาวน์ทาวน์ไมแอมี ที่ทางแยกกับถนนบริกเคลล์ (ทางหลวงสหรัฐหมายเลข 1) ทางหลวงหมายเลข 41 มีเส้นทางขนานใกล้กับอินเตอร์สเตต 75 จากเนเปิลส์ รัฐฟลอริดา และตลอดทางที่ผ่านรัฐจอร์เจีย ถึงแชตทานูกา รัฐเทนเนสซี

อ้างอิง[แก้]

  1. 1.0 1.1 Droz, Robert V. "The Big Table". U.S. Highways : From US 1 to (US 830). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2006-02-15. สืบค้นเมื่อ February 20, 2006.[แหล่งข้อมูลที่ตีพิมพ์เอง].

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]